เรื่องราวของชีวิต ทุกคนก็มีอุปสรรค ต้องผจญ ลมฟ้าลมฝน ฝนตกแดดออก ท่ามกลางดินฟ้าอากาศที่เราบังคับไม่ได้ ก็ต้องอาศัย ความอดทนทำไป มันถึงจะรู้จักว่า เปียกฝนเป็นอย่างไร แดดร้อนไปอย่างไร ทั้งฝนตกแดดออก เมื่อมีลมหายใจอยู่ ก็ต่อสู้ ทำไป ..มีกายก็มีหน้าที่ดูแล หากินเสาะแสวงหาปัจจัย มาเลี้ยงสังขาร ..ที่เราก็กำหนดไม่ได้เหมือนกันว่าชีวิตจะต้องผจญเรื่องอะไร เวลาฝนตกหนาวสะท้านเพียงกาย กายมันก็หนาวสะท้าน มีอารมณ์สั่นสะท้านเป็นเรื่องปกติของกาย
จิตอาศัยอยู่ในเรือนกาย ก็อย่าให้จิตนั่นหวั่นไหว ส่ายไปส่ายไปส่ายมาไปตามอารมณ์นึกคิด มีความท้อถอย กายมันสั่นไหว มันก็เป็นเรืองปกติ เพราะเวลาเราพายเรือ เรือกย่อมกระแทกคลื่นลม ที่สำคัญ เรารักษาเส้นทางที่เราจะไป ..คือรักษาใจ ให้เป็นปกติ หลุดพ้นจากคลื่นลม เรือไม่ล่มหายไปก่อน ชีวิตมันก็ต้องพัง เพราะหากไม่ประคองเรือประคองสติประคองใจให้ดี เจอลมฟ้าลมฝนนิดหน่อย ก็เลิกทำมันเสียยังงั้น เหมือรเราไปเจอะเจอสิ่งที่ไม่ชอบใจ คำติคำชม เสียดสี ก็ทนไม่ได้ ไม่ไหวแล้ว ..เลิกทำในสิ่งที่เราควรทำและจำเป็นสำหรับชีวิตตน
ชีวิตมันเลือกไม่ได้นี่น่ะ เมื่อกรรมมันบันดาลให้เป็นไป ต้องผจญความทุกข์ยากลำบากกาย สิ่งที่จะช่วยได้ ก็คือความอดทน ความขันติ ขยันหมั่นเพียร ทำไปเรื่อย แม้ไม่เห็นจุดหมาย ก็อดทนทำ ทำเพื่อหล่อเลี้ยงสังขาร และคนที่เรามีภาระต้องดูแล
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
