เราฝึกตัวเองให้อิจฉาน้อยลง อิจฉาตื้นๆ และพอใจในตนเอง
เช่น
* เดิมทีเราเป็นคนตะกละ เห็นใครกินอะไร จะรู้สึกอิจฉาอยากกินบ้าง 🤤 แต่พอเห็นราคาแพงจะรู้สึกเสียดายเงิน
* อยากไปเข้าป่า ถ่ายรูปสัตว์ป่า แต่เราร่างเล็กแรงน้อย เพื่ออยากจะได้ภาพโปร ให้แบกกล้อง-เลนส์-ขาตั้งรวม 20 ก.ก. คงไม่ไหว อิจฉาคนกำยำแรงเยอะ 💪
แบบนี้เราเรียกอิจฉาตื้นๆ เราเป็นบ่อย 😆
เพียงฝึกปรับความคิดความรู้สึก พอใจกับการมีอยู่ตามสภาพ สามารถมีความสุขได้เช่นกัน
ให้รู้ว่ากินเพื่ออิ่ม เพื่อสุขภาพดี มีโอกาสเหมาะสม ถ้ายังอยากค่อยให้รางวัลตัวเองเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น หากชีวิตนี้จะไม่ได้ทำ หรือทำไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องต้องทุกข์ หรือคอขาดบาดตาย!
ส่วนคนอิจฉา ไม่ว่าเรื่องอะไรอิจฉาได้หมด สัพเพเหระนานาสารพัด..
เคยได้ยินความอิจฉาของคนที่บอกว่า อยากเป็นแบบนั้นแบบนี้เหมือนเรา เช่น อิจฉาที่เราใช้ชีวิตเรียบๆ ถามอะไรก็ไม่ค่อยอยากได้
เราฟังดูแล้วตลกดี รู้สึกว่าเค้าไม่ได้อิจฉาจริงๆ เพราะมันทำง่ายกว่าการแสวงหาดิ้นรนให้มี แบบนั้นเราว่าเหนื่อยกว่าเยอะ แต่คนส่วนใหญ่ก็ชอบทำแบบนั้นมากกว่า
สรุปความอิจฉาที่เกิด เพราะความอยากสุข อยากสบาย อยากอื่นๆ.. สนองความต้องการที่ไม่มีสิ้นสุขเท่านั้นเอง
ใครเห็นเหตุเร็ว และเห็นว่าสำคัญน้อยลง ก็จะลดความอิจฉาลงได้
"เหลือเพียง ตะกอนกิเลส"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
