วันอาทิตย์ในวันฝนพรำ คุณจันทร์ นั่งมองสายฝนและคิดย้อนกลับไปถึงตนเองในอดีตเมื่อตอนที่เริ่มเข้าเรียน ปวช ในวิทยาลัยฝึกอาชีพแห่งหนึ่งในจังหวัดลำปาง…
กลุ่มเด็กผู้หญิงที่ต้องอยู่หอใน มักจะมีความอยากรู้อยากเห็นโลกภายนอก ทุกค่ำคืน จะแอบปีนหน้าต่างหนีหอเพื่อเที่ยวกลางคืน และบางคืนก็จะเที่ยวดึกๆแล้วค่อยกลับเข้าหอภายในเวลาที่ 4 ทุ่ม ก่อนที่รุ่นพี่จะทำการล็อคประตูหอพัก
ในค่ำคืนหนึ่ง คุณจันทร์และเพื่อนสนิทไปเที่ยวกลางคืนอีกเช่นกัน ระยะทางที่ต้องขี่มอเตอร์ไซส์เพื่อกลับหอพัก จะต้องผ่านสุสาน3เชื้อชาติ ที่ผู้คนแถวนั้นเรียกว่า ร่องสามดวง ระหว่างทางทั้งสองคนต่างร้องเพลงเสียงดัง จนเกือบใกล้ถึงหอพัก คุณจันทร์มองเห็นชายวัยกลางคนเสื้อสีขาวยืนโบกรถอยู่ข้างทาง คุณจันทร์ตกใจ ถามเพื่อนที่เป็นคนขับมอเตอร์ไซค์ ว่าเห็นผู้ชายเสื้อสีขาวโบกรถหรือเปล่า เพื่อนของคุณจันทร์ตอบกลับว่า "ไม่เห็น" ในใจของคุณจันทร์เมื่อได้รับคำตอบ ก็ทำใจคิดว่าตัวเองตาฝาดเพื่อให้คลายกังวล
ระยะทางผ่านไปสักเล็กน้อย รถของคุณจันทร์ต้องผ่านต้นไม้ใหญ่ ใบมีลักษณะคล้ายใบโพธิ์ คุณจันทร์เหลือบเห็นชายร่างใหญ่ไม่ใส่เสื้อ นุ่งโจงกะเบนสีแดง แต่ครั้งนี้เพื่อนของคุณจันทร์เห็นด้วย และสบถออกมาเป็นคำหยาบ ต่อว่าชายคนนั้นมายืนทำอะไรตอนค่ำมืดทำให้ตกใจ ขณะนั้นคุณจันทร์เริ่มกลัวขึ้นมาอีกครั้ง ในใจรู้สึกหวิวๆ จนทั้งสองกลับมาถึงหอพัก ทันเวลาที่รุ่นพี่หอพักกำลังจะปิดหอ และเรียกประชุมนักเรียนที่อยู่หอพักและเช็คชื่อ
ระหว่างการประชุม ขณะนั้น เวลา 22.00 น รถมอเตอร์ไซค์ของคุณจันทร์ที่จอดอยู่ตรงประตูหอพักเกิดมีเสียงสตาร์ท และติดเครื่องเองขึ้นมา ทำให้นักเรียนหอพักที่รวมตัวกันเกือบ 30 คน ต่างวิ่งกลับขึ้นห้องของตัวเองด้วยความกลัว คุณจันทร์ในฐานะเจ้าของรถ ต้องรับผิดชอบที่รถตัวเองสตาร์ทรบกวนผู้อื่น ทำใจข้ามความหวาดกลัว ไปดูรถของตนเองพร้อมกับกลุ่มเพื่อน พอไปถึงที่รถจอด รถมอเตอร์ไซค์คู่ใจเปิดไฟหน้ารถ สูง ต่ำ เป็นระยะ เหมือนกับทักทายเจ้าของรถตนเอง กลุ่มเพื่อนเมื่อเห็นต่างวิ่งกลับห้อง ทิ้งคุณจันทร์อยู่กับรถคนเดียว
พอคุณจันทร์อยู่ รถก็ดับเครื่องเอง จนสักพักเมื่อมั่นจันทร์ มั่นใจว่ารถสงบดีแล้วก็กลับห้องตนเอง แต่เมื่อกลับห้องไปแล้ว รถก็กลับมาสตาร์ทเองอีกครั้ง คุณจันทร์ก็ต้องกลับมานั่งเฝ้ารถอีกครั้ง รถก็เงียบเสียงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เวลาตอนนั้น จะตี 1 แล้ว คุณจันทร์ก็กลับห้องนอนอีกครั้ง แต่รถเจ้ากรรมนายเวร ก็สตาร์ทขึ้นมาอีกครั้ง จนมีรุ่นพี่หอพักโทรแจ้งอาจารย์ให้มาช่วยดู อาจารย์มาช่วยถอดแบตเตอรี่ ตัดสายไฟ เพราะคิดว่าสาเหตุที่รถสตาร์ทเองน่าจะมาจากระบบไฟขัดข้อง
เวลาผ่านไปสักพัก เมื่ออาจารย์กลับไปบ้านพักที่อยู่ใกล้ๆ รถก็สตาร์ทเองอีกครั้ง แม้ไม่มีแบตเตอรี่แล้ว คุณจันทร์เรียกอาจารย์กลับมาดูให้อีกครั้ง โชคดีที่อาจารย์ท่านมีเคยบวชเรียนมาก่อน พอจะมีวิชาคาถาอาคมติดตัวมาบ้าง ท่านได้สวดคาถาอะไรไม่รู้ และพรึมพำสักพัก รถก็ดับไปจนถึงรุ่งเช้า
เช้าวันต่อมา ด้วยความที่คิดว่ารถของตนเองน่าจะเสีย จึงสตาร์ทเองได้ คุณจันทร์จึงนำรถไปร้านซ่อมและแจ้งอาการแก่ช่างไปว่า รถสตาร์ทเอง ช่างสำรวจอยู่นาน และบอกกลับคุณจันทร์ว่า รถปกติดี ให้เอากลับได้ คุณจันทร์ก็นำรถกลับ
ตกดึกคืนนั้นที่คุณจันทร์นำรถกลับ เวลาสี่ทุ่มตรง รถสตาร์ทเองอีกครั้ง คุณจันทร์ขอความช่วยเหลือจากอาจารย์ให้กลับมาสวดคาถาอีกครั้ง รถก็ดับลงจนถึงเช้า อาจารย์แนะนำให้ไปถวายสังฆทานให้แก่เจ้ากรรมนายเวร
เช้าวันต่อมา คุณจันทร์จึงไปทำตามคำแนะนำของอาจารย์ที่วัดแห่งหนึ่ง ขณะที่อยู่วัดได้พบกับแม่ชี แม่ชีทักคุณจันทร์ขึ้นมาว่า มีผู้ชายที่เรามองไม่เห็นตามติดคุณจันทร์2ตน แต่เขาไม่ได้มาทำร้ายอะไร คุณจันทร์ฟังความจากแม่ชี ก็รีบทำบุญกรวดน้ำให้แก่เจ้ากรรมนายเวร และรีบกลับ
คุณจันทร์นำรถมอร์เตอร์ไซค์คู่ใจ กลับไปไว้ที่บ้าน และไม่ได้ขี่มันอีกเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
