เกือบทุกครั้งที่เลื่อนฟีดข่าวใน Social Media ผมมักจะเจอคนโพสต์ในทำนองว่า “เครียด ทำไมชีวิตแย่แบบนี้” “เหนื่อย ไม่ไหวแล้ว” หรือข้อความตัดพ้อมากมายเต็มไปหมด
บางทีอาจเป็นเพราะเราอยากส่งสัญญาณให้ใครสักคนรู้ว่า “ฉันกำลังไม่โอเค” และฉันก็สมควรได้รับการปลอบประโลมจากใครสักคนบ้าง
แน่นอนว่าการปลอบประโลมก็มีด้วยกันหลายรูปแบบ แต่ในหนังสือ “แค่โอบกอดตัวเองให้เป็น” เขียนโดย “คิดมาก (นามปากกา)” บอกไว้ว่าหนึ่งในการปลอบประโลมที่ทรงพลังที่สุดก็คือการ “กอด”
ในหนังสือบอกว่า “การได้กอดและถูกกอดจากคนที่รัก เป็นเหมือนพรวิเศษจากสวรรค์ ในวันที่เรารู้สึกราวกับว่า ชีวิตได้ถูกสาปแช่งไว้” ดังนั้นการกอดคนที่เรารักจึงถือเป็นพื้นที่ปลอยภัยของหัวใจ ซึ่งผมเห็นด้วยมาก
การกอดต่างจากการไประบายหรือขอคำปรึกษาคนอื่น เพราะเราเสี่ยงจะถูกตัดสินว่า “เรื่องนี้น่ะแกผิดเว้ย แกต้องทำแบบนี้” ในขณะที่การกอดนั้นเงียบเฉียบ มีเพียงอ้อมแขนลูบไล้อย่างอ่อนโยนเท่านั้น
แต่ทั้งนี้ก็ไม่ใช่ว่าเราจะสามารถกอดคนที่รักได้ตลอดเวลา บางครั้งเราอาจห่างไกลกัน ว่างไม่ตรงกัน หรือแม้แต่คนที่เรารักก็เจอเรื่องเลวร้ายมาไม่ต่างกัน ราวกับชีวิตเกลียดเราเกินกว่าจะให้เราได้รับการปลอบประโลม ดังนั้นผู้เขียนจึงแนะนำว่าบางครั้งเราต้องกอดตัวเองบ้าง แม้ว่ามันจะไม่อุ่นเท่าอ้อมกอดจากคนที่เรารักก็ตาม
“แม้ความรักจากคนอื่นจะสำคัญ แต่ความรักจากตัวเราเองก็มีความหมาย” คิดมากเขียนไว้ “การรักตัวเองนั่นแหล่ะ จะทำให้ในวันที่แม้เราต้องอยู่คนเดียว แต่เราจะไม่รู้สึกว่าเราเดียวดาย”
เมื่ออ่านบทดังกล่าวจบ ผมก็เห็นด้วยกับผู้เขียนจริง ๆ ว่าการกอดตัวเองเป็นการชาร์จพลังในวันที่เหนื่อยล้าที่ดีมาก แต่ผมก็ยังต่อยอดข้อเตือนใจออกมาได้อีกนิดนึง นั่นก็คือ “จงปลอบตัวเองเป็นคนแรก ในวันที่พ่ายแพ้เสมอ”
เพราะหลายคนคงเคยได้ยินคำแนะนำในทำนองว่า ให้รักตัวเอง ให้ปลอบตัวเอง แต่เรากลับนึกออกว่าควรทำเช่นนี้เวลาที่เราเศร้า แล้วไปปรึกษาคนอื่น จนคนอื่นย้ำให้ฟังอีกทีว่า “รักตัวเองให้มากๆ หน่อย”
ครั้งนึงผมเคยไปรักษากับจิตแพทย์ด้วยภาวะ Dysthymia หรือโรคซึมเศร้าเรื้อรังที่เป็นมานานกว่า 10 ปี หลังจากผมเล่าวัยเด็กที่ปวดร้าวในใจทั้งหมดออกมา จิตแพทย์ก็แนะนำว่า
“ลองหลับตานึกภาพตัวคุณตอนเด็กสิคะ” ผมนึกภาพตัวเองตอนเด็กกำลังร้องไห้ “เดินไปหาเขา อยากกอดเขาไหมคะ?”
“อยากครับ” ผมตอบ
“เอาเลยค่ะ… แล้วอยากบอกอะไรเขาไหมคะ?” เธอถามต่อ
“...มันโอเคเว้ย มันโอเค” ผมตอบ
“ค่ะ กอดเขา แล้วบอกเขาสิคะว่า ‘มันโอเค’ ”
ทั้งที่นี่เป็นการปลอบประโลมที่ทรงพลังที่สุดสำหรับผม แต่ผมกลับต้องรอเป็น 10 ปีแหน่ะ และตั้งแต่นั้นมาหากเจอวันที่พ่ายแพ้ ผมจึงมักปลอบประโลมตัวเองเป็นคนแรกเสมอครับ
เพราะฉะนั้น ต่อไปนี้นอกจากจะฟังคำแนะนำในทำนองรักตัวเอง ใจดีกับตัวเอง ปลอบตัวเองแล้ว อย่าลืมเติมคำว่า “คนแรก” เข้าไปหลังข้อความนั้นด้วยนะครับ คุณคู่ควรกับมันมากพอ
#igotthisfromthatbook #ฉันได้สิ่งนี้จากหนังสือเล่มนั้น #แค่โอบกอดตัวเองให้เป็น #springbooks
ปลอบตัวเองเป็นคนแรก ในวันที่พ่ายแพ้เสมอ ข้อคิดจากหนังสือ แค่โอบกอดตัวเองให้เป็น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
