"รำลึกความหลัง"
หลังจากฟังประโยคที่คุณหมอถาม ฉันนั่งรำลึกเหตุการณ์พักหนึ่ง แล้วตอบว่า อยู่กับลุงและป้าค่ะ พ่อกับแม่เลิกกัน และในตอนนั้นแม่ซึ่งเป็นเพียงสาวโรงงาน ก็ต้องจำใจต้องเอาฉันไปให้ป้าเลี้ยงในขณะที่ฉันอายุเพียง 6 เดือน....
แล้วชีวิตวัยเด็กเป็นยังไงบ้าง- คุณหมอถามฉันต่อ
อื้ม...ก็ด้วยวัยที่ห่างกับลูกของลุงกับป้าทำให้มักจะเล่นคนเดียวอยู่บ่อยๆจุดที่ชอบคือลานต้นก้ามปูใหญ่ที่มีเศษซากศาลพระภูมิกองใต้ต้น เอาพวกตุ๊กตานางรำหรือกุมารมาทำบทบาทสมุมติตามจินตนากาลที่เด็ก 7-8 ขวบพอจะมีความสุขและสนุกได้ค่ะ
คุณผู้อ่านคะ อ่านถึงตรงนี้แล้วอย่าเพิ่งคิดว่ามันจะเป็นPartเรื่องผีนะคะ จุดนั้นฉันจะไปเล่าให้ฟังในรายกานเดอะโกสเรดิโอแล้วกัน.....
คุณหมอฟังฉันเล่าเรื่องครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ต่อไปอีกเกือบๆ 3 นาที จนพูดขึ้นมาว่า แล้วก่อนหน้านี้มีอาการแบบไหนอีกคะ ? ฉันมองหน้าคุณหมอแล้วบอกว่า หนูคิดว่าตัวเองเริ่มคุมความรู้สึกไม่อยู่แล้วค่ะ คุณหมอรู้ไหมนี่เป็นอาการที่ทำให้ตัดสินใจมาพบแพทย์เพราะรู้สึกว่ามันผิดปกติขั้นสุดจนไม่สามารถหาเหตุผลแย้งตัวเองว่าไม่ป่วยได้ค่ะ นั่นคือการที่ฟังเพลงเฮอร์ไมโอน้อง แล้วหนูนั่งร้องไห้เป็นนเป็นวรรคเป็นเวนไม่สามารถหยุดน้ำตาได้ค่ะ มันไม่สามเหตุสมผลเลยใช่ไหมคะ กับการที่เราร้องไห้กับเพลงที่ไม่ได้เศร้าหรือมีนัยยะแฝง
"หมอว่าคุณมีอาการซึมเศร้าตั้งแต่เด็กๆนะคะ เพียงแต่ไม่ได้รับการรักษาตั้งแต่เนิ่นๆจนตอนนี้มันหนักขั้นแบบชนิดที่ว่า ต่อให้ไม่มีเหตุการณ์เศร้าหรือสะเทือนใจมากระทบอาการของคุณก็กำเริบขึ้นมาเองได้"
และนี่คือคำวินิฉัยแรกที่ฉันได้รับจากคุณหมอ
ยินดีต้อนรับสู้โรคซึมเศร้าอย่างเป็นทางการ
🌼
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
