เรื่องผีผี...ที่วังบ้านปืน
เรื่องราวลึกลับต่างๆ เกี่ยวกับวังบ้านปืนช่วงนั้นดูจะเงียบหายไปชั่วขณะ แต่ในสมัยต่อมาเค้าความยุ่งยากก็เริ่มปรากฏขึ้นอีก เมื่อมีการใช้วังบ้านปืนเป็นสถานที่ราชการต่างๆ ดังเช่น โรงเรียนฝึกหัดครู กรมทหารบกที่ ๕ กองพันทหารราบที่ ๓๗ ฯลฯ ซึ่งตลอดเวลาก็มีแต่การสับเปลี่ยนโยกย้ายผู้บังคับบัญชาชนิด ๒ ปีเปลี่ยนไปแล้ว ๓ คน จนเมื่อสงครามมหาเอเชียบูรพาระเบิดขึ้นไม่นาน เรื่องเกี่ยวกับอาถรรพณ์ของวังบ้านปืนก็ปะทุขึ้นเป็นไฟลามทุ่งอีกครั้ง
เล่ากันว่า คืนหนึ่งที่เดือนมืดมิด ไฟฟ้าที่มีอยู่ใช้การไม่ค่อยได้เพราะวังอยู่ห่างจากโรงไฟฟ้ามาก เมื่อไฟเข้าหลอดจึงมองเห็นเป็นสีแดงเหมือนก้านไม้ขีดไฟเวลาใกล้จะเป็นถ่าน ทหารคนหนึ่งซึ่งคอยอยู่เวรรักษาการณ์กำลังนั่งเล่นอยู่บนม้านั่ง คอยเวลาที่จะปลุกเพื่อนข้างๆ ให้ลุกขึ้นรับเวรตามผลัด เขาหันซ้ายขวาดูปลอดโปร่งจึงคิดจะแอบงีบเอาแรง พอจวนๆ จะเคลิ้มหลับก็รู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งเดินแว้บผ่านแสงไฟแดงเรืองที่ส่องเข้านัยน์ตา
เมื่อลืมตาขึ้นมอง ภาพของร่างหนึ่งนุ่งผ้ายกแบบโบราณและห่มสไบเฉียงกำลังเลี้ยวไปทางเฉลียงเห็นเป็นเงาตะคุ่ม เสียงของผ้ายกที่แข็งและส่ายได้ยินถนัดอยู่ในความมืดและเงียบ เมื่อนึกได้ว่าร่างที่เห็นเป็นผู้หญิงและควรจะเป็นร่างของอะไร ทหารคนนั้นก็ถึงกับจังงัง พูดไม่ออก ได้แต่เอื้อมมือไปเขย่าเพื่อนละล่ำละลักบอกปากคอสั่น
แล้วสองหนุ่มก็ตัวสั่นงันงก คลุมโปงภาวนาไม่ได้ศัพท์ จนเผลอหลับไป นายทหารเวรมาพบจึงสอบในฐานหลับยามและหลับเวร ทั้งคู่บอกไปตามจริง แต่ไม่อาจจะถือเป็นผลอันสมควรแก่เหตุได้ ที่โบราณกล่าวว่าคนได้พบเห็นผีเป็นคนมีเคราะห์ร้ายก็ได้พิสูจน์ให้เห็นในคราวนี้เองว่าไม่ผิดปาก เนื่องด้วยผู้เคราะห์ร้ายทั้งสองถูกจับขังเสียคนละ ๑๕ วันฐานหลับเวร ก่อนที่จะออกมารดน้ำมนต์สะเดาะเคราะห์ตัวเองต่อไป
จากหนังสือ ‘อารยะของแผ่นดิน’ โดย นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
