25 ก.ย. 2022 เวลา 09:55 • ปรัชญา
มุมมอง
บทเรียนจากความเจ็บปวด
เด็กน้อยวัย 9 ขวบ ถูกลักพาตัวในวันที่ออกมาเล่น ในวันที่ออกมาปันจักรยานแถวบ้าน
เมื่อชายคนนึงที่ดูใจดี และอบอุ่นได้ขับรถมาเจอเธอ จึงถามกับหนูน้อยวัย 9 ขวบ ว่ารู้จักใครแถวนี้แถวบ้านเธอหรือเปล่า
เด็กน้อยจึกตอบและคุยกันโดยที่ไม่รู้ถึงอนาคตของตัวเอง ก่อนที่ชายคนนี้จะคว้าตัวเด็กน้อยคนนี้ ใส่ในท้ายรถ และรีบขับรถออกไป
ข่าวนี้แพร่ออกไป สำนักข่าวท้องถิ่นก็ประโคมข่าว ทุกข้อมูลที่มีเพื่อให้ทันท่วงที ตำรวจต่างก็ทำงานกันอย่างสุดกำลัง
ผ่านไป 24 ชม.ทุกคนต่าง เฝ้าหวัง แรงกดดัน ความเสียใจ ต่างเฝ้ามองไปที่หน้าต่าง ว่าลูกสาวฉันจะกลับมาไหม ปลอดภัยหรือเปล่า
เสียงกรี๊ดร้องดังขึ้น หลังจากรับสายโทรศัพท์ ข้อความจากปลายสายได้บอกว่า พบหนูน้อยวัย 9 ขวบ ที่ยังคงปลอดภัยดีทุกอย่าง
เรื่องราวที่เกิดขึ้นคือ ชายหนุ่มที่ดูอบอุ่นได้แวะร้านสะดวกซื้อ ในปั้มน้ำมันหลอดแห่งหนึ่งและได้พาหนูน้อยวัย 9 ขวบลงไปด้วย
และพนักงานในปั้มน้ำมันคนนึง ที่ดูธรรมดา ที่คนมองว่าด้วยค่า ได้เห็นหนูน้อยที่มาดูหวาดกลัว
พนังงานคนนี้จึงดูรูปที่หนังสือพิมพ์ได้ลงไว้ เมื่อเปรียบเทียบที่แล้วคิดว่าใช่ จึงแอบแจ้งตำรวจ และสามารถตามจับกุมได้
สิ่งที่ผมจะบอกคือ ไม่มีใคเล็ก หรือใหญ่กว่ากัน ความสำคัญคือเท่ากันทั้งนั้น คนที่คุณมองว่าไม่สำคัญแต่เขาก็ทำสิ่งที่สำคัญที่สุดได้
ถ้าสิ่งที่คุณมองว่าไม่สำคัญ แต่ก็ไม่มีใครยอมทำ คุณก็จะไม่ได้รับ ความ สะดวก ความ สบาย
จริง ไหม ครับ
โฆษณา