ในตัวบุคคล
หลายคนตั้งแต่จำความได้คงมีความกลัวติดตัว เรื่องต่างๆเหมือน/ไม่เหมือนและ มากน้อยต่างกัน เมื่อเป็นผู้ใหญ่ บางคนความกลัวกลายเป็นโรคตามที่หมอวินิจฉัยและหลายคนความกลัวก็ลดลงตามเหตุผลและความเข้าใจมากขึ้น แต่ในบางสถานการณ์ความกลัวที่เปลี่ยวเดินคนเดียว เจอคนแปลกหน้าหรือไปเที่ยวป่า ก็เกิดความกลัวโดยสัญชาตญาณก็ต้องใช้ความระมัดระวังและตัวช่วย(ถ้าจำเป็น) สรุปแล้วมีใครกล่าวไว้"ความกลัวจะเป็นหอกทิ่มแทงตัวเรา แต่ความกล้าจะเป็นโล่ที่คอยป้องกัน"