ความรู้สึก
ดอกบัวปลอมข้างกำแพงโบสถ์
ผู้คนมักพูดว่าตนเองเป็นฝ่ายถูกกระทำเสมอ เราเบื่อที่ต้องสนทนากับผู้คน และเลือกที่จะไม่สนทนากับผู้คนถ้าไม่จำเป็น
คำถามว่า "ทำไม?" มักไร้ประโยชน์ เพราะรู้แก่ใจว่ามันไม่มีคำตอบ
แบกรับอารมณ์ความรู้สึกผู้คน แต่กลับไม่สามารถแสดงอารมณ์ออกไปได้เหมือนคนอื่น เมื่อตอบโต้เรากลับกลายเป็นคนแย่ สุดท้ายก็มานั่งพูดกับตัวเองว่า เราผิดเองที่ไม่ใส่ใจคนอื่นๆ ยังดีไม่พอหรอ?
ความอดทนที่ผ่านมาช่างไร้ค่า เมื่อผู้คนมองข้าม พวกเขาเลือกที่จะเห็นเพียงความเลวร้าย
ปลอบตนเองเป็นเพียงหนทางเดียว นั่นไม่ใช่เพราะไม่พยายามหาคนรับฟัง แต่เพราะไม่มีคนที่รับฟังเราจริงๆสักครั้ง ความเพ้อฝันหรือจิตนาการเท่านั้นที่คอยฉุดรั้ง จุดประกาย ความหวังอันริบหรี่
มองกระจกแล้วยิ้มให้กับตัวเอง ไม่มีคำพูดใดๆ เห็นเพียงริมฝีปากที่ฉีกยิ้มจนตาหยีพร้อมกับใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตา
อยากเป็นฮีโร่หรอ? ไม่มีใครแคร์หรอกเว่ย แบกรับทุกอย่างไว้เองหรอ แล้วตัวเองอะ? สุดท้ายก็เหลือตัวคนเดียว คนเรามันแคร์แค่เรื่องของตัวเองก็เท่านั้นแหละ ฮีโร่แม่งเรื่องเพ้อฝัน...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
