หลบใต้ ก่อนมรสุม
เกาะพิทักษ์(จ.ชุมพร) อ.คุระบุรี และ อ.เมืองเก่าตะกั่วป่า(จ.พังงา)
เราเดินทางจากกรุงเทพมหานครด้วยถนนเพชรเกษม ล่องไปตลอดทาง ด้วยการติดรถพี่หัวหน้าเก่า ที่แรกที่พักรถและเป็นมื้อบ่ายแก่ๆที่ หัวหิน
ร้านโกทิ กับข้าวแบบข้าวต้มอร่อย และวัตถุดิบสด ตอนแรกพี่หัวหน้าเก่าแกหมายมั้นปั้นมืออยากให้เราได้กินร้านเจ๊กเปี๊ยะ ที่เจ้าของร้านจะอินดี้พอสองทุ่มจะเก็บร้านเชิญลูกค้าไปนั่งโซนด้านนอก แต่คนก็ยังศรัทธาในรสชาติฝีมือ แม้ช่วงนี้จะเริ่มกลับมามีนักท่องเที่ยวต่างชาติและไทยบ้างแต่ก็ยังไม่ปกติมากนัก
ข้าวเหนียวมะม่วงป้าเจือ อร่อยมาก เพิ่งเคยกินครั้งแรก(หรืออาจเคยกินแล้วเพราะมาหัวหินตอนเด็ก ไม่มีความทรงจำมากมายนัก จำได้แต่มาพักคอนโดญาติแล้วเกิดไฟดับ เรากับพี่น้องที่ไปว่ายน้ำมาต้องเดินขึ้นบันไดหนีไฟ 40 ชั้นถึงห้องก็หมดแรง กับตลาดกลางคืน) พี่หัวหน้าเก่าเราแกรับประกันว่าข้าวเหนียวมะม่วงป้าเจืออร่อยที่สุดเท่าที่แกเคยกินมา(โดยแกก็ทำงานเกือบทุกจังหวัดของไทยมาแล้ว) จนเราตอนแรกก็มีความลังเล แต่พอได้ชิมแล้ว จริงแบบแกว่า
ข้าวเหนียวป้าเจือแกมูนได้หนึบ สดใหม่แบบสุดๆ น้ำกะทิมีรสเค็มที่ตัดความหวานไม่โดด ส่วนมะม่วงพี่หัวหน้าเก่าแกเล่าภาพจำป้าเจือมักใส่ผ้าถุงมานั่งปอกมะม่วงตลอดเวลาและไวมาก ถ้าคุณมาช้าคุณจะอดกินแน่แท้ ดีที่วันนั้นเรามากันสายบ่ายคล้อย แต่ยังมีให้กินแบบสดๆใหม่ มันช่างเป็นบุญแท้ทีเดียว
เรามุ่งตรงยาวไปตามทางจนถึงชุมพร ทางไปเกาะพิทักษ์คุณต้องลงเรือสถานเดียว บางท่านอยากมาเที่ยว นั่งเครื่องบินลงสนามบินสุราษฎร์ หรือนั่งรถไฟมาลงชุมพรหลังสวน แล้วโทรหาโฮมสเตย์ที่เกาะนี้ มีเครือข่ายและราคา คุณภาพใกล้เคียงกันหมด (ส่วนมากเราแอบขำที่การนอนจะเป็นนอนเรียงปลาทูแบบรับลมทะเล มีมุ้งให้กันแมลง ซึ่งนอนฟังเสียงคลื่นและลมตลอดคืน ตัดผืนน้ำกับฟ้า
เราพักที่นี่ พี่เจ้าของใจดี ที่สำคัญอาหารดีมากมาย ความสดแถมเมนูยำ พี่เขายำได้รสจัดจ้าน รีวิวลูกค้าก็ดีอาหารตรงปกและมาตรฐานเหมือนกันหมดทุกกลุ่มที่มาพัก ตรงนี้สำคัญมาก (แต่ที่นอนกับห้อง ไม่มีห้องส่วนตัว ที่นอนไม่ได้หนานุ่มแต่สะอาด นอนฟังเสียงคลื่นรับลม หรืออยากได้กิจกรรมเสริมก็ติดต่อเพิ่มเติม เช่น ตกปลา นั่งเรือ ดำน้ำ ไปดูโลมาสีชมพู แต่ไฮไลท์ทุกปีเกาะนี้มีช่วงน้ำลด เดินข้ามจากแผ่นดินใหญ่ หรือวิ่งมาราธอนมาเก็บขยะที่นี่ มีปีละ 1 ครั้งเท่านั้น)
ยามเย็นเกาะพิทักษ์ บางครั้งคุณอาจเห็นโลมาสีชมพู
ร้านโกทิ อร่อย
หัวหิน ข้าวเหนียวมะม่วงป้าเจือ อร่อยมาก
ภาพนี้ไม่มียำ แต่ยำคือไฮไลท์ของน้องแนนโฮมสเตย์เลย ถ้าได้มาพักต้องขอพี่เจ้าของ แต่เผ็ดมากระวังด้วย
ยามเช้า
ส้มจี๊ดกับข้าวต้มทะเล จะได้ต้มยำรสเปรี้ยวน้อยๆ
ปลา คนใต้มักกินปลาทะเลลึก ไม่นิยมปลาน้ำจืดเพราะคาว อิจฉาในความอุดมสมบูรณ์และความสดของวัตถุดิบมากมาย
ลอบดักปู
กุ้งเคย ตากเพื่อทำกะปิ หอมมาก บางคนนำไปขยำคลุกข้าว ซอยพริกใส่หอมบีบมะนาว แค่นี้กับข้าวสวยร้อนๆ
ร้านนี้เราชอบความน่ารักของอาคารและความอินดี้ของพี่แม่ค้า
อาหารทะเลตากแห้งของที่นี่ ราคาไม่แพงมีบริการแพคส่งไปรษณีย์ สดและดี เราประทับใจมาก มาครั้งที่สองก็ลองชิมไปเรื่่อย
ที่นี่มีเมนูขึ้นชื่อว่า ปลาอินทรีย์เค็มหมกทราย จะมีวิธีการทำที่น่าสนใจมาก เราฟังพี่เขาเล่ากระบวนการ นำปลาสดมาตากให้พองๆ(คล้ายการหมักดองให้จุลินทรีย์ทำลายเซลล์สักพัก) แล้วนำไปวางในหลุมทรายที่ต้องคำนวณลมฟ้าแดดฝน แต่ละครั้งมีการย้ายหลุมไปเรื่อยๆ วางชั้นปลาสลับเกลือสับไปมาแล้วให้ธรรมชาติคัดสรร สุดท้ายได้ปลาเค็มแล้วแต่ระยะการบ่ม นอกจากนั้นมีปลากุเลา ปลาสีเสียด
ที่ว่าการอำเภอเมือง จังหวัดพังงา รูปแบบสถาปัตยกรรมช่วง พ.ศ.2475 แต่มีความผสมกับความหรูหราของอาคารรูปแบบโคโลเนียน คาดว่าอิทธิพลของต่างชาติ โดยเฉพาะตะวันตกที่เข้ามาทำกิจการเหมืองแร่ดีบุก
เจออาคารน่าสนใจ อดีตบ้านนายฝรั่ง
เข้ามาทำกิจการเหมืองที่พังงา
บ้านสร้างไม่สมมาตรเน้นการใช้งาน
ลมฝนแดดความชื้น มีการคิดออกแบบทุกจุด
หลังคาลาดเอียงองศา บัวที่ฐานให้ฝนหยดห่าง
ช่องลมใต้อาคารระบายความชื้น อับ
ช่องใต้อาคารรับคนขึ้นรถ ม้า กันแดดฝน
ทิศทางลมกับแปลนผังบิดแกนจากทางเข้า สนามหน้าบ้าน
นึกถึงงานหลายคนที่ออกแบบคล้ายในไทย
คุระบุรี พังงา
บ้านพี่หัวหน้าเก่า ปลาสีเสียดเค็ม กระบอกแดดเดียว
สามชั้นคั่วเกลือ
ยาดองจากเขานาใน สุราษฎร์ธานี
มะกอกดอง
เมืองในหุบเขา สายหมอกยามเช้า
คุระบุรี พังงา
มีวัว(เราชอบกลิ่นขี้วัวมันชดชื่นแปลกๆ)
หมาสวนเห่าเลยไปอีกทาง เจอรถโรงเรียน คิดถึงแฟนฉัน
.
แม่เคยเล่าสมัยเรียนโรงเรียนในตัวอำเภอ ที่อู่ทอง สุพรรณบุรี
ต้องรีบกับเพื่อนญาติๆ ไปขึ้นรถ
สุพรรณฯมันไกลความเจริญเหมือนกันนะ
ถ้าไปสายจะต้องตามไปดักกลางทางแบบแฟนฉัน
ชีวิตเด็กบ้านนอก เราอยู่แต่อนุบาล แล้วเข้ากรุงเทพฯ
รถรับส่งเป็นรถตู้ ตื่นเช้ากลับเย็นรถติด ไม่มีหมอก
มีแต่ควัน แต่ได้เห็นเส้นทาง สถานที่เพราะไปส่งคนอื่นๆ
.
มีบ้านนอกและความทรงจำเป็นของตัวเอง
ตลาดเช้ามีอาหารสด ที่นี่มีนัดวันอังคารกับวันเสาร์ คนใต้นิยมไปนั่งกินชามากกว่ากาแฟ แต่เรียกสภากาแฟ คุยสารพัดเรื่องโดยเฉพาะการเมือง สังคม ปรัชญา
ขนมบางอย่างน่าสนใจ เช่น ข้าวเหนียวปิ้งไส้กุ้ง ชาที่บอกหวานน้อยแต่ก็ยังเห็นชั้นสีของนมข้นหวาน น้ำตาล หรือตลาดปลาแปลกๆของทะเลสดๆ ชาวมุสลิมที่นี่เชี่ยวชาญทำประมง เลี้ยงสัตว์ ส่วนคนพุทธมักทำสวน
ปลาทะเลสดๆ มุสลิมทำประมง มีไก่สดทุกวัน
นัดใหญ่วันเสาร์ นัดเล็กอังคาร
สภากาแฟ แต่ส่วนมากชานิยม ชั้นความหวานก่อนคน
ขนมมีมากมายหน้าตา ห่อด้วยใบไม้หลากชนิด
ชาสามแก้ว อิ่วจาก้วย(ปาท่องโก๋คนที่นี่เรียก)4ชิ้น40 บาท
.
ข้าวเหนียวปิ้งไส้กล้วย ไส้กุ้ง(เหมือนขนมเบื้อง)
โจ๊กปลาหมดเลยได้ข้ามต้มหมู ใส่ไข่แบบออนเซ็น
บางคนญาติรู้จักกันทั้งตลาด
แอบซื้อข้าวลิง(กล้วย) เสบียงระหว่างทางไป ตะกั่วป่า
บ้านในสวนของพี่หัวหน้าเก่า ผมเคยมาเกือบห้าปีก่อน มาเก็บมังคุดที่ตกกลิ้งตกเกลือก แม้จะไม่สดมากแต่ก็ยังอร่อยกว่าตอนไปถึงกรุงเทพฯแล้ว มันมีสีคล้ายเลือดฝาดที่เปลือก กรอบหวาน แต่พอผ่านเวลาเปลือกจะสีเข้มขึ้น
อาคารไม้ประกอบมือช่างพื้นบ้าน คนทำเรือนคือปู่ของพี่หัวหน้าเก่า การวางทิศหันหน้าบ้าน น่าจะทิศเหนือ ดูจากเงาแดดยามสาย บ้านในสวนมังคุดและยางที่เพิ่งโค่นทิ้ง คราวก่อนครึ้ม ตอนนี้โปร่ง มีลำธารไหลมาด้านข้างของที่ แกนำพันธุ์พืชสมุนไพรมาปลูกทิ้งไว้ให้เทวดาเลี้ยง น่าเจ็บใจสุดของแกคือการทำแปลงมะนาวอย่างดี แต่ลูกโดนคนแถบนี้เก็บกินหมด
อดีตเรือนนี้เคยเป็นที่สอนหนังสือเด็กในบ้าน ตอนนี้ทุกคนแยกย้ายไปตามทาง
เกือบลืมเรื่องเล่า ลึกลับ แกมักเล่าหรือเวลาเราไปทำงานต่างจังหวัด ตกกลางคืนนั่งกินข้าวแกก็มักเล่าเรื่องราวสุดหวาดเสียวเกี่ยวกับแถวบ้านและครอบครัวให้คนในทีมฟังมีบางครั้งโหวตว่าเรื่องใครน่ากลัวสุด คงเป็นเรื่องของแกนี่แหละ
มีคนในครอบครัวแกหายไปกลางป่าพลุติดชายเลนแถบนี้ ตั้งแต่หัวค่ำคนระดมหา แกรีบกลับมาจากกรุงเทพมาช่วยค้น นั่งเรือระดมคนจนคนถอดใจ แกกับคนในบ้านเลยฮึดวิ่ง เดินแหวกน้ำ โคลน รากไม้ไปจนไม่รู้จะทำอย่างไรในความมือ เมื่อจิตอธิษฐาน กับเหมือนได้ยินเสียงขานก้องแว่วดังมาจากทิศไหนก็มุ่งไปค้น จนสุดท้ายได้พบ ร่าง
ร่างที่หนอนเหยียดใต้ไม้ยื่นเดี่ยว ไกลจากจุดสุดท้ายที่มีคนพบรองเท้า เดินย่ำดินสลับน้ำจนไม่เห็นเบาะแส ร่างที่มาเล่าทีหลังว่ามีใบไม้รองหนุนหัวตรงรากโคนไม้นั้น เป็นร่างที่หลับ มีลมหายใจอยู่ และร่างนั้นทิ้งตัว คนที่พบต้องช่วยกับสลับแบกฝ่าโคลนออกมาไม่มีรอยขีดข่วน แม้กลางคืนไร้แสงและป่าพลุชายเลนจะมีรากไม้มากมายหรือหิน
ชายตัดฟืน เป็นเพียงความทรงจำของ ผู้ที่หลงทางและกลับมาเล่าให้ฟัง ว่าเจอคนตัดฟืนที่ใต้ไม้นั้น ต้นไม้ใหญ่เด่นที่คนเคยไปค้นหากลับไม่พบตอนแรก เคยมีคนเฒ่าคนแก่บอกว่าตรงนั้นเคยเป็นจุดสำเร็จโทษมาก่อนในอดีต
อีกเรื่องคืน บ้านที่เรานอนของพี่หัวหน้าเก่าเอง เมื่อหลายปีก่อนการ รีโนเวท คนในทีมงานก็มีเรื่องเล่าทั้งขำ สงสัย และน่ากลัวผสมกัน เมืองในหมอกยามเช้าสลายหายเป็นแสงแดดสาย ร้อนสลับฝน เป็นสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์มหา'ลัยเหมืองแร่
พังงาในอดีตเป็นแหล่งขุดแร่ดีบุก ซึ่งเราประทับใจวลีในงานของคุณอาจินต์ ปัญจพรรค์ ที่ว่าไว้ใน เจ้านกขมิ้นจากเหมืองแร่ แล้วมาแปลงเป็นบทภาพยนตร์
ฝนตกจนใบไม้โงหัวไม่ขึ้น....ให้ภาพของฝนใต้ได้ดีทีเดียว
ใต้ถุนสูง ยกเพื่อใช้สอย ลมผ่าน เลี้ยงสัตว์เก็บของกันน้ำท่วมหรือสัตว์ร้าย มีช่องลมระบาย หลังคาเล่นระดับลาดเอียงซ้อนเป็นชั้นชะลอแรงปะทะของสายฝน หันหน้าออกให้ด้านข้างรับแดดยามเช้าและบ่าย
ตัวอำเภอตะกั่วป่า
เราไม่ได้คาดหวังจะเห็นอาคารเก่า แต่ก็เจอ อาคารยุครุ่งเรืองของเมืองท่าการค้า มีอาคารปูน อาคารปูนกึ่งไม้และอาคารไม้ ที่คงเค้าความคึกคักให้เห็นบ้าง หลายอาชีพมีร่องรอยให้เห็นความเจริญ เช่น อาหาร ตัดผม โรงแรมที่พัก แอบคิดถึงซ่องโสเภณี เพราะเมืองท่าที่เจริญต้องมีแน่ๆ
อาคารบางหลังมีการใช้ทางเดินลอดยาวด้านใต้อาคารให้คนหลบแดดฝน แต่ปัจจุบันเหลือน้อยเพราะนำมาใช้สอยเป็นหน้าบ้านหน้าร้านแต่ก็ยังมีให้เห็นเค้า ทำให้รู้ถึงความฉลาดของคนแถบมรสุม หรือองศาของความลาดเอียงหลังคาที่สูงเพื่อชะลอน้ำฝนและมีพื้นที่ภายในใต้หลังคากัก ให้ลมพาความร้อน ความชื้นออกไปด้านนอกอาคาร
เราทดลองอาหารร้านนี้ หน้าตาชวนให้ลิ้มรส ดีงามสุดคือ กากหมู
หน้าบันอาคารบางหลังมีการประดับปูนปั้น ที่แสดงถึงความใส่ใจและต้องการแสดงออกถึงฐานะ ต่างจากอาคารทั่วไปที่เน้นความเรียบง่ายใช้งาน
ที่ว่าการอำเภอตะกั่วป่า มีความพ้องกับที่ว่าการอำเภอเมืองพังงา แต่สร้างก่อน
รูปแบบเป็นงานก่อนยุค พ.ศ.2475 จึงมีความงามแบบรายละเอียด แต่ก็เน้นพื้นที่ใช้สอยของโถงทางเดิน กับทำเป็นอาคารชั้นเดียวตอนยาว
ถนนหนทางไป เมืองเก่าตะกั่วป่า เราชอบและรู้สึกดี ความครึ้ม ทางลาดบนเขาที่ถนนลาดยางอย่างดีมีระเบียบ ศาลาพักริมทางงดงามทุกอาคาร เหมาะแก่การจัดกิจกรรมเดิน วิ่งหรือปั่นจักรยาน ระหว่างทางมีสะพานโลหะที่สร้างจากส่วนหนึ่งของเรือขุดแร่ เพื่อข้ามป่าพลุเล็กๆเข้าสู่ตัวอำเภอ ย้อนฉายภาพความเจริญของอุตสาหกรรมเหมืองแร่ในอดีต การขายแรงงาน ชุมชนต่างชาติและนานาชาติ
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
