ก็อก ก็อก ก็อก แปะนิยาย
: ชื่อเรื่อง พระจันทร์ขัดดอก 🌙
📌ตำเตือน18+ นิยายเรื่องนี้ มีฉาก NC รุนแรง ไม่สมยอม ขืนใจ ทำร้ายจิตใจ มีน้ำตา น่าสงสาร ใครไม่ชอบสายเนื้อเรื่องแนวนี้ก็แอบๆ คลิกลิงค์ดูก่อนได้ ถ้าอร่อยค่อยอ่าน ถ้าไม่แซ่บกดผ่าน
📌 เอามาให้หนุ่มสาวชาว Y ชิมรสชาติค่ะ 👇👇
บทนำ นายต้องรับผิดชอบ
"เอานี่ไปเสริฟซะ แล้วอย่าทำทะเล่อทะล่าไปหกใส่แขกอีกล่ะ ไม่งั้นฉันจะหักเงินแกครึ่งนึง และแกก็ต้องทำงานใช้หนี้แทนพ่อของแกไปจนวันตาย เข้าใจมั้ย !!"
"ผมเข้าใจแล้ว จะไม่ทำพลาดอีก" พระจันทร์หนุ่มรูปงามที่มีใบหน้าสวยหวานผิวพรรณขาวผ่องและกลิ่นตัวหอมหวานปานน้ำผึ้ง แต่ทว่าความสวยหวานและรูปร่างที่ได้สัดส่วนนั้นถูกปกปิดไปด้วยเสื้อผ้าตัวโคร่งทำให้ไม่มีใครรู้ อีกทั้งพระจันทร์ยังชอบใส่หมวกปิดบังใบหน้าเพราะไม่อยากให้มีคนจำเขาได้ เพราะหนี้ที่พ่อสร้างไว้มันมากมายซะจนลูกชายอย่างเขาตามชดใช้ให้ไม่หมด และถ้ามีคนจำหน้าลูกชายอย่างเขาได้ มีหวังจะต้องถูกซ้อมจนปางตายแน่ๆ
พระจันทร์ต้องมาทำงานเป็นเด็กเสริฟให้ผับหรูแห่งหนึ่งที่มีเจ้านายคอยกดขี่ข่มเหงและเอาเปรียบลูกจ้างอย่างเขาสารพัด ด้วยความที่พระจันทร์เป็นคนอ่อนต่อโลก เวลาไปเสริฟเหล้าให้แขกที่โต๊ะทีไร ก็จะเจอแต่แขกที่เมามายพูดจาไม่รู้เรื่อง ทั้งยังโวยวายหาว่าเขาทำหน้าที่เด็กเสริฟได้ไม่ดี พระจันทร์จึงรู้สึกวิตกกังวลพลางให้มือไม้สั่น จนเผลอไปทำแก้วเหล้าหกใส่แขกเข้าบ่อยครั้ง
"เห้ยไอเทวา วันนี้มึงเจอเด็กที่ถูกใจรึยังวะ ทุกทีกูก็เห็นมึงมาแล้วได้เด็กไปตลอด ทำไมวันนี้ทำหน้าอย่างกับคนเบื่อโลกซะอย่างงั้นวะ เด็กในผับนี้มีแต่แจ่มๆทั้งนั้นนะเว้ย กูเลือกให้เอามะ !!"
เทวาที่นั่งทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ที่โต๊ะนั่งสำหรับแขกวีไอพี เป็นธรรมดาที่คนมีฐานะร่ำรวยอย่างเทวา จะมานั่งหาความสุขทางกายที่ผับไฮโซแห่งนี้ แต่ทว่าวันนี้เขายังไม่เจอเด็กที่ถูกใจสักคน เพราะแต่ละคนที่เสนอตัวเข้ามาหาก็มีแต่อะไรเดิมๆ
เขาเบื่ออะไรพวกนั้นเต็มทน เทวาเป็นคนเบื่อง่าย จึงยอมจ่ายเพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ และสเปคของเขาก็ต้องเป็นหนุ่มหน้าสวยหวาน ผิวต้องขาว และที่สำคัญกลิ่นต้องหอม เมื่อเหล้าใกล้หมด เทวาก็ยกมือเรียกเด็กเสริฟให้มาที่โต๊ะ แต่เมื่อเขาหันมองไปกลับเห็นแค่เด็กเสริฟใส่ชุดตัวโคร่งใหญ่กำลังเสริฟเหล้าอยู่ที่โต๊ะลูกค้าฝั่งข้างๆอยู่คนเดียว ความหงุดหงิดจึงเกิดขึ้นนิดหน่อย และด้วยความที่เขาต้องการดื่มเหล้าอย่างต่อเนื่อง ก็เลยต้องตะโกนเรียกเด็กเสริฟคนนั้นแทน
"นี่นายน่ะ ไปเอาเหล้ามาให้ฉันอีกสองขวด"
พระจันทร์ที่ได้ยินเสียงตะโกนดังทุ้มต่ำมาจากโซนวีไอพี ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะมีใครเรียกเด็กเสริฟที่อยู่โซนลูกค้าทั่วไปเช่นเขา แต่เมื่อหันมองไปแล้ว กลับเห็นว่าอีกฝ่ายมองมาที่ตัวเอง แต่ก่อนที่จะแน่ใจพระจันทร์เลยหันมองซ้ายมองขวาว่ามีเด็กเสริฟประจำอยู่โซนวีไอพีหรือไม่ แต่ก็ไม่มีใครอยู่สักคน ดังนั้นลูกค้าท่านนั้นก็น่าจะเรียกเด็กเสริฟอย่างเขาเป็นแน่ พระจันทร์เดินก้มหน้าไม่สบตากับใคร ส่วนในมือก็ถือถาดตามไปด้วย แม้ในใจจะกลัวทำพลาดแต่สถานการณ์มันก็บีบบังคับซะเหลือเกิน
"ลูกค้าอยากได้อะไรครับ ผมจะไปเอามาเสริฟให้"
พระจันทร์เมื่อเดินมาถึงแต่ไม่กล้าเข้าใกล้แขกมากจนเกินไป เพราะตัวเขาเองไม่ใช่เด็กเสริฟโซนวีไอพีอีกทั้งการแต่งตัวก็คนละแบบกัน จึงได้แต่ยืนรับคำสั่งอยู่ห่างๆ
"เข้ามาใกล้ๆ ไม่งั้นนายจะได้ยินฉันเหรอ"
เทวามองเด็กเสริฟคนนี้ด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่อยากใส่อารมณ์ให้ตัวเองต้องรู้สึกหงุดหงิด เลยได้แต่ข่มเสียงเอ่ยบอกให้เด็กเสริฟคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ๆ
"เอ่อ คือว่าผม"
"ฉันบอกให้เดินมาใกล้ๆ หูนายเป็นอะไรรึเปล่า"
เป็นอีกครั้งที่เขาเอ่ยเสียงเรียกพระจันทร์ แต่ครั้งนี้ทว่าเสียงแข็งขึ้นกว่าเดิม เพราะเขาไม่ชอบถูกขัดใจ เพื่อนที่นั่งร่วมโต๊ะก็ยิ้มเหยียด ๆ มองไปทางเด็กเสริฟอย่างพระจันทร์ เหมือนกับว่าเป็นแค่เด็กเสริฟยังทำตัวเรื่องมากไม่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี
เจ้าของร่างสั่นเทาที่โดนเอ่ยเสียงแข็งใส่ ก็เริ่มหวาดกลัวและรู้สึกรีบอยากทำงานนี้ให้เสร็จไปไวๆ พระจันทร์ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้แขกคนนั้น และเอ่ยฟังว่าเขาต้องการจะรับสั่งอะไรกันแน่
ถาดในมือของพระจันทร์เริ่มสั่นไปตามแรงกังวล เพราะเทวาทำมือเรียกให้เขาโน้มหน้าเข้าไปฟังใกล้ๆ เขาสูดหายใจเข้าอีกครั้งก่อนจะเขยิบใบหน้าเข้าไปใกล้ๆปากของคนที่จะเอ่ยพูด จากนั้นก็ตั้งใจฟังนิ่งๆ
เมื่อโน้มหน้าเข้าไปใกล้แขกท่านนี้แล้ว ร่างสมส่วนของพระจันทร์ก็ต้องขยับตัวตามไปด้วย เทวากำลังเอ่ยบอกสิ่งที่เขาต้องการกับเด็กเสริฟคนนี้ แต่ทว่าจู่ๆ กลับได้กลิ่นหอมหวานปานน้ำผึ้งจากซอกคอของเด็กเสริฟคนนี้
จึงต้องหยุดชะงักคำพูดไปชั่วครู่เพื่อหยุดมองไปที่ใบหน้าด้านข้างของพระจันทร์ ถึงแม้เด็กเสริฟคนนี้จะใส่หมวก แต่เขาก็พอจะเห็นผิวขาวนวลเนียนอมชมพูจากใบหน้าได้สัดส่วนนี้ แถมที่ลำคอยังขาวจั๊วตัดกับสีของเสื้อจนเด่นชัด เทวาเผลอหลับตาโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้และสูดดมกลิ่นกายหอมหวานนี้จนลืมตัว พระจันทร์ที่โน้มใบหน้าเข้าไปรอฟังเขาครู่หนึ่งแล้วก็ไม่เห็นว่าลูกค้าท่านนี้จะเอ่ยอะไรออกมาสักที จึงหันหน้ามองไปทางเขาโดยตรง
"ฮึก"
ทว่าเมื่อหันหน้ามาก็พบว่าหน้าของเขาอยู่ใกล้เพียงแค่คืบเดียว ร่างสมส่วนจึงรีบถอยตัวออกห่าง และรีบก้มหน้าก้มตามายืนฟังอยู่ใกล้ๆแทน เทวาที่พึ่งรู้ว่าตัวเองเผลอตัวไป จึงรีบเอ่ยสั่งเสียงราบเรียบว่า
"เอาเหล้ามาให้ฉันสองขวด ไวๆล่ะ"
พระจันทร์รีบพยักหน้าตอบรับจากนั้นก็รีบเดินหันหลังกลับไปในทันที
"เห้ยไอเทวา กูว่าไอเด็กนั่นมันเหมือนจะกลัวมึงเลยนะ ตัวแม่งสั่นๆยังไงไม่รู้ แถมยังทำงานไม่ได้เรื่องอีก แกล้งมันซะหน่อยมะจะได้รู้บ้างว่าใครเป็นใคร"
เทวาได้ยินที่เพื่อนพูดแต่เขาไม่ได้สนใจจะตอบกลับและหันไปมองหน้าเพื่อนเลยสักนิด เพราะสายตาของเขาตอนนี้มันกำลังมองไปที่เด็กเสริฟกลิ่นหอมหวานคนนั้นแทน
ผ่านไปไม่กี่นาทีพระจันทร์ก็เดินมาพร้อมกับถาดเหล้าในมือ เมื่อใกล้จะมาถึงที่โต๊ะของเทวา ทั้งขาและมือก็เริ่มสั่นขึ้นเรื่อยๆ เพราะเริ่มกังวลว่าตัวเองจะถูกแขกโต๊ะนี้ไม่พอใจและส่งผลทำให้เขาถูกหักค่าแรง
เทวาที่รอมองเด็กเสิรฟคนนี้อยู่ก่อนแล้วแล้ว เมื่อพระจันทร์เดินเข้ามาใกล้ เขาก็เหยียดเท้าของตัวเองไว้ที่ขาโต๊ะ เพราะคิดอะไรเจ้าเล่ห์บางอย่างขึ้นมาได้
พระจันทร์เดินมาถึงที่โต๊ะ จากนั้นก็เตรียมวางถาดลง และหยิบขวดเหล้าวางไว้ให้บนโต๊ะ จากนั้นก็กำลังจะเดินหันหลังกลับไป แต่ก็มีเสียงเอ่ยทักขึ้นมาซะก่อน
"เดี๋ยว เอาแก้วเหล้านี้ไปเก็บให้ฉันที พอดีรสชาติมันไม่ได้เรื่อง"
เทวายกแก้วเหล้านี้ขึ้นมาถือไว้ในมือโดยในแก้วยังมีเหล้าอยู่เกือบครึ่ง
"เอ่อ ได้ครับ" พระจันทร์เอ่ยตอบรับจากนั้นก็เดินก้าวขาไปหนึ่งก้าวและยื่นมือไปหยิบแก้วเหล้านั้นไว้ แต่พอจะก้าวหันหลังกลับ เท้าของเขาก็ดันไปสะดุดเข้ากับเท้าของเทวาจนแก้วเหล้าที่ถืออยู่ในมือหกใส่แขกอย่างเทวาจนเปียกไปเกือบทั้งตัว ของเหลวนี้ถูกรดลงเปรอะเปื้อนเสื้อเชิ้ตตรงแผ่นอกกว้าง ลามมาถึงเป้ากางเกง พระจันทร์ตกใจมากรีบหยิบทิชชู่มาเช็ดซับทำความสะอาดให้ แต่ทว่าคนโดนกระทำที่จงใจให้เป็นแบบนี้อย่างเทวาก็เอ่ยขึ้นมาว่า
"นายต้องรับผิดชอบ"
เทวาเอ่ยเสียงราบเรียบเข้ากระซิบที่ข้างหูของพระจันทร์ จนคนฟังถึงกับรู้สึกผิดและพลางคิดไปว่าค่าแรงของวันนี้ก็คงจะเหลือแค่ครึ่งเดียว หรือถ้าแขกท่านนี้ไม่พอใจอยากจะเอาเรื่องเด็กเสริฟอย่างเขามากกว่านั้น ค่าแรงของพระจันทร์ก็คงจะไม่เหลือสักบาทเดียว เขาควรทำทำยังไงดี
"ผมขอโทษ ให้ผมทำอะไรก็ได้ ผมขอโทษจริง ๆ"
พระจันทร์รีบเอ่ยขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า และด้วยท่าทีกระวนกระวายของเขาทำให้เทวาจ้องมองไม่หยุด สายตาเฉียบคมนั้นมองเด็กคนนี้ตั้งแต่เท้าจรดศรีษะและมาหยุดอยู่ที่ซอกคอขาวๆที่พอจะได้เห็นออกมานิดหน่อย จากปกเสื้อตัวโคร่งนั่น และเขาก็ชอบคอขาวๆของเด็กนี่มากซะด้วย
"ให้ทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ"
"ไอเทวา บอกผู้จัดการที่นี่ ให้ไล่แม่งออกไปเลย ทำงานไม่ได้เรื่อง แถมยังมาทำเหล้าหกใส่เสื้อของมึงอีก" เพื่อนของเทวาคนนึงเอ่ยเสียงตะคอกขึ้นมาเพราะรู้สึกโกรธแทน
"ไม่เป็นไร ฉันจะให้เขารับผิดชอบด้วยวิธีอื่น พวกนายรออยู่ที่โต๊ะก่อนแล้วกัน"
เทวาตอบกลับเพื่อนไปแบบนั้น จากนั้นก็หันไปสนใจกับคู่กรณีที่ยืนตัวสั่นเทาอย่างพระจันทร์ต่อ
"นายช่วยพาฉันไปล้างตัวที่ห้องน้ำก็พอ ทำได้ใช่มั้ย"
เทวาเอ่ยบอกเด็กเสริฟในสิ่งที่เขาต้องการเพราะเด็กคนนี้ดันพูดมาเองว่า จะให้ทำอะไรก็ได้ และเขาก็ยิ่งได้ใจแถมยังเป็นไปตามที่คาดคิดกว่าตอนแรกซะอีก
พระจันทร์พยักหน้าตอบรับ จากนั้นก็เดินนำเทวาไปที่ห้องน้ำ เมื่อมาถึงพระจันทร์ก็รีบเปิดประตูและเดินเข้าไปก่อน ส่วนเทว่าก็ยิ้มมุมปากมองคนที่เข้าไปด้วยสายตาหิวกระหายเหยื่อ และเด็กเสริฟคนนี้ก็ทำให้เขาสนใจมากซะด้วย มือหนาดันป้ายทำความสะอาดมากั้นไว้ที่หน้าประตูจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำและไม่ลืมที่จะล็อคประตู
"เชิญทางนี้ครับ"
พระจันทร์ผายมือบอกให้มายืนอยู่ในจุดใกล้ๆอ่างล้างมือจากนั้นก็เปิดน้ำให้ไหล ก่อนจะเอามือของตัวเองไปลองน้ำให้เปียกนิดหน่อยและช่วยเขาลูบทำความสะอาดคราบเหล้าที่เลอะแขนอยู่ประปราย
"นายควรจะถอดเสื้อฉันออกนะ ล้างแบบนี้จะไปสะอาดอะไร"
เสียงของเทวาที่เอ่ยออกมาเริ่มแหบพร่า และตัวเขาก็ขยับเข้ามาใกล้พระจันทร์มากขึ้นไปอีก ส่วนสายตาก็ยังคงมองพระจันทร์อยู่อย่างนั้น ด้วยความที่พระจันทร์ไม่ชอบสบตาใครเลยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจดจ้องเขาอยู่แบบที่แทบจะกลืนกลิน เทวาตัวสูงกำยำกว่าพระจันทร์ศรีษะของเด็กเสริฟคนนี้อยู่เพียงแค่อกของเขา เหมือนโชคชะตาจงใจให้เขาเจอของหวานในวันที่น่าเบื่อแบบนี้ มันช่างดีจริงๆ
"เอ่อ…ผมว่า เดี๋ยวผมไปเอาผ้าขนหนูมาให้คุณจะดีกว่านะครับ"
"ไม่ต้อง"
ในขณะที่พระจันทร์กำลังจะก้าวเท้าเดินไป ร่างกำยำของเทวาก็ยืนขวางไว้ซะก่อน จากนั้นเขาก็ขยับตัวเข้าไปใกล้พระจันทร์ขึ้นเรื่อยๆ จนพระจันทร์ต้องก้าวถอยหลังจนไปชิดติดกับกำแพง
"ฉันบอกให้ถอดเสื้อ แล้วนายก็ล้างทำความสะอาดให้ฉันด้วยมือของนาย ทำได้ใช้มั้ย"
เทวายกแขนเอามือไปทาบไว้ที่ผนังกำแพงเพื่อยืนคร่อมคนตัวเล็กกว่า แล้วบอกความต้องการของตัวเองไป
"ไหนบอกว่าจะให้ทำอะไรก็ได้ไง หึ"
"อะ…อะ...เอ่อก็ได้ครับ"
เสียงเอ่ยตอบตกลงแบบติดขัดๆ เพราะเริ่มกลัวแขกคนนี้ขึ้นมาซะแล้ว แต่ในเมื่อไม่อยากมีปัญหาจึงต้องยอมทำตามที่เขาบอก มือเรียวบางสั่นเทาค่อยๆยกขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของคนตรงหน้าทีละเม็ด ทีละเม็ด เทวายืนคร่อมและมองคนตัวเล็กกว่าอย่างรู้สึกถูกใจ เพราะพระจันทร์ตรงสเปคเขาหลายอย่าง แม้กระทั้งเสียงหวานๆนั่น มันทำให้เขาคิดไปถึง ว่าเสียงร้องของเด็กคนนี้จะฟังได้ลื่นหูแค่ไหนกันเชียว เทวาหลับตาจากนั้นก็สูดกลิ่นกายหอมหวานของเด็กเสริฟคนนี้เข้าไปเต็มปอดจนความต้องการเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาในร่างกายมากขึ้นเรื่อยๆ
"ไม่เข้าใจคำว่าถอดเหรอ..."
...
"นายควรจะถอดเสื้อฉันออกนะ ล้างแบบนี้จะไปสะอาดอะไร"
♤เทวา♤
○○○○○○○○○○○○○○○○○
กรี้ดดดดด แค่บทนำฉันก็กรี๊ด พระจันทร์หนูถอดเลยลูก555 อย่าไปยอม พ่อหนุ่มแบดบอยคนนี้เขาร้ายมาก หนูต้องระวังนะลูกกก เดี๋ยวแม่เข้าไปช่วยเป็นตัวแทนเอง 555
ใครชอบ กดไลค์ กดแชร์ และคอมเม้นมาคุยกันนะค้าาาา
1 คอมเม้น แสนล้านกำลังใจ
1 หัวใจ กดให้เค้าเถอะเตง
อ้อนแล้วววว
รออ่านตาปริบๆอยู่ตรงนี้นะคะ💝
- พระจันทร์ขัดดอก -
😄😄หาอ่านไปเรื่อยไม่ได้หายไปไหนนะคะ แค่หนีไปแต่งนิยายและก็นำมาฝากให้อ่านแล้วค่ะ อิอิ 🥰🥰
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
