17 ก.ย. 2022 เวลา 12:17 • ความคิดเห็น
หากขีดเส้นแบ่งชีวิตเป็นสองส่วน
ส่วนหนึ่งคือสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
อีกส่วนคือสิ่งที่เราจะสร้างสรรค์ขึ้น
ปฏิเสธไม่ได้ว่า
สิ่งที่ผ่านมาจนถึงวันนี้
มีผลต่อความรู้สึกของเรา
บางเรื่องอาจเกิดขึ้นเมื่อวาน
เดือนที่แล้ว ปีที่แล้ว นานมาแล้ว
เรื่องเหล่านั้นยังมีชีวิต
อยู่ในความคิดความทรงจำ
1
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเราไม่ยอมรับมัน
การไม่ยอมรับเท่ากับเราค้างคากับอดีต
อยากกลับไปแก้ไข ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น
ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เราไม่ได้มอง
อีกส่วนของชีวิตเท่าที่ควร
เหมือนขับรถแล้วมองแต่กระจกหลัง
จนลืมมองข้างหน้า
จะพาตัวเองเคลื่อนไปถูกทิศทางได้อย่างไร
2
วิธีเลิกมองกระจกหลังอาจไม่ใช่การลืม
หากคือการยอมรับมันอย่างที่มันเป็น
ยอมรับว่าเรื่องของวันวานเกิดขึ้นแล้ว
มันเป็นเช่นนั้น
ยอมรับกับความผิดหวังอย่างเต็มที่
ถ้าเสียใจที่คนที่เรารักมีความสุขกับใครสักคน
ยอมรับสิ่งนั้น มองความจริงเต็มๆ ตา
อย่าหลบ อย่าหลีกเลี่ยง มองจนเห็นชัดเจน
แล้วศิโรราบกับความจริง, ไม่ขัดขืน
3
ถ้าเป็นไปได้ แสดงความยินดีกับเขา
แสดงความยินดีให้คนที่มีความสุข
คนที่ชนะเรา คนที่สำเร็จ คนที่ทำเราเจ็บปวด
หรืออย่างน้อยที่สุด, ไม่ถือโทษโกรธเคือง
แน่นอนว่าไม่ง่าย แต่ถ้าทำได้
เราจะสะสมความทรงจำอีกแบบ
อดีตย่อมไม่ใช่สิ่งที่เราขัดแย้งแค้นเคืองใจ
ไม่ใช่กระจกมองหลังที่เราเอาแต่จับจ้อง
แต่เราจะใช้เวลาไปกับ
การเลือกเส้นทางข้างหน้าแทน
มุ่งหน้าไปอย่างใส่ใจเส้นทางที่ยังไม่เคยไป
สู่จุดหมายที่เป็นไปได้จริง
มิใช่อดีตที่ลวงตา
3
ชีวิตไม่ยาวนัก
เผลออีกแป๊บก็ผ่านอีกปี
เผลออีกหน่อยก็ชรา
ยิ่งยอมรับอดีตได้เร็ว
ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น
จบอดีตโดยไม่ถือโทษโกรธใคร
รวมถึง, ไม่โทษหรือโกรธตัวเอง
ก็ยิ่งไม่เสียเวลาชีวิต
1
หนึ่งเรื่องราวที่เกิดขึ้น
เราจะใช้เวลากี่วัน กี่เดือน หรือกี่ปี
ในการจดจ้องเรื่องที่แก้ไขอะไรไม่ได้
นอกจากแก้ใจ, ยอมรับและศิโรราบต่อความจริง
1
ยังมีเส้นทางอีกมากที่สวยงาม
หากชีวิตแบ่งเป็นสองส่วน
เราผ่านเหตุการณ์ในอดีตมา
เพื่อมุ่งหน้าสู่เหตุการณ์ในอนาคตได้ดีขึ้น
2
ยิ้มกับเส้นทางที่ผ่านมา
มันคือส่วนหนึ่งของชีวิต
แต่ทว่า--ชีวิตยังเดินทางต่อไป
และเราคือผู้สร้างสรรค์เรื่องราวที่เหลือ
2
Cr: Roundfinger
ลองดูนะคะ
ยอมรับว่ามันเกิดขึ้นแล้ว เปลี่ยนแปลงไม่ได้
เชื่อมั่นว่าเราสามารถมีชีวิตที่ดีและมีสุขได้แม้ไม่มีเขา เชื่อมั่นในตัวเองนะคะ
เชื่อว่าเส้นทางสายใหม่ที่ดีกว่ารอคุณอยู่ค่ะ เพียงแต่การไปอยู่บนเส้นทางสายนั้น คุณต้องละทิ้งบางสิ่ง เปลี่ยนแปลงบางอย่างให้กลายเป็นคนอีกคนที่พร้อมจะไปอยู่บนทางเส้นนั้นได้
“การสิ้นสุดของสิ่งหนึ่ง เป็นการเริ่มต้นของอีกสิ่งเสมอค่ะ”
โฆษณา