"หลงยึดความคิดว่าเป็นตัวเรา"
สิ่งไหนที่เราทำได้ดี ทำได้เก่ง เรามักภูมิใจในสิ่งนั้น และเห็นว่าคุณค่าของเราอยู่กับสิ่งนั้น ตัวเราอยู่ตรงนั้น
ดังนั้น จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่คนที่คิดเก่งหรือเลี้ยงชีพด้วยสมอง เลี้ยงชีพด้วยความคิด จะถือว่าความคิดเป็นสมบัติอันล้ำค่าของเขา ความสำเร็จ ความดีของเขา เกิดจากความคิด
คนที่มีความเชื่อ มีความคิดอย่างนี้ อาจจะกลัวการภาวนา กลัวการนั่งสมาธิ กลัวว่าเดี๋ยว จะนิ่ง ความคิดจะหาย ไม่มีอะไรอยู่ในสมอง จะไม่มีปัญญา แล้วมักคิดว่าจะนั่งสมาธิเพื่ออะไร เพราะอะไร กลัวมันจะทำลายสิ่งที่เราเชิดชูเอาไว้ว่านี่คือตัวเรา นึ้คือสิ่งสำคัญของเรา
ฉะนั้น เมื่อจิตใจได้รับการฝึกอบรมบ้าง พอจิตจวนจะพ้นจากความคิดชั่วคราว ก็กลัว ตกใจ ถอยออกมา แบบนี้ก็มีเยอะ
พระพุทธองค์จึงตรัสให้รู้เท่าทันความคิด เข้าใจความคิด และที่สำคัญคือต้องกล้า กล้าปฏิบัติถึงขั้นที่รู้ตัวอยู่ในปัจจุบัน จิตผ่องใส เบิกบาน รู้ตัวเต็มที่ แต่ไม่มีความคิด เมื่อนั้นจะรู้ว่าตัวเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับความคิด ตัวเรามีความคิดก็ได้ ไม่มีความคิดก็ได้ ตัวเราไม่ได้หายไปไหน ตัวรู้ก็ยังอยู่เหมือนเดิม
พระอาจารย์ชยสาโร
(บางตอนจากพระธรรมเทศนา ณ บ้านบุญ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๖๒)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
