คนเรามักทำเรื่องยากๆ ก่อนเรื่องง่ายๆ
ผมเคยได้ยินพี่ที่เป็นทหารอากาศท่านหนึ่ง เล่าให้ฟังว่า
“เชื่อไหม มนุษย์เรามักทำเรื่องยากๆได้ก่อนเรื่องง่ายๆ เสมอ”
ผมหันไปมองแล้วทำหน้างงๆ แถมตาโตขึ้นเล็กน้อย
“คุณเห็นเครื่องบินไหม … มันบินด้วยเครื่องยนต์เจ็ต (JET) ที่มี Turbine หมุนอัดอากาศให้มีขนาดเล็กลงด้วยอัตราส่วน 25 : 1 คล้ายๆเราอัดอากาศเข้าไปในลูกโป่ง แล้วจุดระเบิดให้มันขยายตัว ปล่อยใ้ห้ลมมันออกอีกทิศทางหนึ่ง มันจะมีแรงขับดันมหาศาล” นายทหารลูกทัพฟ้ายกตัวอย่างประกอบจนผมเห็นภาพลูกโป่งกำลังพุ่งฉวัดเฉวียนไปในอากาศ
“กว่าจะมาเป็นเครื่องยนต์เจ็ต มันมีเครื่องยนต์ไอน้ำมาก่อน จำไอ้ที่อยู่หัวขบวนรถไฟ มีหม้อต้มน้ำใหญ่” ลูกทัพฟ้าอธิบายต่อไม่ลดละ
“จำได้ครับ” ผมตอบอย่างรวดเร็ว
มันเป็นเครื่องจักรไอน้ำที่ผมเคยสงสัยมาตั้งแต่เด็กๆ ว่ามันทำงานอย่างไร ในหนังสมัยก่อนจะมีฉากรถไฟกำลังวิ่ง พ่นควันไฟพวยพุ่งจากปล่องควันเป็นลำยาวไปด้านท้ายขบวน ล้อเหล็กขนาดใหญ่หมุนบดไปบนราง ด้วยแรงขับจากก้านเหล็กคล้ายแขนข้อเหวี่ยงเป็นตัวฉุดให้ล้อหมุน ถัดจากหัวรถจักรจะมีโบกี้บรรทุกฟืนเป็นท่อนใหญ่ ยาวพอคนเดียวยกไหว สำหรับเติมเข้าเตาเผา เพื่อต้มน้ำในหม้อต้มขนาดใหญ่ และใช้แรงดันไอน้ำไปขับลูกสูบ คนเติมฟืนเนื้อตัวมอมแมม ดำเปื้อนไปด้วยเขม่าควันไฟ เป็นภาพติดตาตรึงใจผมจำได้อย่างแม่นยำ
ขอบคุณภาพจาก th.read e.me
“มนุษย์กว่าจะคิดเครื่องจักรนี้ได้ก็ใช้เวลาเกือบพันปี ลองคิดดูสิว่ามันซับซ้อนขนาดไหน กว่าจะสามารถพัฒนามาเป็นเครื่องยนต์ดีเซลและเครื่องยนต์เบนซิน และกว่าจะมาเป็นเครื่องยนต์เจ็ต ที่มีระบบง่ายมาก ไม่ต้องมีลูกสูบ ก็กินเวลาอีกหลายร้อยปี” ลูกทัพฟ้าเล่าต่ออย่างตั้งใจ ผมจำได้ไม่หมด มันเป็นส่วนหนึ่งของวิชาประวัติศาสตร์เครื่องยนต์ที่ร่ำเรียนมา….
แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวกับสวนบาร์เลนการ์เด้นท์อย่างไร
มาฟังผมสาธยายต่อครับ
ผมซื้อเครื่องสูบน้ำแบบเครื่องยนต์เบนซิน 4 จังหวะ มาใช้สูบน้ำรดต้นไม้ (ในช่วงแรกใช้รดดินที่แห้งแข็งเกือบจะกลายเป็นหินและแตกระแหง) ผมจะใช้วิธีวางเครื่องสูบน้ำตามจุดต่างๆ ริมบ่อน้ำ แล้วก็ลากสายยางยาวประมาณ 20 เมตร ฉีดสเปรย์ไปรอบๆบริเวณที่ลากสายยางไปถึง
พอครอบคลุมบริเวณนั้นแล้ว ก็ยกเครื่องสูบน้ำขึ้นรถเข็น ย้ายเครื่องไปจุดอื่น รวมทั้งหมด 3 จุด จึงจะทั่วพื้นที่ 2 ไร่ของผม
มันเหนื่อยมากตอนยกเครื่องขึ้น-ลง และตอนยกขึ้นรถกลับไปเก็บที่บ้าน
พอเหนื่อยมากๆเข้า ผมก็เปลี่ยนเป็นไม่เอาเครื่องลงจากรถเข็น ใช้วิธีเข็นรถไปใกล้ๆน้ำแทน เบาแรงขึ้นมาหน่อย นี่เป็นกระบวนการพัฒนาอย่างหนึ่ง
ต่อมาผมก็คิดต่อไปอีกว่าน่าจะเอาเครื่องสูบน้ำวางในเรือไฟเบอร์ที่ผมซื้อมาไว้ให้ลูกหลานพายเล่น “มันจะรับน้ำหนักไหวหรือปล่าวพ่อ” เป็นคำถามจากผบ.สูงสุดในบ้าน อย่ากระนั้นเลยลองทำเลยดีกว่า
วันต่อมาผมก็ขนเครื่องสูบน้ำพร้อมสายยางไปวางข้างเรือที่ผูกไว้ท้ายสวน จากนั้นค่อยๆยกเครื่องสูบน้ำขึ้น แล้วโน้มตัววางบนเรือที่ลอยอยู่ในน้ำ ปรากฎว่าเรือรับน้ำหนักเครื่องได้ครับ ไม่จม
ผมก้มลงไปต่อสายดูดและสายส่งอย่างยากลำบากและสุดมือเอื้อม ต้องเกร็งตัวอย่างหนัก เพื่อไม่ให้ตกน้ำ แต่ก็ไม่อาจจะขันท่อให้แน่นได้ จึงตัดสินใจก้าวลงไปในเรือ….พอนั่งลงได้เท่านั้น น้ำไหลทะลักมาจากท้ายเรือ และจมลงอย่างรวดเร็ว
มือไว้เท่าความคิด…ผมรีบความเครื่องสูบน้ำและพยายามยกให้สูงขึ้น ไม่ให้เครื่องยนต์จมน้ำ
ผมประคองมันไว้ได้….(แพล็บเดียว) จากนั้นทั้งผมและไอ้เจ้าเครื่องสูบน้ำพากันลงไปอยู่ในน้ำกันทั้งคู่ โชคดีที่น้ำลึกแค่คอ ขาพอยืนถึงพื้นคลอง จึงพยายามตะเกียกตะกาย ยกเครื่องขึ้นฝั่งแล้ว จึงค่อยตามขึ้นมา อย่างเงียบๆ
ถามว่าทำไมไม่ร้องให้ใครช่วย … ผมคิดจะตะโกนอยู่หมือนกันครับ แต่มันเร็วมาก และคนช่วยก็อยู่ไกลคงมาช่วยไม่ทัน ผมจึงยอมจมน้ำเงียบๆ คนเดียว ฮ่า ๆ ๆ
ตอนนี้รู้แล้วว่าเรือมันรับน้ำหนักเครื่องสูบน้ำพร้อมกับรับน้ำหนักตัวผมด้วยไม่ได้(ผมหนักแค่ 92.5 กก.) หลังจากส่งเครื่องไปซ่อมที่ตลาด อ. บางเลน เพราะน้ำเข้าเครื่องสตาร์ทไม่ติด กลับมาคราวนี้ผมก็ลองใหม่ครับ ผมแก้ปัญหาด้วยการต่อท่อให้เสร็จสรรพบนบก แล้วจึงค่อยหย่อนมันลงไปในเรือ ซึ่งก็ได้ผลเป็นอย่างดี สามารถรดน้ำต้นไม้ได้รอบสวนโดยไม่ต้องย้ายเครื่องสูบน้ำเลย เบาแรงได้เยอะเลย
นี่แหละครับที่ผมบอกว่า “คนเรามักทำเรื่องยากๆได้ก่อนเรื่องง่ายๆเสมอ”
เอ๊ะ…..หรือว่า “ โง่ย่อมมาก่อนฉลาด” ครับ
แล้วแต่ท่านจะพิจารณานะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม
แล้วพบกันใหม่คราวหน้าครับ
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
