บทที่ 35 ด่านที่2 เอาชนะความทุกข์ (ภาคต่อที่ 1 )
หวานหวิ้ว...ไม่คิดว่าจะเอาชนะความทุกข์ได้และเอาชนะไปทำไม
เพราะทุกครั้งที่รู้ว่าทุกข์
หวานก็จะทำร้ายตัวเองให้เจ็บ จำแค่ความรู้สึก และลืมที่มาของมัน
หากได้โยนความทุกข์ หวานก็จะโยนไปอยู่ในความเจ็บปวดลึกๆ ขุดไม่เจอเหมือนจะไม่รู้สึกอีก ชินและชา..
ต้องฝัง หากอยู่ภายนอกอาจกลับมากระทบให้ได้เจ็บอีก
อย่าได้ให้ใครค้นเจอ
ทุกครั้งที่อยู่ในความทุกข์ หวานก็มักจะพบว่าตัวเองไม่ได้ ว่างเปล่า
เพราะหวานแยกคำว่า “ทุกข์ที่เจ็บแค่เพียงกายรู้สึก ห่างจากความทุกข์ทางใจที่ ไม่จำเป็นต้องเจ็บ”
เมื่อกำลังอยู่ก็ลิ้มรสของมัน เมื่อจนถึงที่สุดมันก็เหมือนแผลที่กำลังจะหาย
แค่เแสบๆคันๆ
มันไม่ได้ซาดิสท์ เพราะ...
“ความทุกข์หากไม่เข้าใจมัน
ขาดรสชาติของมันไปจนไม่ปกติ มันจะทุกข์ที่ไม่รับรู้จนฟุ้งซ่านคิดไปเองมากกว่า”
ทุกข์ของหวานจึงไม่จำเป็นต้องบอกใคร
เพียงตอนที่เรียกว่าทุกข์ มันก็ทำร้ายได้เพียงแค่เปลือกนอกซ้ำๆ
มันจะไม่เจ็บจนทนไม่ได้ จนต้องขอลาโลก
ความทุกข์ของหวานจึงไม่เคยมาก
เพราะ..”มันก็จะสุขอีกครั้งที่ความทุกข์มาเยือนแล้วได้หัวเราะว่ามันก็ทุกข์ตัวเดิม มีอยู่แล้ว ที่มาซ้ำๆจะได้จากไป “
อาจารย์ อยากถามหวานว่า ทุกข์คือความเจ็บปวด
หรือหวานชอบความเจ็บปวด ซึ่งที่หวานพบว่า...
มันเป็นศิลปะ ที่ไม่ขอขจัด แต่ละเลงให้มันมีทางพ้นไปเป็นลวดลายในชีวิต
เจก้าว่า...หวานหวิ้วน่าจะชนะในด่านนี้ เพราะ...
“การที่หวานหวิ้ว อยู่ร่วมกับความทุกข์ได้ ก็เป็นการเอาชนะอย่างหนึ่ง ที่มีสติ รับรู้ว่ามีเกิดก็มีดับ จะหลีกหนี้ สู้อยู่กับมัน จำกัดความมัน ไม่ให้มันประทุ
และเหิมเกริมจะดีกว่า เพราะจับมันได้ ไม่ได้ให้ค่าถึงกับจับต้อง”
~~เท่านั้น อยู่ที่การมองเห็นเหตุแห่งทุกข์ เป็นเพราะเคยพบว่าเป็นแค่รสชาติที่เราไม่ชอบใจ ก็จำมันเป็นรสชาตินึงที่มีให้เล่าเป็นประสบการณ์เกิดลวดลายที่ปรากฏว่าผ่านมาได้และผ่านมาแล้ว...ถึงรู้ว่าควรจะผ่านมันมาอย่างไร จนคนมองว่าเป็นสิ่งสวยงาม หลายคนสวยขึ้นก็เพราะโตขึ้น ได้รับการยอมรับ ว่ามีวิธีที่ดี ~~
เอาหละ กันซีว่า...รันกับเจก้า ไปเขียนวิธีดีกว่า
ดีกว่าการให้ความหมาย “คำว่าทุกข์”
ขอรับใช้เพียงเท่านี้
ปานสิน
7 กันยายน 2565
หาดสวรรค์ จะเป็นลม จึงพัทยา ลม เอายาลมมาคือเจ็บภาษาอาราย อ่ะลายๆ
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
