หลวงปู่ใหญ่เล่าขานถึงการบำเพ็ญบารมีของพระสีวลี
#เหตุใดพระสีวลีจึงเป็นเอตทัคคะด้านโชคลาภ
พระสีวลี สมัยที่ท่านเสวยพระชาติเกิดเป็นคนยากจน ทำงานให้นายบ้าน(ผู้นำชุมชน)นั้น. ท่านขยันขันแข็ง ทำงานรอบคอบ สัตย์ซื่อ เป็นที่รักและไว้วางใจของนายบ้าน รู้จักคิดใคร่ครวญก่อนทำ และเมื่อตัดสินใจลงมือทำแล้ว ท่านก็ทำอย่างขยันขันแข็ง พากเพียร ไม่เกียจคร้านเกี่ยงงอน ครั้นได้ทรัพย์มาก็รู้จักเก็บหอมรอมริบ รู้จักคิดก่อนใช้ทรัพย์ ใช้ทรัพย์อย่างรู้คุณค่า ละเอียดลออรอบคอบ
เมื่อท่านถูกใช้ให้ไปทำกิจธุระที่ใด ท่านมักนำข้าวของจากท้องถิ่นนั้นมาฝากนายบ้านเสมอ
คราหนึ่งท่านไปได้รวงผึ้งหลวงสด ตัดจากกิ่งไม้มา หมายจะนำมาฝากนายบ้านเช่นเคย
แต่ระหว่างทางท่านได้พบกับชาวเมืองที่กำลังจะทำ "มหาทาน" เพื่อถวายการต้อนรับพระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า "พระวิปัสสี"
ทานยิ่งใหญ่เช่นนี้จะขาดสิ่งของใดมิได้เลย เมื่อระบุไว้แล้วว่าจะต้องใช้สิ่งของใด ก็ต้องแสวงหาให้พรั่งพร้อม จะดัดแปลงเอาสิ่งอื่นมาแทนก็มิได้ เพื่อเป็นการฝึกฝนมวลชนทั้งปวงให้พรั่งพร้อมเพรียงกันในการจัดการกิจการต่างๆ ซึ่งถ้าดำเนินการพรั่งพร้อมสมบูรณ์เป็นอันดี ก็ย่อมทำให้ชุมชนบ้านเมืองเจริญก้าวหน้า
พวกเขากำลังขาดสิ่งของสำคัญ คือ รวงผึ้ง พอดี แสวงหาจากที่ใดก็หาไม่ได้ จวบจนมาพบท่านสีวลีในขณะนั้นเข้า
พวกชาวเมืองยื่นข้อเสนอจะซื้อรวงผึ้งสดจากท่าน ท่านก็ฉุกคิดกับข้อเสนอนั้นว่าธรรมดารวงผึ้งราคาไม่แพง แต่เหตุใดชาวเมืองจึงเสนอซื้อจากท่านในราคาแพงเกินปกติ
แต่ท่านฉลาด ท่านนิ่ง ไม่ไต่ถามอะไร เพราะถามไปอาจไม่ได้ความจริง รอให้ความจริงปรากฏออกมาเองดีกว่า
ชาวเมืองก็ต่อราคาขึ้นไปเรื่อยๆ ไปถึง 1 พันกหาปนะ นับว่าราคาสูงยิ่งนัก เทียบกับยุคนี้ก็นับเป็นเงินหลักหลายล้าน
อันว่าต่อราคา คนโบราณเขาต่อกันอย่างนี้นะลูกหลาน คือ ให้ราคาสูงขึ้น จึงเรียกว่า ต่อ. ส่วนถ้าหากต้องการให้ราคาลดลง ก็เรียกว่า รอง คือถามถึงราคาที่รองลงมาจากราคาเดิมที่ตั้งเอาไว้
พระสีวลีในตอนนั้นแม้นท่านเป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่ได้เป็นบุคคลชนชั้นสูง แต่ท่านมีความคิดพิจารณาที่ฉลาดเฉลียว รู้จักวางตนสงบเสงี่ยม เมื่อถูกต่อราคาไปถึง 1 พันกหาปนะ ท่านก็ไม่ตื่นเต้น กลับวางเฉยแต่ยิ้มแย้มแจ่มใส ถามกลับไปด้วยความสุภาพว่า
"ท่านให้ราคารวงผึ้งสดสูงถึงเพียงนี้ แสดงว่ากิจที่ท่านจะนำรวงผึ้งไปใช้สำคัญนัก"
ชาวเมืองสิกลับตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าเจ้าของรวงผึ้ง เพราะเกรงว่าจะไม่ได้ไปใช้ในมหาทาน ยังไม่ถึงทีท่านสีวลีจะถาม ชาวเมืองก็ชิงตอบเสียก่อนว่า.....
"น้ำผึ้งสดจากรวงนี้สำคัญมากในการมหาทานเพื่อถวายพระพุทธเจ้าและพระสาวกจำนวนมหาศาล น้ำผึ้งเคี่ยวแล้วเรามี น้ำผึ้งสดจากรวงเรายังไม่มี หาที่ใดก็หาไม่พบเลยในช่วงนี้.. ท่านจงขายของท่านให้พวกเราเถิด"
พระสีวลีท่านตัดสินใจได้ในบัดนั้นทันที ละทิ้งความตระหนี่ถี่เหนียว ละเลิกความโลภโมโทสันเสียได้ในบัดดล ถ้าท่านตกลงขาย ท่านก็จะเป็นคนรวยทรัพย์ในฉับพลัน แต่ท่านไม่ขาย ท่านตัดสินใจบริจาคโดยไม่คิดมูลค่าใด ๆ ทั้งสิ้น
การบริจาคสม่ำเสมอ โดยเฉพาะในกาลอันเหมาะสม เมื่อความจำเป็นของส่วนรวมมาบรรจบอยู่ตรงหน้า ย่อมทำให้การบริจาคนั้น ๆ มีคุณค่าสูงส่งสุดประมาณ
ความยิ่งใหญ่ของสิ่งเล็กน้อย นั่นก็คือ......
การบำเพ็ญมหาทานถวายพระพุทธเจ้าวิปัสสีครั้งนั้น หากปราศจากรวงผึ้งของท่านสีวลี มหาทานย่อมเกิดขึ้นไม่ได้
การสละรวงผึ้งโดยไม่คิดมูลค่าของท่านสีวลี จึงย่อมตราตรึงหัวใจของชาวเมืองไว้ได้ตลอดกาลนาน
โดยเฉพาะเมื่อพระราชาแห่งเมืองนั้น เป็นถึงพระพุทธบิดา(โยมพ่อ)ของพระวิปัสสีพระพุทธเจ้า ย่อมเพิ่มความสำคัญแก่คนเล็ก ๆ อย่างท่านสีวลีขึ้นมาอีกมากมาย.. นะลูกหลานเอ๊ย ๚
นี่เป็นเพียงชาติหนึ่ง แต่เป็นชาติที่สำคัญยิ่ง ในการบำเพ็ญบารมีของพระสีวลีเพื่อเป็นเอตทัคคะด้านโชคลาภของพระพุทธเจ้าทรงพระนาม "พระสมณโคดม"
ยังมีอีกหลายภพชาติที่ท่านมุ่งมั่นบำเพ็ญอย่างขันแข็ง ไม่ละความพากเพียร ตามที่ท่านตั้งมหาปณิธานไว้
ความสั่งสมบุญบารมีแห่งโชคลาภนี้ หากลูกหลานทั้งหลายเข้าใจนัยยะแล้ว จักเพิ่มพูนพลานุภาพแก่จิตวิญญาณลูกหลานเป็นอันมาก.. นะลูกหลานเอ๊ย ๚
๏ พุทธะ มะอะอุ นะโมพุทธายะ นะมะพะทะ จะภะกะสะ นะชาลีติ โลกุตตโร จะ มหาเถโร เมตตาลาโภนะโสมิยะ อะระหังพุทโธ ยะธาพุทโมนะ ขอประสิทธิพรอุดมเลิศมงคลครอบจักรวาล แก่ลูกหลานทุกคนที่พากเพียรบำเพ็ญกิจทางโลกอันบริสุทธิ์บริบูรณ์ด้วยศีลธรรม มุ่งบำเพ็ญสู่ความพ้นทุกข์เภทภัยสิ้นเชิงตามหลักแห่งโลกุตรธรรม จงจำเริญรุ่งเรือง ก้าวหน้ายิ่งขึ้นไป มีทิพย์มโนรถหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณ ให้ดำเนินสูงส่งยิ่งขึ้นไป ตราบเท่าเข้าถึงพระนิพพาน เทอญ ๚ะ๛
พระสัทธรรมเทศนาหลวงปู่เทพโลกอุดร.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
