"คุณพ่อผู้เรียบง่าย"
ตั้งแต่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วฉันย้ายออกมาอยู่เอง ฉันได้เจอกับพ่อวันเสาร์อาทิตย์ที่ฉันกลับไปเยี่ยมบ้าน. ทุกครั้งที่ฉันเจอพ่อ ต้องเจอแม่ด้วย เพราะตั้งแต่เกษียญราชการมาพ่ออยู่กับแม่แทบตลอดเวลาเหมือนตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ แม้จะเป็นปาท่องโก๋ที่ชอบเถียงกันเองอยู่บ่อยๆ ก็ตาม
ในวัย 70 ต้นๆ พ่อยังดูแข็งแรง แต่ก็เริ่มบ่นเรื่องความจำและทำอะไรช้าลง มีปวดเมื่อยตัวบ้าง ฉันเป็นห่วงสุขภาพพ่อ เพราะพ่อเป็นคนอดทนจนไม่ยอมบอกใครเวลาไม่สบาย
พ่อเป็นคนจีนรุ่นที่สอง ก๋งและอาม่าของฉันมาจากเมืองจีนและตั้งรกรากในกรุงเทพ พ่อของฉันเป็นลูกชายคนโตของบ้านคนจีนกวางกุ้ง ที่ทำกิจการรับเหมาก่อสร้างและงานช่าง ซึ่งอาจมีส่วนให้พ่อมีหัวทางศิลปะ พ่อวาดรูปเก่งและรูปสเก็ตปากกาวาด แม่ พี่ และฉัน รูปวิวธรรมชาติ ต้นไม้ต่างๆ ที่พ่อวาดเล่นตอนฉันยังเล็กๆ เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันหัดวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก แต่น่าเสียดายที่พ่อไม่วาดรูปมานานแล้ว
เท่าที่คยฟังจากญาติๆ ตอนเด็กพ่อเป็นเด็กหัวดี แถมขยันเรียน เรียนเก่ง จนสอบติดแพทย์มหาลัยรัฐชื่อดัง พ่อเรียนจบมาก็รับราชการเป็นหมอเพื่อใช้ทุนรัฐบาลและถูกส่งไปประจำโรงพยาบาลในต่างจังหวัด พ่อกับแม่เจอกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย พ่อเป็นนศ.แพทย์ ปี 1 ส่วนแม่เป็นนิสิตจุฬาปี 2 ทั้งคู่คบหากันเกือบ 10 ปีจึงได้แต่งงาน และมีพี่และฉัน
ในความทรงจำของฉัน พ่อทำงานตลอดเวลา พอกลับจากทำงาน ที่บ้านพ่อก็ยังทำงานบ้าน ทำโน่นนี่ด้วยรอบๆบ้าน เช่น งานไม้ที่พ่อชอบ งานช่าง งานซ่อม ไม่ก็ต้นไม้รอบๆบ้าน บ้านของเราไม่ค่อยได้จ้างช่างมาซ่อมอะไร เพราะพ่อของฉันซ่อมหมดทุกอย่าง ทั้งคนเวลาป่วยและของเวลาเสีย. แม่บอกว่าพ่อขยันแบบอยู่ไม่สุข นั่งนิ่งๆไม่ได้ต้องออกไปทำอะไรสักอย่าง บางทีแม่ก็พูดติดตลกว่า ก่อนเกษียญต้นไม้ที่บ้านหนาทึบรกอยู่. พอพ่อเกษียญ รอบบ้านต้นไม้เหี่ยนเต้เลย
การทำงานของพ่อดูจะไม่ใช่เพื่อเงิน เพราะพ่อทำงานเกินเงินเดือนไปหลายเท่า และฉันก็ไม่เห็นว่าพ่อใช้เงินกับอะไรสักอย่าง พ่อของฉันประหยัด สมถะ ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่ใช้ไม้แต่น้ำหอม ไม่เที่ยว ไม่ออกไปสังสรรค์นอกบ้าน ไม่ดื่ม มีแค่สูบบุหรี่ เป็นความฟุ่มเฟือยอย่างเดียวของพ่อ แถมยังโดนใครต่อใครทักให้ลดลงเพื่อรักษาสุขภาพ
พ่อเป็นคนดูแล รักษาของใช้ของตัวเองมาก. ฉันจำได้ว่าพ่อมีปากกาสูบหมึก (fountain pen) เก่าๆอันนึงใช้เซ็นงาน เป็นของผลิตจีนแดง ไม่มียี่ห้อ (พ่อจะเรียกจีนว่าจีนแดงเสมอ) อายุของปากกาแก่กว่าฉันเสียอีก เคยมีคนเอาปากกาแบบนี้ยี่ห้อแพงมาให้พ่อเป็นของขวัญ แต่พ่อก็ไม่ใช้ ใช้แต่แท่งเดิมที่ไม่มียี่ห้อนี้เพราะมันเป็นปากกาที่ก๋งให้ พ่อพอใจและภูมิใจที่ใช้มันยาวนานโดยหัวปากกาไม่แตก. ดูพ่อจะมีความสุขในการใช้ทรัพยากรอย่างคุ้มค่าและไม่แสวงหา หรือ ครอบครองเกินจำเป็น.
จนทุกวันนี้ พ่อก็มีกิจวัตรในการมีความสุขกับตัวเองง่ายๆ เช่น แค่กินกาแฟหนึ่งแก้ว สูบบุหรี่หนึ่งมวน ตามเวลาที่สมควรก่อนไปทำงาน
พ่อของฉันไม่เคยดุ ไม่เคยใช้เสียงดัง ต่อว่าใคร พ่อเป็นคนสุภาพ แต่เด็ดขาดได้ในบางเรื่อง ตอนเด็กๆ ฉันจำได้ว่าเคยไปห้างช่วงใกล้เทศกาลปีใหม่เพื่อซื้อของจับฉลาก แล้วฉันไม่ระวัง พลาดไปโดนกระปุกออมสินรูปตู้ไปรษณีย์ที่วางขายตก แล้วมันมีรอยร้าว. ฉันจำได้ว่าบอกพ่อว่าเราแอบเก็บคืนที่แล้วเราไปกันเถอะ แต่พ่อไม่ยอม พ่อบังคับไปจ่ายตังค์แล้วให้หักค่าขนมฉันด้วยทั้งที่ปกติพ่อไม่ชอบบังคับใครเลย
พ่อบอกว่า "ถึงใครไม่รู้ เรารู้ว่าเราทำอะไร" เราต้องซื่อสัตย์และรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง เมื่อฉันเติบโตขึ้นจึงเข้าใจได้ว่าสิ่งที่พ่อสอนเป็นส่วนหนึ่งของวิถีของคนเรียบง่าย
ตัวอย่างของความเรียบง่ายของพ่อมีหลายด้าน โดยรวมถึงการเป็นคน"เรียบง่ายต่อตนเอง" ไม่หลอกตัวเอง ไม่หลอกคนอื่น การซื่อสัตย์กับตนเองทำให้ชีวิตง่ายขึ้น เพราะเราไม่จำเป็นต้องกังวลหรือระแวงอะไร เพราะเราไม่ได้ปกปิดอะไรไว้ข้างหลัง
เมื่อเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว ฉันมองพ่ออย่างเข้าใจในตัวตนของพ่อมากขึ้น ทำไมพ่อจึงยังทำงานรักษาคนไข้ครึ่งวันที่ศูนย์แพทย์ชุมชนแทนที่จะไปโรงพยาบาลเอกชนที่ค่าตอบแทนดีกว่า ทำไมพ่อยังแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดเดิม ผมทรงเดิม นาฬิกาเรือนเดิมไม่ยอมเปลี่ยน. และไม่ว่ากี่ปีผ่านไป พ่อจะใช้เวลากับความสุขง่ายๆ แค่จิบกาแฟหนึ่งแก้ว บุหรี่หนึ่งมวนสักครู่หนึ่ง..ก่อนจะเริ่มทำงานของพ่อต่อไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
