เวลา x ความพยายาม = ระยะห่างแห่งความเปลี่ยนแปลง
วันนี้บังเอิญเห็นคลิปในเน็ตของเพื่อนสมัยมัธยม
เคยได้ยินข่าวมาบ้างว่าเพื่อนคนนี้
เป็น อ.อยู่ รร.แพทย์ชื่อดังแห่งหนึ่งทางภาคอิสาน
ตอนนี้มีตำแหน่งเป็น ผศ.ดร.ภาคศัลย์แล้ว
ยังมีเพื่อนอีกหลายคนที่อยู่สายนี้
บางคนเปิดคลินิก บางคนมีตำแหน่งทางวิชาการ
บางคนได้ทุน กพ.ไปเรียนเมืองนอกกลับมา
ก็เป็นอ.มหาลัยอยู่หลายคนเหมือนกัน
ผ่านมา 20 ปี ลืมไปแล้วว่าเราเคยอยู่ท่ามกลางเพื่อนเหล่านี้
อาจจะเพราะเป็นคนแหกคอกและเก็บตัวค่อนข้างมาก
ทำให้ไม่ได้ติดต่อเพื่อนมัธยมอีกเลย
หลังจากเรียนจบจาก รร. ก็แยกย้าย
ตามมหาลัยต่างๆ
ส่วนใหญ่เพื่อนมักจะเลือกมหาลัยในกรุงเทพ
ไม่ก็ม.ดังภาคอิสานเพราะอยู่ใกล้บ้าน
มีแต่เราคนเดียวที่ข้ามเขามาเรียนภาคเหนือ
รู้สึกจุกนิดๆ เมื่อนึกถึงว่า
เรียนมาด้วยกัน เกรดฉันเคยดีกว่าเธอ
เทียบกันแล้ว ชีวิตเราไม่ก้าวไปไหนเลย
ในวัยที่เพื่อนๆมีพร้อมทุกอย่างสมบูรณ์แล้ว
เรายังเหมือนวัยรุ่นไร้จุดหมายคนหนึ่ง
ทั้งๆที่อายุก็ใกล้สู่วัยกลางคนเต็มที
พยายามจะไม่คิดอะไร
และโฟกัสที่ปัจจุบัน "ที่เหลือ" ให้มากที่สุด
เหลือเท่าไหร่ก็ไม่อาจรู้ได้
ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง
ก็พยายามไปเรื่อยๆ
ทำให้เราคิดได้ว่า
อย่ายึดติดความสำเร็จในอดีต
และพยายามให้มากกว่าเมื่อวานก็พอ
พอจะรู้ตัวเองอยู่ว่า
ชีวิต "ติดหล่ม" เรื่องไหน
ถึงก้าวไม่พ้น วงจรชีวิตแบบนี้สักที
ได้แต่ให้กำลังใจตัวเอง
ไม่เป็นไรนะ
เวลาผลิบานของคนเราไม่เท่ากัน
"ทำไปเถอะ"
อย่าลืมตรวจสอบความผิดพลาดระหว่างทาง
ปรับปรุง แก้ไข และพัฒนาให้ดีขี้นที่ละนิดก็ยังดี
ขอให้เห็น...ในสิ่งที่เป็นจริง
จะได้ไม่หลงไปกับอารมณ์ใดๆ อย่างที่ผ่านมาอีก
สักวันต้องเป็นของเรา
คิดซะว่า บางเรื่องในชีวิต
เราก็เดินมาไกลกว่าคนอื่นเหมือนกัน
เพียงแต่มันจับต้องไม่ได้เท่านั้นเอง
ต่อไปก็เหลือแค่เรื่อง...
"คุณภาพชีวิต" ที่เป็นหลักฐานเชิงประจักษ์ เท่านั้นเอง
รักตัวเองให้มากพอที่จะทำเพื่อคนอื่น!
ชีวิตคนเรา มีเจตจำนงค์เพื่อบางสิ่งบางอย่างเสมอ
ท้อแท้ก็ให้รู้ เหนื่อยก็ให้พัก แล้วก็ลุกมาใหม่
สู้ๆนะ เธอเก่งมากแล้วที่รอดมาได้
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
