ในเเง่ของความเจ็บปวดคือตอนเป็นซึมเศร้าใหม่ๆครับ ยันตอนนี้เป็นหนักกว่าเเต่ก่อนเพราะสูญเสียพ่อ ผมโตมากับการถูกรังเเก มีเเต่คนรังเกียจ ไม่เป็นที่ต้องการเเม้ฝนเครือญาติยันพื้นที่ในโรงเรียนเพราะทำอะไรไม่เคยมีจุดเเข็งทั้งๆที่พยายามมาหนักหนาเเต่ไม่ดีขึ้น แต่พอมาปัจจุบัน ผมก็ไม่สูญเสียตัวตนเดิมๆไปนะที่มองโลกในเเง่ดี ผมก็ไม่ได้มอบความเจ็บปวดให้ใคร เวลาเจอคนแบบเดียวกันก็ค่อยพูดกันให้เข้าใจกันไป