ว่าด้วยเรื่องการเขียน…
เมื่อวานผมไปนั่งเซ็นต์หนังสือข้างๆนักเขียนเจ้าเสน่ห์อย่างนิ้วกลม ได้ยินแฟนหนังสือถามเขาว่า อยากเขียนหนังสือให้ดีต้องทำอย่างไร…
นิ้วกลมตอบว่า ให้เริ่มขีดๆเขียนๆไปก่อน ใครอ่านมากน้อยไม่เป็นไร เขียนเรื่องที่ตัวเองรู้ เขียนบ่อยๆ เขียนจนจับจังหวะตัวเองให้ได้…
ในช่วงเวลาเดียวกันมีน้องคนหนึ่งทำงานด้าน data analytic มาขอลายเซนต์ คุยกันเรื่องเขียนหนังสือ ผมแนะนำน้องเขาไปว่าถ้าจะเริ่มให้ลองเขียนเรื่อง data analytic นี่แหละ เขียนให้อ่านง่ายๆแบบชาวบ้านอ่านรู้เรื่อง รู้อะไรก็เขียนอย่างนั้น อย่าไปเขียน steve jobs เขียนเศรษฐศาสตร์มหภาคที่เราไม่รู้จริง
อุดม แต้พานิช เคยพูดเรื่องนี้ไว้ถึงการเล่าเรื่องของเขาว่า รู้บางกะปิก็เล่าบางกะปิ อย่าไปเล่าเรื่องยุโรป เขียนเรื่องที่เรารู้จริงดีกว่า
ต่อเรื่องของเทคนิคการเขียน หม่อมราชวงศ์ คึกฤทธิ์ ปราโมช เคยสอน รงค์ วงศ์สวรรค์ นักเขียนระดับตำนานเมื่อหกสิบปีก่อนไว้ว่า
“ ไอ้ปุ๊! ทำไมเองจะต้องนั่งรถรางจากบางลำพูไปถึงศาลาแดง เอ็งแวะลงกินพระรามลงสรงสักจานแถวเฉลิมบุรี สามแยก ผู้อ่านเขาก็คงไม่ว่าอะไร? แต่พอถึงบ้านหม้อแถวนั้นเอ็งอย่าเพิ่งบอกเขาว่าจะแวะลงที่ไหน…. “
“ เอ็งเป็นนักเขียนไม่ใช่นักเทศน์…..”
อธิบายต่อมาว่าการไม่อวดรู้หรือการสั่งสอนผู้อ่าน นักเขียนไม่ใช่คนนั่งถือตาลปัตรใบลานบนธรรมาสน์ แต่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในระดับเดียวกัน เดินบนถนนเดียวกัน และเขียนออกมาด้วยความคิดเดียวกันกับผู้อื่น นักเขียนผู้ได้รับความนิยมอย่างสูงคือผู้มีความรู้สึกร่วมกันกับผู้อ่านจำนวนมากมายในประเทศ
สำนวนของท่านพูดว่า : นั่งอยู่ในหัวใจ……..
Adam Grant นักคิดแห่งยุคสมัยเพิ่งเขียนข้อความนี้ลงในทวิตเตอร์ของเขาเมื่อวานซืน อดัมพูดถึงเรื่องการเขียนไว้ว่า
“The most undervalued skill of our time is the ability to write.
In an analog world, talking was the main currency of communication and connection. In a digital world, there’s a growing premium on the capacity to convey thoughts in text.
The pen is mightier than the spoken word. “
เออเนสต์ เฮมมิงเวย์ สุดยอดนักเขียนโลกเคยกล่าวไว้ว่า “ in order to write about life, first you must live it “
สัพเพเหระเรื่องการเขียนครับ…
- 29
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
