ก้าวที่ 8 ยอมรับความจริง
ผมไม่ผ่านงานครับ ได้รับโอกาสในการฝึกงานต่อแต่ไม่รู้อีกนานแค่ไหน ภายใต้คำชมมากมายจากรุ่นพี่ที่ทำงาน ภายใต้ความไว้วางใจจากหลาย ๆ ฝ่ายว่าส่งงานให้เรางานจะเร็ว ดี และมีคุณภาพ ทั้งหมดนั้นทำให้ผมเข้าใจผิดไปว่า ผมคงได้รับการโปรโมทอย่างรวดเร็ว และสามารถต่อรองเงินเดือนได้ตามใจตัวเองต้องการ แต่แล้วความจริงก็ปรากฏจากปากหัวหน้าฝ่าย บอกกับผมว่ายังไม่ผ่านงานนะ ฝึกงานต่อไปก่อน ณ วันนี้ยังไม่รู้เหตุผลที่ทำให้ผมไม่ผ่านงาน แต่ หัวหน้ากราฟิกบอกกับผมว่า เค้าให้โอกาสมึง ได้พิสูจน์ตัวเองต่อ
ผมยังมีอะไรที่ต้องพิสูจน์อีกเหรอครับ?
ผมไม่พอใจซักเท่าไหร่ในคำพูดของหัวหน้าทีม เพราะคำพูดหลาย ๆ คำมันตามมาด้วย คำถากถางและดูถูก ซึ่งทั้งหมดเป็นความจริง ผมทำงานพลาด (ประมาทและอ่อนประสบการณ์) ผมเหลิง (ถูกเยินยอจากเพื่อนร่วมงาน) ทั้ง ๆ ที่ตามความเป็นจริง ผมยังเป็นเด็กที่ พึ่งทำงานสายงานนี้ได้แค่ 3 เดือน เท่านั้นเองด้วยระยะเวลาแค่นี้คงเรียกว่า ผมทำงานได้เก่งแล้วไม่ได้ด้วยซ้ำ ผมแค่ขยัน แค่ตั้งใจ แต่มันต้องพิสูจน์กันอีกนาน เลยล่ะ
ผมหลงระเริงกับคำพูดคนรอบข้าง
บวกเข้ากับทางเลือกและโอกาสใหม่ ๆ เข้ามาท้าทายเรื่อย ๆ จนผมเผลอคิดไปว่า ที่นี่ไม่เห็นศักยภาพของผมเลย และอยากจะไปเริ่มต้นใหม่ในที่ ที่ จะเห็นปุ๊บ ดีใจ ชื่นชม และยื่นเสนอสิ่งต่าง ๆ มาให้ผม โดยที่ผมแค่ทำงานหนักในระยะสั้น พอมาคิดดูแล้ว คงเป็นแค่ความคิดที่ ไม่ฉลาดเอาเสียเลย รีบร้อนเกินไป และด่วนสรุปเกินไป หลงตัวเองเกินไป ทั้งหมดคงเป็นเพราะ ตัวเองที่อยากจะประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว
สรุป
ผมยังอ่อนประสบการณ์ มีปัญหาให้แก้ไขอีกมาก และการทำงานหนักในช่วงแรกนั้นไม่ได้บอกว่าผมจะทำงานหนักอย่างนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน ความคาดหวังต่อบริษัทนั้น ให้บริษัทเป็นคนตอบในวันที่ เค้ายอมรับแล้วจะดีที่สุด ตั้งใจทำงานต่อไป หยุดโทษคนอื่นคนรอบตัว แล้ว หาข้อดีของสิ่งที่เจออยู่ให้เจอ พิสูจน์ตัวเองต่อไป ในทางที่จะไม่มานั่งเสียใจทีหลัง ลดอีโก้ลง พัฒนาตัวเองขึ้นเรื่อย ๆ ปรับรูปแบบชีวิตให้เหมาะสมกับ การเป็นคน บ้างาน ทำร่างกายให้พร้อมทำงานหนักขึ้นเรื่อย ๆ ทำสมองให้พร้อมกับการแก้ไขปัญหาใหม่ ๆ ในทุก ๆ วัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
