24 ก.ย. 2022 เวลา 00:30 • ปรัชญา
จิตนั้นเป็นนามธรรม มาอาศัยกายอยู่ ในกายนั้น เป็นแก้วหรือภาชนะ มีดินน้ำลมไฟ ขี้ดินขี้โคลนอยู่ในกาย มีกรรม มีตัณหาราคะ..มากมาย จิตนั้นเปรียบเหมือนน้ำที่เทลงไปในภาชนะคือเรือนกายที่อาศัย เมื่อเกิดอารมณ์นึกคิดขึ้นมา อารมณ์ไม่พอใจ โมโห .เกิดขึ้น ..กิริยาของกายที่เป็นปกติ ..ก็เคลื่อนไหวไปตามอารมณ์ที่เกิดขึ้น เกิดตัวตน ..เกิดความยึดถือตัวตน
เช่น เกิดอารมณ์โมโห โกรธนั้นมีพลัง เหมือนพลังแม่เหล็กใหญ่ๆ เหนี่ยวนำจิต หรือ ที่เค้าเรียกว่า อารมณ์สั่งจิต จิตนั้นไม่สามารถฝืนอารมณ์นั้นได้ ก็แสดงอาการ ไปตามตัวอารมณ์นั้น ..เค้าเรียกว่ามีตัวกระทำเกิดขึ้น ..ตัวนี่แหละกรรม แล้วถ้าเราเรียนรู้จัก ในสิ่งเหล่านี้ เราเองก็จะเกรงกลัวเรื่องกรรม เมตตาจิตของตัวเอง ระมัดระวัง ไม่ให้เกิดอารมณ์กรรมตัวกระทำเกิดขึ้น นั่นก็ต้องอาศัยสติ..ที่จะยุติกายวาจาใจไปตามอารมณ์ สลัดอารมณ์ทิ้งไปได้ ก็อยู่นิ่ง เฉยๆ เอาจิตมาอยู่กับพระไม่นึกคิดอะไร มีแค่พุทโธภายในสติของตน
จุดที่ทำให้เกิดอารมณ์มาจากตรงไหนบ้าง..ก็มาจากวิญญาณทั้งหกที่เรา ใบ้กายเคลื่อนไป วิญญาณทั้งหก ไปสัมผัส ไปนำเรื่องราวต่างเข้ามา มีอารมณ์นึกคิด ทิฐิต่างๆเกิดขึ้นมากมายก่ายกอง..นำเข้ามาภายในจิต เก็บบันทึกที่ธาตุทั้งสี่ บางเค้าก็เรียกว่าจิตใต้สำนึกที่เก็บสะสมบันทึกเรื่องราวต่างๆของจิตตนเอง
..ถ้าหากจิตเรามีสมาธิ มีการฝึกหัด เราก็จะรู้จัก สิ่งที่เราใช้อารมณ์ นั้น อารมณ์เหนี่ยวนำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่าตัวกระทำ ..จิตนั้นก็ใช้กายวาจาใจไปตามอารมณ์ที่เหนี่ยวนำให้เกิดตัวกระทำ มีพฤติกรรมต่างๆ เกิดขึ้น ..ถามว่า สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมาได้อย่างไร ..ก็มาจากการสะสมกรรมทีเราเคยใช้เคยกระทำมา เคยใช้เป็นนิสัย บางที่เค้าก็มองลึกลงไป ในเรื่องสันดานสัตว์ สันดานมนุษย์ สันดานที่ดีๆ ที่จิตสะสมมา
แล้วในสิ่งที่สะสมบันทึกอยู่กับธาตุทั้งสี่ นั่น ยากที่แก้ไข ..มีทางเดียวที่เค้าว่า ทางสายเอก คือ สร้างบุญกุศล ประพฤติปฏิบัติธรรมไปตามรอยทั้งสี่ที่เจ้าชายสิทธัตถะทรงกระทำ .เมื่อเราศึกษา เป็นมโนทศึกษา ในกิริยารอยทั้งสี่ ยืนเดินนั่งนอน เราก็จะค่อยเข้าใจ ในเรื่องโลก เรื่องกรรม เรื่องธรรม เรื่องจิต ซึ่งมันก็เหมือนชั้นเรียน เพียงแค่เราเอากายพ่อแม่เรามาฝึกหัด เข้าชั้นเรียน ยืน เดิน นั่ง นอน ให้เกิดสมาธิ (สมาธิแบบที่องค์พระสิทธัตถะทรงกระทำ รักษากายนิ่ง จิตนิ่งได้) หากเราต้องการรู้จักจริงๆ ก็กระทำขึ้นมา
โฆษณา