17 พ.ย. 2022 เวลา 01:42 • ปรัชญา
...เห็นภาพนี้แล้วคิดถึง...ตอนเด็ก!!
เมื่อก่อนจำได้ว่ายายเคยพาไปทำแบบนี้...
เคยถามยายว่า"ทำไมยายถึงเอาไฟไปเผาต้นมัน..มันจะตายไหม?"
ยายตอบว่า"ที่เผาเพราะจะเอายางจากต้นมันไปเป็นเชื้อเพลิง...มันบ่ตายดอก...ต้นมันใหญ่(โต)แล้ว"....พอเติบโต...ผ่านหลายเรื่องราว....ภาพนี้กลับสอนเราให้เข้าใจในบางสิ่ง...ในตอนนี้......ชีวิตถ้าเปรียบเสมือนต้นไม้
#ทั้งตัวเราเองและใครอีกหลายคนกำลังจุดไฟให้กับตัวเรา......บางคน...จุดไฟเพื่อให้เราร้อนรน...ทนกับสิ่งที่เป็นไม่ได้...และคาดหวังให้เราต้องพ่ายแพ้และตายไปเอง...บางคน...จุดไฟเพื่อ...ให้เราต้องพยายามต่อสู้ดิ้นรน...ที่จะทนต่อความร้อนนั้นให้ได้...ไม่ว่าจะถูกแผดเผาสักเท่าใด
1
......บางคนจุดไฟเพื่อ...หวังให้เราไม่สามารถเติบโตได้อย่างงดงาม...ในขณะที่บางคน....จุดไฟเพียงเพื่อ....ให้เรายังรู้ว่า...ภายในตัวตนเรายังมีสิ่งมีค่า...ที่เขาอยากให้มันแสดงออกมาเพื่อเป็นประโยชน์กับตัวเราเองและผู้อื่น!!...แต่ก็มีนับครั้งไม่ถ้วน...ที่เราเอง...กลับเป็นผู้จุดไฟ..ในตัวตน...ทั้งไฟโมหะ โทสะ ราคะ ไฟรัก โลภ โกรธ หลง!!..ที่นับเป็นไฟร้ายที่เผาไหม้ตัวเราเอง
...หากแต่บางครั้ง...เราก็ยังจุดไฟแห่งความสว่างไสวทั้งเมตตา กรุณา...รวมถึงไฟที่ต่อเติมค่าให้ผู้อื่น!
#ไฟบางอย่างเราเลือกไม่ได้ที่จะไม่ให้ใครจุดมันขึ้นมา...
...แต่เราเลือกที่จะควบคุมมันได้...ทั้งไฟร้ายที่เขาจุดขึ้น...และไฟที่อยู่ในใจตนเอง...
..วันนี้ทบทวนบางอย่าง...ได้คำตอบที่ชัดเจนในใจ...
#ขอบคุณทุกผู้ที่จุดไฟที่ทำให้ได้เรียนรู้ว่า...
...เรายังมีสิ่งค่าแค่ไหนที่จะสร้างประโยชน์ให้ผู้อื่น...
#และขอบคุณในทุกความร้อนที่หยิบยื่น....
ที่สอนให้รู้ว่า...ฉันจะต้องหยัดยืนอย่างไร...
ในป่ากว้างและพงไพรที่เต็มไปด้วยไม้น้อยใหญ่...
ที่ต้องการจะแผ่กิ่งใบให้ตนเองได้เติบโต!!!!
@sarawadee 17/11/65
โฆษณา