นิทานหลังเลือกตั้ง
ณ ฟาร์มเล้าไก่แห่งหนึ่ง เจ้าของฟาร์มเห็นว่า “ไก่พ่อพันธ์” เหลืออยู่ตัวเดียว และก็ “เหลาเย่” แก่แล้ว ก็เลยตัดสินใจไปซื้อไก่พ่อพันธ์หนุ่มรุ่นกระทงขนเพิ่งขึ้นมาเพิ่มอีก 1ตัว เพื่อเอามาช่วยขยายพันธ์ที่ฟาร์ม
วันแรกที่เจ้าไก่หนุ่มมาถึงฟาร์มมันก็ตรงเข้าไปทักทาย ไก่แก่พ่อพันธ์ที่ยืนนิ่ง ด้วยท่าทีเริงร่า กระดี้กระด้า พร้อมทั้งพูดเชิงหมาหยอกไก่ (แก่) เอ๊ย ไม่ใช่ ต้องเป็นไก่หนุ่มหยอกหยิกไก่แก่ว่า
“ลุงแก่ ผมมาทำหน้าที่แทนลุงแล้ว เดี๋ยวผมจะไล่อึ๊บอีแม่ไก่ในเล้าให้ลุงดูว่าผมน่ะเจ๋งแค่ไหน ลุงแก่แล้ว ลุงพักผ่อนเถอะ ปล่อยเป็นหน้าที่ผมเอง”
พูดเสร็จเจ้าไก่หนุ่มรุ่นกระทงขนเพิ่งขึ้นก็วิ่งไล่ปล้ำอีพวกแม่ไก่เป็นที่ชุลมุน เสียงดังโกลาหลไปทั้งเล้า !
เวลาผ่านไปไม่เกิน 5 นาที ปรากฏว่าไอ้เจ้าไก่หนุ่มได้อึ๊บอีแม่ไก่ไปได้เพียง 2-3 ตัว จากนั้น ก็มานอนกางปีกหงายท้องชีฟ้า หมดแรง ตาลอย ลิ้นห้อย อยู่กลางลาน
ลุงไก่แก่เห็นภาพนั้นก็เกิดความสังเวช เดินช้าๆเข้ามาถามเจ้าไก่หนุ่มตัวนั้นว่า
“เป็นไงไอ้หนู อุกาฟ้าเหลืองเลยสินะ พักผ่อนก่อนก็ได้ไม่ต้องรีบ อีแม่ไก่ที่เหลือในเล้าอีก 100 กว่าตัว เดี๋ยวข้าจัดการเอง”
ว่าแล้วเจ้าลุงไก่แก่ก็ค่อยๆเดินช้าๆไปฟาดอีแม่ไก่ที่เหลือจนหมดเล้า แบบเงียบๆ เนียนๆ ไม่โกลาหล ไม่ประเจิดประเจ้อ
ขากลับลุงไก่แก่ยังอุตส่าห์แวะมาถามไถ่อาการเจ้าไก่หนุ่มที่ยังนอนลิ้นห้อยอยู่กลางลานว่า
“ดีขึ้นหรือยังไอ้หนุ่ม ! ดูแลตัวเองดีๆนะ “
พูดเสร็จลุงไก่แก่ก็เดินช้าๆมาเกาะคอนหลับพักผ่อนต่อไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าสบประมาทความเก๋าและประสบการณ์ของไก่แก่เป็นอันขาด !
หมายเหตุ ฟาร์มไก่แห่งนี้อยู่ที่ในประเทศไทยนะครับ ไม่ได้อยู่ที่ “ฮ่องกง”
ไก่ขนหยิกของจีน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
