อาจเพราะเป็นคนที่ไม่ได้ทำอะไรตามกระแส ไม่ใช่ extrovert ที่เข้าสังคมเก่ง เป็นคนพูดไม่เก่ง ไม่มีมุกตลก หลายครั้งรู้สึกกังวลกับการเข้าสังคมและพูดคุยกับผู้คน กลัวว่าจะพูดหรือทำอะไรให้คนอื่นไม่สบายใจโดยไม่รู้ตัว
สิ่งเดียวที่ช่วยให้เราอยู่ในสังคมได้โดยที่คนอื่นไม่ลืมว่าเรายังมีตัวตนอยู่ คือการให้ เรายินดีช่วยเหลือหากเป็นสิ่งที่พอทำได้และเหมาะสม แต่เราไม่ได้จะช่วยดะไปทั่ว แต่คิดว่าถ้าสิ่งไหนที่เหมาะกับคนนั้นและไม่ลำบากเดือดร้อนเราเกินไปที่จะทำ เรายินดีเสมอเลย
แต่บางคนก็อาจจะตีความหมายผิด อาจจะเข้าใจว่าเราทำดีเพราะแอบชอบ แล้วเลยแสดงออกกับเราไม่ดีเหมือนเป็นเกราะป้องกันตัว ว่าเฮ้ยอย่ามายุ่งกับฉันนะ ส่วนตัวเรา ที่ให้อะไรกับใครไป แน่แหละต้องรู้สึกดีๆ ต่อกัน แต่ไม่จำเป็นว่าความรู้สึกดีนั้น จะต้องกลายเป็นความรู้สึกลึกซึ้งอะไร ไม่ต้องกลัวจนเกินเหตุหรอกนะ
ส่วนตัวเรา ทัศนะของเราเกี่ยวกับเพื่อน แฟน คนรัก คู่ครอง พื้นฐานคือความเป็นเพื่อนมากกว่า เราไม่ได้อินกับการต้องอยู่ด้วยกันตลอด หลายคู่แต่งงานแล้ว ขนาดนอนร่วมเตียง แต่มีคนหนึ่งนอกกายนอกใจ มันเกิดขึ้นได้เสมอ
เราอยากให้เป็นแบบว่า คนสองคนมีจิตใจที่หวังดีและห่วงใยกันอย่างสม่ำเสมอและจริงใจ อาจไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอด ไม่จำเป็นต้องแต่งงานหรือมีลูกเพื่อคล้องใจกัน แค่ขอให้ใจคล้องใจสนิทแนบแน่น ก็น่าจะเพียงพอแล้ว ส่วนการผูกสัมพันธ์หรือมี commitment ที่เป็นรูปธรรมชัดเจน ก็ค่อยว่ากันต่อไปเมื่อพร้อมแล้ว
การที่ได้รักและรู้ว่าตัวเองเป็นที่รักที่ห่วงใยของใครสักคนนอกเหนือจากคนในครอบครัว เป็นเรื่องที่ล้ำค่า ใครที่พบแล้ว ขอให้ถนอมกันและกันไว้จนถึงปลายทางของชีวิตนะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
