บทที่ 37 ด่านที่2 เอาชนะความทุกข์(ภาคต่อที่3)
เมื่อความทุกข์ไม่ได้แทนที่ด้วยความสุข...
จึงมีกฏหรือข้อปฏิบัติบางข้อ
แม้ทุกคนต้องพบกับอุปสรรคและปัญหาไม่ปกตินั่นคือปกติ ถ้าหนีก็ไม่สมกับประกอบ
มันคืออาการที่ขาดความต้องการให้สาแก่ใจและกายพอใจ
“หลายครั้งที่เราพบกับปัญหา การแก้ปัญหานั้นมีส่วนช่วยในการไขปัญหา เพื่อพบทางออกแต่ทั้งหมดนั้นยังขึ้นอยู่กับว่าผลจะเป็นที่พอใจหรือไม่”
~~มันจะถูกก็ตรงที่เราว่าถูก~~
เราเรียกมันว่า ความสำเร็จ แต่รางวัลที่ได้รับกลับอาจไม่ใช่ความสุข อาจจะเป็นเพียงความสบายใจ ไม่ทุกข์
ถ้าเราเรียกมันว่าความสุข มันก็ทุกอย่างที่ไม่ทุกข์แหละ
กฏของการเอาชนะความทุกข์ก็คือ ความว่าง
ความไม่มี การไม่ตีความไปทางใด
การไม่จำกัดความให้มันเกิดขึ้น...
~~เรายอมรับว่าในชีวิตยังต้องวนเวียนอยู่กับความเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา~~~
แต่การเปลี่ยนวิถีทางต่างๆไปในทางไม่เจอทุกข์นั้นเพียงแก้ไขให้ลดช่องว่างไม่เพิ่มความโศกเศร้าเข้าไปในความว่าง...
เราไม่ได้เศร้า เราทบทวนความว่าง ว่าไม่มีอะไรในนั้น
เราไม่ได้พบความสุข
แต่มันคือความดั้งเดิม ก่อนหน้า และภายหลัง
เราไม่ได้เติมความรู้สึกเข้าไปให้มันทำร้าย กายใจ
มันทบสอบเราอยู่ตลอด กระทั่งความอยากกิน
อยากสนุก อยากสบาย
แต่เราสามารถทำให้มันพบว่า...
เราไม่ได้ต้องการมากเพียงนั้น
“จนเรียกว่า ฆ่าเวลาแห่งความสุข”
มันจึงปกติ และความปกติก็ฆ่าทุกอย่างไม่ให้รบกวน
การใส่ใจ ความว่าง
เพราะ “ความว่าง บอกเราว่าเราเปลื้อง เรารับได้แต่มันไม่กระทบอะไรทั้งนั้น เราย้ำความปกติ คงที่ทางใจ”
อาจารย์ว่า รันและกฏของรันนั้นมีข้อเดียว
คือรับความว่าง เปลี่ยนความต้องการให้เป็นความว่างที่คงที่.
ทุกคนย่อมพบกับความไม่ชอบให้ได้รู้สึก “ไม่อยากรับ”
อาจารย์ขอ รันสิ้นสุดการแข่งขันเอาไว้เพียงแค่ด่านนี้เท่านั้น เพราะขาดความพยายามที่จะเอาชนะ
มันเป็นการพ้นทุกข์ที่แท้จริง แต่อาจจะไร้แรงขับเคลื่อนสู่ปลายทางแห่งความสำเร็จ... เมื่อขาดความโปรด
ขอรับใช้เพียงเท่านี้
ปานสิน
26 กันยายน 2565
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
