บทที่39 ด่านที่2 เอาชนะความทุกข์ (ภาคต่อที่5)
ไม่เห็นว่าจะทุกข์...
การรอคอยเวลา....ต่างหากที่ทำให้เรารู้สึกต่างไปจากความตื่นเต้นในชีวิต
ผลต่างๆเราเป็นคน ลิ้มรส รับรส เชื้อเชิญ มันเข้ามาในชีวิต
ความยาวนานของความปกติสุขดีเสียกว่า
ความยาวนานของการรอคอย การประมวลความรู้สึกนั้น
ในปัจจุบันมันอาจจะมี สับสน และ เชื่องช้า
แต่อาจเกิดเพียงความรู้สึกเฉย หรือ เบื่อ ซึ่งจะไม่เรียกว่า ทุกข์ ก็ได้
เราจะจมอยู่ในสถานะนี้ ไปเพื่ออะไร ถ้าเราหมดสนุก
มันก็คือช่วงเวลาพักผ่อน
ทุกๆครั้งที่เราออกแรง เราก็ต้องเหนื่อย
แต่ความเหนื่อยเหล่านั้นคือ มันไม่หน่ายมันไม่ซ้ำเดิมให้เหมือนไม่มีทางไปต่อ
เพราะ “ทุกสรรพสิ่งที่มีชีวิตย่อมมีวัฎจักรหมุนเวียนเปลี่ยนแปรไปตามกาลเวลาไม่หยุดนิ่ง”
การยอมรับก็ใช่ แต่เราอยู่ในช่วงเวลาเปลี่ยนถ่ายจากวัยเด็กสู่วัยรุ่นและวัยถัดไป
ช่วงเวลานั้นเรารู้สึกอย่างไร เราจัดการกับมันอย่างไร
มากกว่า การที่เราจะมองว่ามันไม่สมบูรณ์ไม่ใช่ว่าเราไม่พอใจ แต่เป็นเพราะขึ้นอยู่กับระยะเวลาจริงหรือไม่
ถ้าเราจัดการความรู้สึกให้มันสมดุล คือไม่ติดแหง็ก เราก็ไม่พลาดท่าให้กับความรู้สึกซ้ำเติม
ที่ทำให้ไม่งอกงามเหี่ยวเฉา จนทุกข์ในที่สุด
อย่าเรียกว่าทุกข์เลย เรียกว่า สลับรสดีกว่าแค่จืดๆขมๆ
จงใช้ชีวิตให้ปลอดภัยจาก สิ่งแวดล้อมที่คอยทดสอบ
ว่าต้องมีแพ้มีชนะมีสมหวังมีผิดหวัง
จงเป็นความสม่ำเสมอที่ผ่านทุกหลากอารมณ์ถ้าจะผ่านความเลวร้ายก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
อาจารย์ว่า ว่ะหวา ไม่เห็นทุกข์เลย ความสมบูรณ์แบบที่ไม่สนความดีโดดเด่น ไม่สนว่าเป็นเวลาใด อย่าได้รอคอย
สนแต่ความสมดุล สุขไม่มากเท่านั้น ก็ไม่ทุกข์นะ
อาจารย์ก็เห็นด้วย ไปสนมันทำไม...
ขอรับใช้เพียงเท่านี้
ปานสิน
30 กันยายน 2565
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
