“อดีตที่หอมหวานมีไว้พัก มิใช่ยึดติด”
อดีตในวัยเด็กหลายคนไม่ได้เรียนเก่ง หลายคนโดนเพื่อนแกง หลายคนดนตรีก็ไม่ได้ กีฬาก็เห่ยเฟย พื้นฐานครอบครัวก็ไม่ได้มั่นคง แน่นอนว่าความสุข และความภาคภูมิใจในตนเองก็ไม่ได้ดีตามเหตุและปัจจัยนั้นๆ เกมจึงเป็นหนทาง เป็นช่องทาง channel หนึ่งที่ทำให้เรามีความสุขได้
การมีช่องทางในการระบายความเครียด ในการพบความสุข ที่โลกในยุคปัจจุบันมันช่างดูเหือดแห้ง เป็นสิ่งที่ช่วยพยุงเราได้ ทำให้เรายิ้มได้ ทำให้หัวคิ้วที่ขมวดผ่อนคลายลง คนพิมพ์ก็รักเกมเก่ามาก แต่ก็ไม่สนับสนุนให้หลงอยู่กับมันจนใช้ชีวิตแห่งความเป็นจริงไม่ได้นะ
ใช้เกมเป็นที่พัก เป็นเพื่อน (ที่ดี) ซึ่งเพื่อนที่ดีก็จะอยู่ข้างๆ ให้เราพักใจ และให้กำลังใจในการเผชิญโลก เพื่อนที่ดีคงไม่ได้กวักมือ "มาเล่นกันเถอะๆ" ตลอดเวลา ใช้เป็นที่ชาร์ตแบต เป็นห่วงยาง เมื่อ HP เรามากขึ้น ก็ไปแหวกว่ายเองในกระแสสายธารแห่งโลกความเป็นจริงให้ได้ HP หมดก็มาพักต่อ ชีวิตต้อง level up เหมือนเกมภาษา เราอดทนเบื่อเก็บ level เพื่อความมั่นคงในการตีบอสฉันใด เราก็ต้องแกร่งขึ้นเพื่อความมั่นคงในการเผชิญชีวิตฉันนั้น
ความสุขไม่ได้มาจากการเสพสุข (pleasure) อย่างเดียว แต่มาจากการเอาชนะตนเอง (mastery) ด้วย เหมือนเบื่อที่ต้องเก็บ level แต่ก็ต้องอดทนเล่นซ้ำๆ เพื่อพัฒนา level นั่นแล ซึ่งเราทั้งเบื่อในการเก็บค่าประสบการณ์และก็สุขที่ได้ค่าประสบการณ์นั้นมาพร้อมๆ กัน ซึ่งตัวอย่างนี้เป็นตัวอย่างที่ดีที่จะสะท้อนว่าความสุขมาจากการเสพสุข (pleasure) รวมไปถึงการเอาชนะตนเอง (mastery) ด้วย
level up ทั้งในโลกเสมือนตามชั่วโมงที่เล่นมากขึ้นและ level up ในโลกแห่งความเป็นจริงตามตัวเลขอายุที่มากขึ้นเช่นกัน
#เกมส์เก่าเล่าใหม่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
