เพราะชีวิตที่ครบถ้วนสมบูรณ์แบบมันไม่มีอยู่จริง
แต่ชีวิตที่มีความสุขในแบบของตัวเองนั้นมันมีอยู่
เราจึงไม่ควรเสียเวลาในชีวิตเพื่อไขว้คว้าหายึดติดในความครบถ้วนสมบรูณ์แบบที่มันไม่ได้มีอยู่จริง แต่ควรแบ่งเวลาแสวงหาความสุขในแบบของตัวเราเองให้ได้บ่อยครั้งขึ้นมากกว่า
เพราะบางที ชีวิตก็คล้ายกับการเต้นรำไปตามท่วงทำนอง ซึ่งจุดที่สำคัญมันย่อมไม่ใช่ท่าทางที่สวยงามสมบูรณ์ เพื่อความประทับใจของคนรอบข้าง แต่ความสำคัญมันอยู่ที่ว่าตัวเรารู้สึกสนุกสนานไปกับการเต้นรำนั้นมากแค่ไหน ดังนั้นสิ่งที่เราต้องทำก็คือ อย่าไปยึดติดกับท่าทางหรือความรู้สึกที่อยากให้คนรอบข้างประทับใจ เพียงแค่ปล่อยให้ใจไหลไปตามท่วงทำนองของชีวิต
สนุกให้เต็มทึ่ถ้าใจรู้สึกว่ามันใช่
แต่ถ้า ไม่ เราก็แค่หยุด
ปล่อยให้ท่วงทำนองนั้นผ่านไป
ไม่ต้องดิ้นรนขยับไปตามจังหวะหรือขยับไปตามใคร
เมื่อไรที่เราได้รู้ว่า
คนเรามันสามารถลืมคนที่ห่างจากที่อยู่รอบๆข้าง
ได้รวดเร็วขนาดไหน เราก็จะเลิกใช้ชีวิตของเราเพื่อสร้างความประทับใจให้คนอื่น
เมื่อไหร่ที่เราได้เข้าใจว่า
จะพยายามสักเท่าไร
เราก็ไม่อาจเปลี่ยนความรู้สึกลึกๆ ที่คนอื่นมีต่อตัวเราได้
และเมื่อไรที่เราคิดได้ว่า
มันไม่ใช่ความผิดปกติของโลก
ที่อะไรๆมันไม่เป็นไปดั่งใจเรา
แต่เป็นความโง่เขลาของตัวเราต่างหาก
ที่ต้องการให้โลกเป็นไปดั่งใจหวัง
เมื่อนั้นเราก็จะรู้จักที่จะปล่อยวางในความคาดหวัง
ของตัวเราเองและจากสายตาของคนอื่นๆ
แล้วเราจะพบว่า ความสุขมันก็อยู่แค่ตรงนี้
ความสุข-สงบทั้งหมด มันอยู่ มันเกิดขึ้นจากความพอใจในความเป็นตัวเราเองที่อยู่ภายใจลึกๆ นั่นเอง
แม้ว่าอะไรๆในชีวิต จะไม่ครบถ้วนสมบูรณ์แบบ ก็ตาม
..คนเรามีเพียงชีวิตเดียว
ถ้าใช้ ได้ถูกต้อง
ชีวิตเดียว ก็เพียงพอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
