เพื่อน เอย..
ชีวิตเหมือนกระดาษสีน้ำ มันซึมซับสิ่งที่มาสัมผัส และเหลือร่องรอยของชีวิตนั้นไว้ ให้คนได้ชื่นชมเมื่อเวลาผ่านไป
สัญญาณ.. รอยดวงด่าง
ทุกสิ่งที่ระบายไว้ มันจะคงอยู่บนกระดาษนั้น. เหมือนความทรงจำที่ประทับอยู่ในใจ วันเวลาผ่านไป มันอาจมีจางลงบ้าง กระดาษแห้งกรอบลงบ้าง แต่มันจะคงอยู่ไปอีกนาน... อย่างน้อยก็นานกว่าอายุของคนเรา
ชีวิต เหมือนกระดาษสีน้ำ... มันมีวันหมดอายุ...
เมื่อชีวิตนั้นยังอยู่ หากได้ใช้ บันทึกสิ่งที่ดีแก่ชีวิตไว้แล้ว หากได้ ทำประโยชน์ หรือ มีประโยชน์ตามที่ชีวิตนึงพึงมี ก็คือ ชีวิตที่ได้มีคุณค่าตามเจตจำนงค์ของเจ้าของชีวิตนั้นแล้ว
เมื่อคืน ก่อนนอนครุ่นคิดหลายอย่าง เกี่ยวกับ การเกิด การตาย การพบพาน การพลัดพราก สิ่งที่มนุษย์ธรรมดาทุกคนต้องเจอ โดยไม่มียกเว้น...ท้ายที่สุด ...สิ่งใดเล่าที่เหลืออยู่
เช้าตื่นมา ..กะจะวาดรูปสักรูป ก่อนทำงาน กลับพบว่ากระดาษสีน้ำอาเช่ ที่เก็บไว้หมดอายุไปหลายแผ่น แม้อยู่ในอารมย์เสียดาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากมองภาพวาดที่วาดเสร็จติดห้องไว้...แล้วคิดว่า "นั่นคือสิ่งที่เหลืออยู่ใช่หรือไม่?"
ชีวิตเหมือนกระดาษสีน้ำ กระดาษที่วาดแล้ว เหมือนหน้าหนึ่งของชีวิตที่ "ได้ใช้" บางครั้งวาดออกมาดี บางครั้งวาดออกมาเสีย...แต่คือ..การไดัใช้ตามวัตถุประสงค์ของมัน ได้รับความสุข สนุก เครียด ลุ้น พอใจ ในการวาดภาพแต่ละภาพ แต่ทุกอย่างมันก็ได้ผ่านไป...
แม้แต่ผลงานที่วาดได้ดีที่สุด. ในวันหนึ่งมันก็เป็นเพียงกระดาษเปื้อนสีที่วันหนึ่งความสุขนั้นก็ผ่านไป
.
.
.
ในท้ายที่สุด.. สิ่งที่เหลืออยู่ คืออะไร ?
.
.
.
หากวันหนึ่ง เรารู้สึกกลัว ว่าความรู้สึกต่อสิ่งที่รักหรือคนที่รักนั้น จะจางหายไปจากชีวิต บอกตัวเองเถิดว่า ความรู้สึกของเรานั้น อารมย์ของเรานั้น มันไม่ใช่สิ่งสำคัญ และมันจะเป็นสิ่งแรก ที่หายไป บางทีอารมย์เดิมนั้นจะวนมา แล้วก็วนไป
ภาพที่ระบายประทับไว้บนกระดาษ.. ความทรงจำของคนสักคนหนึ่ง สิ่งที่คนคนหนึ่งได้สร้างเราให้เป็นเราในวันนี้ ฯลฯ "ความจริง" ที่เคยเกิดขึ้นทั้งหมด.. สิ่งเหล่านั้นจะยังโลดแล่นมีชีวิตอยู่ข้างในเราต่อไป
.
.
.
เพื่อนเอย..
หากความรู้สึกนั้น... เป็นผลพวงจากความรัก.
แม้ในวันหนึ่ง ความรู้สึกอาจค่อยๆ แปรสภาพไป ตามวิถีทางตามเวลาของมัน
แต่ความรักนั้น ... ยังคงอยู่กับเราเสมอ
"Always"
ฟูจิซัง บนกระดาษหมดอายุ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
