12 พ.ย. 2022 เวลา 04:17 • ปรัชญา
ความสุข ความทุกข์มันเกิดขึ้นที่ไหน เราก็ค้นหาในเรือนกายที่พ่อแม่ให้มา ที่เค้าบอกว่า นำกายวาจาใจของเราปฏิบัติธรรม เดินในรอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทเจ้า ยืน เดิน นั่ง นอน ให้จิต อยู่กับพระ อยู่กับคำว่าพุทโธขึ้น ทำกายนิ่ง จิตเฉย บอกจิตของตัวเองว่าจิตของข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในเรือนกายของคุณบิดา จิตของข้าพเจ้ามีพระเป็นที่พึ่ง
แล้วก็ทำกายให้นิ่งให้เฉย ให้จิตอยู่กับพระ อยู่ที่ลมหายใจ ที่ไม่มีตัวตน เป็นธาตุลมที่เข้าออกในเรือนกาย แล้วเราก็ นั่งภาวนา ไป คิดนึกเมื่อไหร่ ก็บอกว่านั่นคืออารมณ์ เจ็บปวดก็คือ อารมณ์ ..เจ็บปวดนั่นมันเป็นทุกข์ ก็บอกจิตของตัวเอง ไปยึดทุกข์อยู่ทำไม เราก็เพียรพยายาม ดึงจิต ดึงสติมาอยู่ที่ลมหายใจ จิตเราก็จะได้รู้จักทุกข์ ทุกข์ที่ตามองไม่เห็น ทุกข์จากอารมณ์ ที่พาจิตไปยึด..ยึดเข้ามาเป็นอารมณ์ ..มีความโลภโกรธหลง เกิดขึ้น
เรื่องของลมหายใจเข้าออก เราไม่ค่อยสนใจกัน ปล่อยให้อารมณ์เอาลมหายใจเข้าออก สติมันก็เลยก็ตามอารมณ์ เราก็ต้องมาฝึกหัด เอาสติของเรามาควบคุมอารมณ์ หายใจเข้าออก ให้จิตควบคุมลมหายใจในเรือนกายที่จิตอาศัย ..จะได้เกิดเป็นสติของจิตเกิดขึ้น จิตจึงทาสของอารมณ์ แม้แต่ลมหายใจเข้าออก..หายใจไม่เข้าไม่ออก ก็ไม่เคยสนใจ จิตที่จะควบคุมอารมณ์ก็ยากที่จะกระทำ ..เพราะแค่ให้สติดูลมเข้าออก ..ก็มีอาจทำได้เลย..อารมณ์จึงอยู่เหนือจิต..มีสุขทุกข์ที่ไม่เที่ยง หลงใหลในมายาอารมณ์ที่เกิดขึ้นมา ..เป็นมายาให้แก่จิตหลงใหล
เราก็เพียรพยายามสลัด ละอารมณ์ที่เกิด ให้จิตมีกำลัง มีขันติ ความเพียร อยู่ลมหายใจเข้าออก ไม่ให้จิตไปยึดเรื่องกายอารมณ์นึกคิด เรากระเพียรกระทำเพื่อให้จิต รู้จักอารมณ์กรรม ที่จิตเราไม่มีสติ ..รู้จักอารมณ์ที่เกิดขึ้นในเรือนกายที่อาศัย ..เราจึงใช้กายวาจาใจ ไปตามอารมณ์ที่นำพากายพายจิต ไปมีกายวาจาใจคล้องกรรมคนนั้นคนนี้ ด้วยทิฐิความคิดเห็นที่เกิดจากในกายของเรา เราก็ยึดถือทิฐิความเห็นตามอารมณ์ที่หนุนนำส่งให้ ..ให้เรามีกรรม เมื่อมีการปฏิบัติมาขึ้น เราก็จะรับรู้ได้เองว่า อารมณ์นั้นก็คือกรรม ..ที่แผดเผาจิต
เมื่อเราให้เวลามาหาธรรม นำกายวาจาใจ มาปฏิบัติธรรม เพื่อรักษากายรักษาจิต.ให้จิตปล่อยวางสิ่งทั้งหลายที่เกิดขึ้นในกาย เพื่อให้เกิดเป็นสมาธิเกิดขึ้น เมื่อสมาธิเกิดขึ้น กายก็นิ่ง จิตก็เฉยเอง เป็นจิตที่ไม่มีอะไร ภายในจิต จิตตรงนั้น ก็จะมีความสุข สุขที่ที่จิตนิ่ง มีกระแสของธรรม ไหลเข้ามา สู่จิต ..จิตก็ได้รู้จัก ความสงบจากอารมณ์ สงบจากนิวรณ์ที่อารมณ์ปรุงแต่ง จิตก็มีความสุข .พักจิตให้สงบ ทำได้แค่ชั่วขณะหนึ่งก็ยังดี ดีกว่าจิตหาความสุขสงบในเรื่อนกายไม่ได้เลย
โฆษณา