จิตว่างในที่นี้ คือ “จิตว่างจากความยึดมั่นว่า ตัวกูว่าของกู” จิตจะคิดอะไรก็ได้ นึกอะไรก็ได้ ทำอะไรก็ได้ ขอแต่มันว่างจากความมั่นหมายเป็นตัวกู-ของกู ก็เรียกว่า “จิตว่าง” มูลเหตุดั้งเดิมของมันมีอยู่ว่า เมื่อพระพุทธเจ้าท่านสอนว่า “จงเห็นโลกโดยความเป็นของว่าง
จากหนังสือจิตว่าง โดยพระพุทธทาส