เราเคยฟังเรื่องการจัดการอารมณ์ ของ อ. ประมวล เพ็งจันทร์ ท่านให้เหตุผลว่ามันคือความเหงา โดยที่เราอาจโหยหาใครสักคนที่เห็นอกเห็นใจ เข้าใจ หรือมีความรู้สึกร่วมกัน เช่น บางคนไปม็อบ ไปคอนเสิร์ต ท่ามกลางคนมากมาย ไม่รู้จักใคร เเต่ก็ไม่เหงาเพราะเขาเหล่านั้นมีความรู้สึกร่วมกัน หรือบางครั้งเราอยู่คนเดียวเราก็ไม่เหงา เพราะเราไม่ได้อยู่ในภาวะที่ต้องการความเห็นอกเห็นใจ กลับกันในเวลาที่จิตใจเราไม่มั่นคง เราก็จะโหยคนที่เข้าใจ เห็นใจเรา เเม้อยู่ท่ามกลางคนมากมาย เเต่ไม่มีใครเข้าใจ หรือเห็นใจ เราก็รู้สึกโดดเดี่ยว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
