๏ กลิ่นดอกไม้ในสวนมันป่วนปั่น
เด็ดกลีบกลั่นมากรองทำของหอม
จะสดชื่นรื่นรมย์ยามดมดอม
เป็นเครื่องย้อมวิญญาณ์รักษาใจ
จินตนาพาฝันเหมือนควันฟ่อง
คล้ายประคองกอดนุชพิสุทธิ์ใส
ได้คลี่กลีบบุบผาสุมาลัย
ประหนึ่งได้คลี่ผ้าสุดาดวง
พิศผิวนวลชวนชี้มาลีล่อน
รีบชิงช้อนชมช่ออย่ารอร่วง
แรงลมไล้ไหวหวานสะท้านทรวง
ให้หึงหวงคอยหอมมิยอมลา ๚