นับหนึ่งแล้วต้องเดินให้ถึงสิบ
ประมาณครึ่งปีก่อนค่ะคุณ ดิฉันลงเรียนคอร์สออนไลน์เรื่อง Data Science ด้วยใจหวังว่าอยากจะเป็น Global Citizen รู้จักภาษา Coding และเป็นการ Add Value ให้กับตัวเองในตลาดการจ้างงานสักหนึ่งกรุบค่ะ
ทำงานวันจันทร์ถึงศุกร์ตามปกติ พอเช้าวันเสาร์ปุ๊บก็เด้งตัวขึ้นมานั่งหน้าจอเหมือนกับสมัยเด็ก แต่เปลี่ยนจากนั่งดูการ์ตูนช่องเก้า เป็นเรื่องราวของ SQL, R, Python และ Machine Learning แทน
เรียนไปได้สี่สัปดาห์ ก็เกิดอาการเหวอไปกับความรู้ใหม่ที่ อัด ซัด ยัด ซ้ำ เพราะคำศัพท์ก็ใหม่ เนื้อหาก็ใหม่ โปรแกรมก็ใหม่ แล้ว Instructor ก็สอนจัดเต็มแบบเกินค่าเทอม เรียกว่าเยอะจนต้องร้องขอชีวิตก็ไม่เกินจริง
ประกอบกับงานประจำก็โหดหินขึ้นเรื่อย ๆ มาเจอการเรียนควบคู่กันไปอีกคือแทบสลบ แต่ละสัปดาห์ผ่านไปอย่างเชื่องช้าและสะบักสะบอม เมาหมัดที่ตัวเองวางไว้เองสุดฤทธิ์
สุดท้ายดิฉันเรียนไม่ทันค่ะคุณ แถมเครียดจัดจนต้องตัดสินใจห่างกันสักพัก ขอวางเมาส์ในวันเสาร์ แล้วหันไป hang out ให้สุขอุรา ปิดเป้าที่บอได้แล้วจะกลับมาหาอีกครั้งนะคะคุณพี่
แต่พอผ่านไปจนคอร์สใกล้จะปิด ด้วยเหตุการณ์บางอย่างในชีวิต ก็เริ่มมีความรู้สึกว่าอยากจะลองฮึดขึ้นมาอีกสักครั้งค่ะ
คราวนี้เรียนแบบ Passive ปล่อยใจจอย ๆ เรียนไม่ทันก็ไม่เป็นไร ใช้เวลามากกว่าที่คิดก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องกดดันตัวเองให้ทำทุกอย่างได้ คิดแค่ว่าเราเริ่มออกเดินแล้ว ก็ขอเดินต่อให้สุดทางละกัน
เรียนไปเรียนมา สอบจบคอร์สได้เฉยเลยค่ะ 😳
ไม่บ่อยนักหรอกค่ะที่เราจะได้โอกาสในการเดินทางบนเส้นทางที่เราชอบ
บางครั้งเราอาจต้องเดินบนเส้นทางที่คนอื่นเลือกให้ หรือบางครั้งมันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนี้อีกแล้ว
"ถ้าไม่ชอบ แถมไม่ได้เลือกเองอีก แล้วจะทำได้ยังไงล่ะ"
ก็ต้องเดินต่อไปค่ะ
If you are going through hell, keep going.
Or you would stay in hell forever.
เป็นกำลังใจให้ทุกคนออกไปเดินตามความฝันกันนะคะ ✨
#morefunmonday
นับหนึ่งต้องเดินให้ถึงสิบ | Morefunmonday
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
