02
02
จงไล่ตามความปรารถนา ของคุณไป
•จงเลือกงานที่เงินเดือนน้อย
•จงเลือกงานที่ต้องการฉัน
• จงอย่าเลือกงานที่ฉันต้องการ
• จงเลือกงานที่ไม่มีโอกาสก้าวหน้า
•จงหลีกเลี่ยงงานที่มีทุกอย่าง สมบูรณ์พร้อมแต่จงเลือกงานที่ต้องทำ ทุกอย่างจากจุดเริ่มต้น
•จงอย่าไปในที่ซึ่งทุกคนอยากไปถึง แต่จงไปในที่ซึ่งไม่เคยมีใครไปถึงมาก่อน
•จงไปในที่ซึ่งทุกคนบอกว่าไม่มีอนาคต
•จงไปในที่ซึ่งไม่ได้รับการยกย่องจากสังคม
•จงอยู่ริมขอบ จงอย่าอยู่ในจุดศูนย์กลาง •จงอย่าลังเลที่จะไปในที่ซึ่งพ่อแม่ ภรรยา และคู่หมั้น คัดค้าน
•จงไปในที่ซึ่งรอการประหาร จงอย่าไปในที่ซึ่งได้สวมมงกุฎ
ประโยคเหล่านี้คือ “บทบัญญัติการเลือกงาน 10 ประการ"
ของโรงเรียน มัธยมปลายคอซัง จังหวัดคยองซังนุ่ม บทบัญญัติการเลือกงาน 10 ประการ นี้เป็นที่กล่าวถึงกันอย่างกว้างขวาง ถึงขนาดปรากฏในเว็บไซต์สืบค้นทั่วไป แต่เมื่อไรก็ตามที่ผมได้ยินประโยคเหล่านี้ ผมจะรู้สึกหวาดหวั่นอย่างบอกไม่ถูก
เรามาลองทบทวนไปพร้อม ๆ กันดีกว่าว่า “ถ้าเป็นตัวเราเอง จะกล้าให้คำ แนะนำที่ท้าทายและทรงคุณค่าเทียบได้กับ 1 ใน 10 ของบทบัญญัติที่ว่านี้ หรือไม่
ไม่นานมานี้ผมได้พูดคุยกับดอกเตอร์ A ซึ่งเพิ่งเรียนจบระดับปริญญา เอกเมื่อหนึ่งปีก่อน และเข้าทำงานเป็นอาจารย์อัตราจ้างรายชั่วโมงให้แก่ มหาวิทยาลัยต่าง ๆ ขณะนั้นเขาได้รับเชิญให้เข้าทำงานที่สถาบันวิจัยของ บริษัทชื่อดังแห่งหนึ่ง เงินเดือนที่ให้ถือว่าสูงพอสมควร แต่เนื่องจากเขามี ความฝันที่จะเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย จึงลังเลว่าจะตัดสินใจอย่างไรดี
อาชีพอาจารย์อัตราจ้างสำหรับ ประเทศเกาหลีได้เป็นหนึ่งในอาชีพที่ ได้รับคำตอบแทนน้อยที่สุด จึงไม่ น่าแปลกใจ หากได้ยินข่าวอาจารย์ อัตราจ้างฆ่าตัวตายบ่อยๆ ผมซึ่งเคย เป็นอาจารย์อัตราจ้างอยู่เกือบสองปี เข้าใจสถานการณ์ที่บีบคั้นนั้นเป็น อย่างดี ในหนึ่งเทอมหากมีสอนสาม วิชาจะได้รับค่าตอบแทนแค่ประมาณ 1,200,000 วอน (ประมาณ 35,000 บาท - ผู้แปล)
ช่วงปิดเทอม มหา วิทยาลัยไม่มีการเรียนการสอน จึงไม่มีรายได้ใดๆ จุนเจือ ไม่สามารถใช้สิทธิ ประกันสังคมได้ อีกทั้งยังต้องดูแลจัดการงานเบ็ดเตล็ดให้ภาควิชาและอาจารย์ ท่านอื่น ๆ ด้วย แม้ว่าปัจจุบันนี้จะมีการปรับค่าตอบแทนและสวัสดิการของ อาจารย์ผู้ช่วยสอนและอาจารย์ที่จบดอกเตอร์ให้สูงขึ้น แต่ก็ถือว่าเป็นอัตรา เงินที่ด่ามาก เมื่อเทียบกับความสามารถของคนคนหนึ่ง ที่ลงทุนเงินและ ทุ่มเทเวลาเพื่อการศึกษาระดับปริญญาเอก
นอกจากได้รับเงินค่าตอบแทนที่ต่ำแล้ว โอกาสที่จะได้เป็นอาจารย์ ประจำมหาวิทยาลัยนั้น ๆ ยังน้อยมาก นักเรียนแพทย์ที่ฝึกงานที่โรงพยาบาล หรือนักเรียนกฎหมายที่ฝึกงานที่ศาล อาจได้รับค่าตอบแทนที่น้อยพอกัน
แต่ว่าในอนาคตตนกลุ่มนี้สามารถประกอบอาชีพเป็นแพทย์ ทนายความ อัยการ ผู้พิพากษา ฯลฯ ได้จริงๆ พวกเขาจึงมีแรงผลักดันและอดทนต่อ ความฝันที่สามารถเป็นจริงได้ในวันหนึ่งข้างหน้ามากกว่า
แต่กรณีของอาจารย์อัตราจ้างนั้นแตกต่างออกไป เนื่องจากตำแหน่ง อาจารย์ประจำนั้นมีอยู่อย่างจำกัด ยิ่งหาตำแหน่งให้ตรงกับสาขาที่เรียนจบมา ก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก ต้องรอคอยจนกว่าตำแหน่งนั้นจะว่างลง
และเมื่อประกาศเปิดรับสมัคร อัตราการแข่งขันสอบ
บรรจุเข้าก็สูงลิ่ว การปลอบใจตัวเอง
ว่า "ต่อไปก็ได้เป็นอาจารย์ประจำแล้ว
เป็นความจริงที่เลื่อนรางและ
สำหรับอาจารย์อัตราจ้างทุกคน
ผมเข้าใจสถานการณ์ของดอก เตอร์ A เป็นอย่างดี จึงไม่อาจบอก ให้เขาปฏิเสธงานจากบริษัทชื่อดังได้ ผมท้าได้แค่ให้กำลังใจ และแนะนำ เขาไปเล็กน้อย
“ปัญหามันอยู่ที่นายมี "ความปรารถนา จะเป็นอาจารย์มากแค่ไหน เพราะไม่มีใครยืนยันได้ว่า
ตำแหน่งอาจารย์ในสาขาที่นายเรียนจบมาจะเปิด รับสมัครเมื่อไหร่
จนกว่าจะถึงวันนั้นนายก็ต้องทนลำบากแบบนี้ไปเรื่อยๆ
แต่ถ้า ความปรารถนาที่จะเป็นอาจารย์ของนายแรงกล้าพอ และถ้านายมุ่งมั่น ต่อความปรารถนานั้นจริงๆ ปฏิเสธงานนี้ไปเถอะ และจงรอคอยต่อไป
เขานิ่งเงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนบอกว่าจะลองกลับไปคิดดู และขอตัวกลับ ไป ในวันต่อมาเขามาหาผมอีกครั้งพร้อมบอกว่า
“ผมปฏิเสธงานบริษัทนั้นไปแล้วครับ ถ้าพยายามดูอีกหน่อย ความฝัน ยาจเป็นจริง"
ช่างเป็นการตัดสินใจที่โง่เขลาจริงๆ
บริษัทที่เชิญเขาไปทำงาน เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ชื่อดัง คนหนุ่มสาวจำนวน มากมุ่งมั่นที่จะเข้าทำงานที่บริษัทแห่งนี้
เป็นงานที่ “มั่นคง” ได้รับการยอมรับ โดยทั่วไปในสังคม ถ้าลองทำงานสะสมประสบการณ์ที่นี่ไปก่อน โอกาสที่จะ ได้เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยอาจอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม
แต่สิ่งที่เขาและผมรู้ดีก็คือ หากใครคนหนึ่งได้ลองทำงานที่บริษัทแล้ว ก็เป็นเรื่องยากที่จะมีเวลาเพียงพอในการเขียนวิทยานิพนธ์และสะสมชั่วโมง การสอน ยิ่งเวลาผ่านไปก็จะยิ่งเบนออกจากเส้นทางการเป็นอาจารย์ทีละน้อย ๆ รุ่นพี่ของเขาหลายคนที่เลือกเข้าทำงานในบริษัทก่อน ท้ายที่สุดก็ละทิ้งความฝัน ในการเป็นอาจารย์กันหมด
การรอคอยแบบนี้ ไม่มีใครยืนยันได้ว่าจะได้งานจริงๆ โดยเฉพาะ อย่างยิ่งงานอาจารย์มหาวิทยาลัยที่ค่อนข้างรู้กันเฉพาะกลุ่ม และไม่ได้มี ตำแหน่งว่างบ่อย ๆ แม้จะรอคอยตลอดทั้งปี ก็แทบคาดเดาไม่ได้เลยว่าจะ ได้งานหรือไม่
ในปัจจุบันนี้อาชีพอาจารย์มหาวิทยาลัยไม่ใช่อาชีพที่ดีเยี่ยมที่สุดแล้ว อาจมีข้อดีมากมาย แต่การยอมรับในสังคมก็ถือว่าลดลงมากเมื่อเทียบกับ อดีต ในทางตรงกันข้ามพนักงานบริษัททุกคนมีโอกาสเลื่อนชั้นได้เรื่อย ๆ ตามความสามารถของตน จึงทำให้รู้สึกว่าชีวิต
“ประสบความสำเร็จ" มากกว่า
ถ้าไตร่ตรองด้วยเหตุผลอย่างรอบคอบ ดอกเตอร์ A ควรรับข้อเสนอ
และเข้าทำงานที่บริษัท การตัดสินใจของเขาจึงถือเป็นเรื่องที่โง่เขลามาก
เหตุผลที่เขาตัดสินใจเช่นนี้มีเพียงประการเดียว คือความปรารถนาที่จะ สอนเด็กรุ่นใหม่ในมหาวิทยาลัย ช่วงเวลาที่เรียนปริญญาเอก เขาได้สอง ทำงานเป็นอาจารย์ผู้ช่วย แม้จะรู้แล้วว่าอาชีพอาจารย์มหาวิทยาลัยไม่ได้
[ ต่อ ep หน้า อยากอ่านต่อ พิมพ์ 1✍🏼]
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
