ช่วงนี้ ขณะนี้ เวลานี้ มีอะไรอยากบอกกับตัวเองในอนาคตมากมายเหลือเกิน
คนเรามีอดีตมากมาย ทั้งดีและร้าย ทั้งน่าจดจำนำไปใช้และทั้งไม่แม้แต่จะอยากนึกถึงมัน
เมื่อปีที่แล้ว ปมบางปมในวัยเด็กได้ถูกเฉลยแบบไม่ทันตั้งตัว จนวันนี้ก็ยังฝันถึงตอนนั้น มันไม่ใช่ฝันดีหรอก ไม่เลย
อยากหยุดฝันร้ายนี้นะ รู้สึกเหนื่อยหน่ายที่ถูกคำพูดร้ายแรงทำร้าย แม้จะเป็นแค่ในฝันก็ตาม มันทำให้การหลับตาลงในยามค่ำคืนยากมากขึ้นไปทุกที
ปมถูกคลี่คลาย หรือปมยิ่งถูกมัดแน่นขึ้นไปอีกกันนะ ในเมื่อสุดท้ายคำตอบที่แท้จริงของเรื่องยังไม่ปรากฎจริงๆ
แม้จะเฉลยในบางส่วน แต่ในบางส่วนก็ยังต้องได้รับการพิสูจน์ให้แน่ชัด ซึ่งยากเหลือเกินที่จะเดินไปบอก หรือขอร้องให้เราเดินไปพิสูจน์ด้วยกัน
กับครอบครัวที่โตมาด้วยกัน กับคนที่รักและห่วงใย บางทีเราอาจจะไม่เกี่ยวข้องกับพวกเค้าเลยก็ได้ ถ้าความจริงเปิดเผยกับพวกเค้า เราจะยังคงเป็นเหมือนเดิมไหมนะ นี่เป็นสิ่งแรกที่คิดหลังจากได้ยินการยืนยันข้อมูลบางส่วนนั้น
จำได้ลางๆ ว่าปลายสายถามว่า เสียใจไหมที่เค้าเป็นคนแบบนี้
เราตอบไปว่า เราไม่ตัดสินเรื่องในอดีตของเค้าหรอก เรามีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า การตัดสินใจของทุกคนในทุกเรื่อง ผ่านการไตร่ตรองถึงทางที่ดีที่สุดมาแล้ว จึงได้เลือกทางนั้น ซึ่งมันมีความสัมพันธ์กับเพศ อายุ ประสบการณ์และสภาพแวดล้อมด้วย เราจึงไม่อาจไปตัดสินเรื่องของเค้าได้
เพียงแต่...เราเองต้องแบกรับเรื่องนี้ไว้ และบอกใครไม่ได้ เราไม่ต้องการให้เค้าดูไม่ดี และเราเองก็ไม่ต้องการจะสูญเสียอดีตและปัจจุบันที่เรามีอยู่ได้ เหมือนการราดแอลกอฮอล์ลงบนแผลสดตลอดเวลา แม้จะเจ็บปวด ก็มีแต่ต้องอดทนไว้
เจ็บแต่ไม่จบ ไปเรื่อยๆแบบนี้
การพูดคุยกับเค้าหลังจากนั้น เราพูดคุยราวกับว่าเราลืมคำสารภาพของเค้าหมดสิ้น และใช้ชีวิตต่อไปได้โดยไม่ต้องปรับอะไร
หากแต่ตัวตนนั้นซ่อนอยู่ที่ใดที่หนึ่งในก้นบึ้งของเรา หนาวยะเยือก ปวดร้าว และฉุดรั้งเราไว้ในคำพูดร้ายๆที่ได้รับในวัยเด็กของตัวเองมาเสมอๆ
ถ้าการเขียนครั้งนี้จะช่วยเยียวยาบาดแผลได้บ้าง ก็คงดี
หวังว่าเธอในอนาคตคงมีความสุข และหลุดพ้นจากฝันร้ายนี้ไปสักทีนะ
รัก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
