[เล่าไปเรื่อย: “จะหลับตาลงไปได้อย่างไร”]
“จะหลับตาลงไปได้อย่างไร”
Go to ชม. นานพอสมควรกับการไม่ได้นั่งรถทัวร์ ~โยกเยก โยกเยก ~ หลังจากเมื่อครั้งที่ประสบอุบัติเหตุรถทัวร์เมื่อครั้งนั้นนานมาแล้วนิดหน่อย ไม่นานมากเท่าไหร่ โอ้ยย! จะขยายความอะไรขนาดนั้น 555 การไป ชม. ครั้งนี้กะว่าจบงานวันนี้ที่ไปวิ่งถ่ายงานวิ่งมา กะจะนอนบนรถแซบๆ ขึ้นรถ รถออกเท่านั้นหละ ร้องเพลงเลยจร้าาา “จะหลับตาลงไปได้อย่างไร…” ไม่รู้นาทีนี้นับถืออะไรนึกถึงหน้าพ่อแก้ว แม่แก้ว สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายกุมมือกอดกระเป๋ากล้องคู่กายแน่นตลอดเวลา
คนเรานี่ก็แปลก หรือตรูคนเดียว ผ่านอะไรมาก็เยอะจนอายุก็ปูนนี้ น่าจะแข็งแกร่งและความกลัวสิ่งต่างๆน่าจะลดลง แต่นับวันยิ่งเพิ่มความกลัวขึ้น มากขึ้น จากการสะสมประสบการณ์ไม่ว่าดีหรือร้าย เฮ้อ… นึกถึงเพลงนั่นอีกละ ‘อยากกลับไปเยี่ยมวัยเยาว์’ ที่เขียนโดย พยัต ภูวิชัย ท่อนที่พูดถึงวัยเด็ก
‘เด็กน้อยในทุ่งความฝัน บินตามปีกผีเสื้อไป
บินไปตามดอกไม้แค่ตามประสา
ไม่ได้มีแผนการใด แบกเอาไว้ที่บนบ่า
ในดวงตามองหาแค่เพียงดอกไม้
ไขว่คว้า ไขว่คว้า ได้มาก็ดีใจ
ไขว่คว้า คว้าไขว่ ไม่ได้ไม่เป็นไร’
วัยที่ดวงตามองหาแค่เพียงดอกไม้ วัยที่ผู้คนชอบพูดว่าเด็กเปรียบเป็นผ้าขาว นี่หรือเปล่าความหมายของมัน เมื่อเวลาผ่านผ้าขาวจะเริ่มมีสีสันมาเติมแต้มบนผื้นผ้ามากขึ้น มากขึ้น หลากหลายสีตามประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามา
เอ้าน่าจะเล่าอะไรไปเรื่อยนี่แค่นั่งรถทัวร์นะนี่ มาเป็นเพลงอีกแล้ว ยาวเลย เอ้าจร้าา ยังไงก็ยังไงแล้ว ขึ้นมาแล้ว เจอกัน ชม. พรุ่งนี้อากาศน่าจะกำลังเย็นๆ เนาะ Good luck to me
Photo: jeerapa1
เล่าไปเรื่อย: jeerapa1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
