อาภารณ์ เป็นได้ทั้ง สิ่งเสริม หรือ ทำลาย
จริงๆ ชอบถ้วยของ @anothercup.bkk หลายแบบ หลายสี แต่สำหรับใบแรกที่เลือก คือถ้วยทรงเตี้ย สีขาว ลายหินอ่อนที่มีเพียงใบเดียวบนโลก เพราะมันคือสีที่ยังทำให้เรามองเห็นความสวยงามของน้ำชาในถ้วย
เพราะแก่นแท้ของการดื่มชาคือการเสพรส สี และกลิ่นของชาในถ้วย... เสมือนหนึ่งชายหนุ่มเพ่งพิศพินิจอิสตรี หรือนารีเพ่งมองบุรุษ
แต่ทว่า...
ถ้วยชา ด้านหนึ่งแม้จะดำรงอยู่ในฐานะเป็นวัสดุโอบอุ้มของเหลวสีอำพันให้ทรงตัวอยู่ได้ แต่อีกในสถานะหนึ่งคือการเป็นอาภรณ์ประดับให้กับของเหลวให้กลายเป็นได้ทั้งความพึงใจ หรือ สะอิดสะเอียน เฉกเช่นบุรุษที่แม้ยากจนแต่อยู่ภายไต้แพรไหมชั้นดี กีทำให้ชนแวดล้อมค้อมตัวเข้าหา หรือสตรีหยำฉ่า แต่หากเยื้องกรายภายใต้อาภรณ์ชื่อระบือโลก ก็อุปโลกน์ให้เป็นกุลสตรีชั้นสูงได้เฉกเช่นกัน
ในทางกลับกัน แม้จะรวยล้นฟ้า แต่เสื้อผ้ามอซอดั่งวนิพกขอทาน ต่อให้ตะโกนกู่ก้องฟ้าว่าข้าคืออภิเศรษฐี ประชาชีก็จักตราหน้าว่าขี้ข้าอยู่ดี
ถ้วยชา แม้จะมิใช่แก่นสารสาระของชา แต่ก็กลายเป็น อวัจนภาษา ที่จะประจานออกมาเป็นเสียงแรกเสมอ เมื่อดำริที่จะทอดกายพึงใจกับรัญจวนแห่งชา พาชนะที่คู่ควรย่อมต้องเคียงข้าง ให้สมฐาน ฐานานุรูป สืบไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
