เรื่องของคุณจุรีและคุณวันเพ็ญ
มีความเหมือนกันสำหรับคุณจุรีและคุณวันเพ็ญตรงที่ว่าทั้งสองท่านเป็นคุณพยาบาลในชุดขาว อายุอาจต่างกันมากหน่อย ทำงานอยู่ห่างไกลกัน แต่ทั้งสองคือผู้ที่จะนำข่าวร้ายมาให้ผู้ที่กำลังจะเป็น “คนไข้” หลายๆ คน เราถูกนัดให้เข้าไปฟังผลเลือดท่ามกลางช่วงที่มีการระบาดอย่างหนักหน่วงของโควิด-19 ข่าวร้ายของใครๆ แต่มันคือเรื่องปกติที่ไม่ว่าคุณวันเพ็ญหรือคุณจุรีจะต้องทำให้มันเป็นข่าวปกติสำหรับทุกคน
คุณวันเพ็ญไม่ได้เรียกเราด้วยชื่อ แต่เรียกด้วยสัญลักษณ์บางอย่างแทน จริงๆ เราก็พอเดาได้แล้วหล่ะว่ามันจะเป็นข่าวไม่ดีอย่างแน่นอน และสุดท้ายก็เป็นอย่างนั้น
ส่วนคุณจุรี ... คุณจุรีทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลอีกแห่ง แต่แค่เรานึกถึงเนื่องจากคุณจุรีเป็นที่รู้จักของคนไข้แบบเรา คุณจุรีถือเป็นแม่พระของคนไข้ที่มีผลเลือดเป็นบวก นั่นแหล่ะคือคุณค่าของหญิงที่อยู่ในชุดขาวที่แท้จริง คุณจุรีจะให้คำแนะนำคนไข้ด้วยจรรยาบรรณที่เต็มร้อย จะเป็นคนรับรองให้กรณีบางคนต้องย้ายสิทธิ์เพื่อเข้ารับยาแบบไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย จะโทรตาม จะถามหา จะให้กำลังใจ และสร้างพลังบวกให้คนไข้ของเธอ
ล่าสุดได้ข่าวว่าคุณจุรีเกษียณอายุราชการไปแล้ว ซึ่งหมายความว่าภาระหน้าที่บางอย่างถูกหยุดลง แต่ความเป็นพยาบาลของเธอจะยังคงอยู่ในตัวอย่างเต็มเปี่ยม
การปูเรื่องราวยาวๆ แบบเล่านิทาน การชี้ให้เห็นถึงประโยชน์และคุณค่าของการบริจาคโลหิต การสื่อสารแบบสองทางตามบทเรียนของการพยาบาลแบบให้คำปรึกษา ดูเหมือนว่าทักษะเหล่านี้จะถูกคุณวันเพ็ญนำมาใช้อย่างครบถ้วน คุณวันเพ็ญถาม เราตอบ คุณวันเพ็ญให้สาระ ความรู้ และบทเรียน ส่วนเราก็ถูกกระตุ้นให้โฟกัสในเรื่องเหล่านั้นและแชร์กลับ
ที่จริงเราก็ตกอยู่ในภวังค์อยู่หลายหน แต่ด้วยความที่คุณวันเพ็ญใช้ทักษะที่มีอยู่ดึงเราออกมาพร้อมพาเราเดินหน้าสู่ข่าวบางอย่างด้วยกัน
ในมือเธอมีกระดาษขนาดเอ 4 อยู่ใบหนึ่ง บนหัวกระดาษพิมพ์เป็นชื่อและรายละเอียดของเรา ส่วนถัดลงมาเป็นหัวข้อการตรวจต่างๆ เธอนำกระดาษใบนั้นถือไว้ในมือ วางไว้บนโต๊ะด้านหน้าเราสองคน แล้วชี้ไล่ลงมาจากหัวข้อที่ 1 ผลลบ หัวข้อที่ 2 ผลลบ ... โดยในระหว่างที่เธอไล่หัวข้อเหล่านี้ลงมาเรื่อยๆ โดยมือก็พยายามจะปิดบังหัวข้อที่ถูกพิมพ์ด้วยตัวหนังสือใหญ่และชัดเจนว่า “ผลบวก” แต่สายตาเรากวาดแว้ปเดียวเพื่อหาจุดโฟกัสและเห็นมันก่อนที่คุณวันเพ็ญจะแจ้งผลด้วยวาจาสำหรับหัวข้อการตรวจนั้น
หน้าเราคงยิ้มแบบแหยๆ คุณวันเพ็ญ ... ก็คงจะอยากให้กำลังใจเรานั่นแหล่ะ ... หลังแจ้งผลก็อธิบายต่อไปว่าเราจะต้องทำอะไรต่อจากนี้
จริงๆ เราก็เตรียมใจมาแล้วค่อนข้างเยอะ แต่ก็ยังรู้สึกตื้อๆ อยู่ดี ใจลึกๆ หวังให้มันเป็นไวรัสตัวอื่นๆ ไปซะ ก็อย่างที่ว่า ไวรัสตับอักเสบ สุดท้ายก็มะเร็งตับ อายุเกิน 60 ได้ถือว่ากำไร แต่ถ้าเป็นเอชไอวี กินยาสม่ำเสมอก็มีชีวิตอยู่อย่างปกติได้ยาวนานจนสิ้นอายุไข
คุณวันเพ็ญพับผลตรวจที่เราสองคนดูกันต่อหน้าเมื่อสักครู่ ใส่ซองขาวให้เรากลับมา ในหัวยังมึนๆ แต่เมื่อเขามาอยู่กับเราแล้ว ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป ... ป่วยก็รักษา ดีเสียอีกที่รู้ตอนนี้ ก่อนที่จะมีโรคติดเชื้อฉวยโอกาส ถ้าถึงเวลานั้นมันจะเป็นเรื่องใหญ่ ...
เราเกิดและโตมาควบคู่กับการเกิดและพัฒนาการของเอชไอวี โรคนี้เข้ามาเมืองไทยและเป็นที่รู้จักกันทั่วไปราวๆ ปี พ.ศ. 2530 ความน่ากลัวของมันมากพอๆ กับความน่ารังเกียจของผู้ที่เป็นโรคนี้ ... ผลักไส ตีตรา จนเกิดเป็นภาพที่น่าสังเวชอยู่หลายครั้ง ช่วงนั้นไม่มียารักษา ทางการแพทย์เพียงรักษาเพื่อประคับประคองเท่านั้น
ช่วงปี 2540 เป็นช่วงที่ทุกโรงพยาบาลจะมีคนไข้เอชไอวีบนหอผู้ป่วยถูกเข้ารับรักษาด้วยโรคติดเชื้อฉวยโอกาส ไม่ว่าจะเป็นปอดอักเสบ เยื้อหุ้มสมองอักเสบ โดยทั้งหมดเกิดจากเชื้อโรคที่แปลกหู และใหม่ในวงการแพทย์ คนไข้มากมายทุกข์ทรมานและเสียชีวิตลงจากโรคติดเชื้อฉวยโอกาสเหล่านี้ นั่นเป็นภาพจำของคนที่ถูกเรียกว่าพวก generation X
แต่ในช่วงเดียวกันนั้นเองมนุษย์โลกก็ทำความรู้จักไวรัสตัวนี้อย่างถ่องแท้พร้อมกับผลิตยาขึ้นมาเพื่อทำลายมันได้สำเร็จ แต่ยาที่แสนแพงก็ทำให้คนไข้ส่วนใหญ่ไม่สามารถจะหาซื้อยามารับประทานได้ และยาที่ถูกผลิตออกมาก็เกิดการดื้อยาของเชื้ออย่างรวดเร็ว
จนในที่สุด ช่วงปี พ.ศ. 2545 บทสรุปของการรักษาเอชไอวีแบบใช้ยาอย่างน้อย 3 ตัวควบคู่กันก็เกิดขึ้นและสามารถเข้าถึงได้ง่ายเพราะเข้าไปอยู่ในสิทธิที่ครอบคลุมของนโยบายหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ
ย้อนกลับมาที่เรา วันนั้นบอกกับแฟนเรื่องผลเลือด เขาแค่บอกเราว่า ... เป็นก็รักษา ตั้งใจกินยาสม่ำเสมอ ไม่มีอะไรมาก ...
ครับ แต่จริงๆ จะว่าไม่มีอะไรมากก็ไม่เชิง เพราะหลังจากนี้ไปทุกอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
.
27092565
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
