12 ต.ค. 2022 เวลา 21:00
Blog ที่ 99 (06/10/22) ฟังเนื้อหาจาก blog ที่ 98 และนำมาเขียนเรียบเรียงใหม่ (เพิ่ม/ลด/ปรับเนื้อหาได้ตามสมควร)
ชื่อจิรัฐิวรรณ เจริญรัตน์ ชื่อเล่นเจล เรียนคณะวิทยาศาสตร์การแพทย์ สาขาชีวเคมีและชีววิทยาโมเลกุล เป็นคนกรุงเทพและเหตุผลที่มาเรียนที่นี่เนื่องจากเราศึกษาคณะนี้มามันสามารถไปต่อนิติวิทย์ได้ และมอนี้มีชื่อเสียงด้านงานวิจัยค่ะ
คิดว่าตัวเองเป็นคนชอบความยุติธรรม รักคนในครอบครัว เป็นมิตรกับคนอื่นได้ง่ายแต่เป็นคนนิ่งๆ คิดถึงปัญหาต่างๆในมุมมองของเราและคนอื่น เป็นคนที่พึ่งพาได้ ชอบวางแผนเพราะชอบอะไรที่มั่นคงและจะทำให้รอบคอบที่สุดชอบอะไรที่มันสมบูรณ์แบบ แต่อ่อนไหวต่อคำวิจารณ์ เมื่อทำอะไรผิดพลาดก็จะตั้งสติได้ยากและหลุดไปเลย
อะไรที่ส่งผลให้เราเป็นคนแบบนั้น มาจากการทำงานกลุ่ม และสมัยมัธยมปลายเนื่องจากเป็นเด็กใหม่ที่ย้ายเข้าไปเรียนกลางคัน เราต้องการเป็นที่รู้จักและให้เพื่อนนึกถึงเรา โดยเลือกที่จะทักเพื่อนก่อน ตอบคำถามหน้าชั้นเรียนบ่อยๆ ทำคะแนนเก็บหรือสอบให้อยู่ในระดับท็อป
เราบอกว่าเรารักคนในครอบครัวเพราะว่าเขาคือคนที่ให้กำลังใจเราเสมอ และพร้อมช่วยเหลือเราทุกเวลา จริงๆแล้วเราชอบคนนิสัยแบบพ่อมากเพราะว่าเขาเป็นคนที่มั่นคง วางแผนเก่ง แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีและสามารถโน้มน้าวใจคนได้ แต่ก็มีสิ่งที่เราไม่อยากเป็นคือการยึดถือความคิดตัวเองเป็นหลัก
นิสัยที่เราอยากแก้ไขคือการเป็นคนไม่มั่นคงทางอารมณ์ และการเอาแต่ใจ
สิ่งที่อยากทำในอนาคตคือ
1.การสอบภาษาอังกฤษพวกไอเอล โทอิค เพื่อใช้ในการทำงาน
2.เรียนต่อปริญญาโท อยากทำงานในแวดวงวิทยาศาสตร์ คือนิติวิทย์ หรือ กองพิสูจน์หลักฐาน
อยากทำในสิ่งที่แตกต่างจากสิ่งที่เราเรียนมาแต่เป็นสิ่งที่เราสนใจคือการทำงานในแวดวงการเมืองหรือระดับประเทศโดยการเป็นนักการฑูต เพราะเราอยากใช้ทักษะการโน้มน้าวใจ การนำเสนอให้เขาสามารถทำตามคำชักจูงของเรา
และสิ่งที่เราอยากทำเป็นสิ่งสุดท้ายคือการเป็นเจ้าของธุรกิจ วางแผนไว้เป็นอันดับสุดท้ายเนื่องจากเรามองว่ามันไม่มั่นคง แต่เราสามารถทำอะไรตามความคิดของตัวเองได้ ซึ่งถ้าเรามีทักษะการวางแผน การจัดการ จะสามารถทำตรงนี้ออกมาได้ดีและมีรายได้ที่สูงได้เหมือนกัน
สุดท้ายแล้วเราก็เลือกทำในสิ่งที่มีความสุข อินกับมันได้ง่าย และสอดคล้องกับความสามารถเรา โดยไม่จำเป็นต้องมีแผนหรือสมบูรณ์แบบตลอดก็ได้ เพราะเรามีสิ่งที่เรียกว่าสัญชาตญาณ โดยเราได้มีความคิดนี้มาจากหนังสือที่เปลี่ยนมุมมองเรา โดยมีข้อคิดที่ว่า สุดท้าย คนที่อาจจะไม่ได้เรื่อง ไม่มีจุดหมาย เขาอาจจะมีบทบาทสำคัญมากที่สุด ซึ่งเราไม่ควรมองคนอื่นแต่ภายนอก
โฆษณา