คนบางคน เมื่อกลับมาอยู่คนเดียว พบว่า มีความสุขกว่าการมีใครอีกคน ในขณะที่ คนบางคน เมื่อขาดที่พึ่ง ก็ต้องรีบหาใครสักคนมาเกาะเพื่อพักพิง ดังนั้น คนสองคนนี้ จึงต่างกัน คนหนึ่งสามารถพึ่งพาตนได้ และระมัดระวังใจมากขึ้น จะคบใครใหม่จึงยาก ในขณะที่อีกคน ใครก็ได้ รีบมีเร็วโดยที่ไม่ได้พักใจเลย แล้วก็จะเหนื่อยใจเร็ว กลายเป็นคบใครก็ไม่ได้นาน คบๆเลิกๆ ถึงจะมีคนเข้ามาตลอด แต่ก็คบกันไม่นาน ต่างกับกรณีแรก แม้ว่าจะคบคนยากสักหน่อย แต่คนนั้นผ่านการตรึกตรองแล้ว คิดดีแล้ว แม้จะช้า แต่ชัวร์กว่า