ชิวๆริมฝั่งโขง เมืองเขม
ตอน : เรืองทวี สู่ บ้านกลอยโฮมสเตย์ (๑)
ตะวันแลง นกกาเริ่มบินกลับเคหะสถานในยามเย็นกับต้นไทรใหญ่ในกองร้อยรักษาดินแดน เสียงดังจ๊อกแจ๊กจอแจจนสัมผัสกับโสตประสาทให้รู้สึกรำคาญใจได้เหมือนกัน
วันนี้ได้มีโอกาสแวะไปพูดคุยกับน้องกลอย ที่มีกิจการโฮมสเตย์"บ้านกลอย" บริการห้องพักโดยอาศัยบ้านของตัวเองใช้ทำเป็นที่พักรับรองนักท่องเที่ยว อาคันตุกะผู้มาเยือน
เดิมทีเจตนาจะใช้วิธีการสัมภาษณ์ผ่านการบันทึกเสียงจากมือถือ แล้วนำมาตัดต่อเอาเพื่อการนำเสนอแต่ด้วยเสียงรบกวนค่อนข้างเยอะจึงเปลี่ยนเป็นการถอดเสียงออกมาเล่าแทน
"เรืองทวี" เป็นร้านค้าเก่าอีกร้านนึงในถนนสายเศรษฐกิจตามที่ทางป๋าตี๋เฒ่าได้ให้ข้อมูลไว้ โดยแรกเริ่มของกิจการร้านเรืองทวี เป็นร้านของคุณแม่ซึ่งเป็นมารดาของน้องกลอย เจ้าของบ้านในปัจจุบัน
น้องเล่าให้ฟังว่า พ่อแม่เป็นในละแวกอำเภอเขมราฐนี้พ่อเป็นคนบ้านนาเมือง และแม่เป็นคนบ้านทรายพูน โดยคุณพ่อเสียชีวิตลงตอนน้องกลอยมาอายุได้สองขวบปี
คุณแม่ได้ทำการย้ายมาทำการเช่าบ้านในฝั่งตรงข้ามกับบ้านกลอย โฮมสเตย์ในปัจจุบันจำนวนสองคูหา ด้วยความคิดที่ว่า นี่คือแหล่งชุมชน อยู่ใกล้ตลาด(ตรงแยกไกรลาศในปัจจุบัน) โดยกิจการที่ค้าขายเน้นหนักไปทาง สินค้าทางการเกษตรและเกษตรแปรรูป อาทิ ค้าขายฝ้ายอันเป็นวัตถุดิบ ของชำและน้ำปลาร้า ซึ่งน้ำปลาร้า เป็นที่รู้จักของผู้คนในละแวกนี้เป็นอย่างดีในนามของ "ปลาร้าแม่เสย"
ทำให้กิจการร้านต้องมีจุดพักของและมีร้าน"เรืองทวี2" ที่เปิดขึ้นไว้ตรงคิวรถ และเปิดแผงไว้ในตลาดตรงข้าใกับร้านไทยเรืองในปัจจุบันเพื่อรองรับลูกค้าซึ่งสมัยนั้นกิจการของร้านเรืองทวีมีความเจริญรุ่งเรืองมาก ไม่ว่าจะเป็นการค้าขายในละแวกเดียวกันและการค้าขายกับประเทศเพื่อนบ้านอย่าง สปป.ลาว
ทำให้คุณแม่ได้ติดต่อขอเซ้งบ้านที่เจ้าของบ้านเก่าเขาขายให้และอยู่ในฝั่งตรงข้ามกับร้านในการใช้ประกอบกิจการและใช้เป็นที่พักอาศัย
การเปิดกิจการถึงสองสาขา ทำให้คุณแม่ต้องเดินทางไปมาไปมาระหว่างสองร้านทำให้คุณแม่ต้องตัดสินใจในการหาคนมาช่วยดูแล ซึ่งเป็นญาติพี่น้องกัน ซึ่งในช่วงนั้นลูกๆเองก็ยังอยู่ในวัยศึกษาเล่าเรียน และถูกส่งไปเรียนในตัวเมืองและเมืองใหญ่ทำให้กิจการของคุณแม่ ขาดความเข้มงวดในเรื่องเงินทอง
ส่งผลทำให้กิจการที่กำลังไปได้สวยถูกดรอปลงในท้ายที่สุดด้วยสาเหตุของสภาพคล่อง การหมุนเงินในธุรกิจไม่ทัน จนท้ายที่สุดกิจการของคุณแม่ไม่สู้ดี คุณแม่เลยตัดสินใจปิดกิจการลง
โดยของในร้านบางส่วนก็ขายต่อหรือขายคืนไป บางส่วนเก็บไว้กินไว้ใช้เองบ้าง และคุณแม่ได้หันไปประกอบกิจการค้าขายแกงถุงในตลาดแทน
จนกระทั่งตลาดได้ย้ายไปอยู่ในสถานที่ปัจจุบัน และสุขภาพแม่เริ่มไม่ดี ลูกลูกสามารถที่จะช่วยเหลือตัวเองได้แล้วและสามารถนำมาจุนเจือให้กับพ่อแม่ได้ กิจการของแม่ในส่วนของข้าวแกงถุงจึงปิดตัวลงนับตั้งแต่บัดนั้น และได้ใช้บ้านเป็นที่พักอาศัยจวบจนวาระสุดท้ายแห่งชีวิต
ด้วยความอิ่มตัวของน้องกลอยซึ่งเป็นลูกสาวคนเล็กที่ทำงานในเมืองกรุงมาเป็นเวลาหลายปี มีความรู้สึกว่าอยากซ่อมบ้านที่แม่เคยอยู่เคยใช้ในการประกอบกิจการ ให้กลับมาสดใสและมีชีวิตชีวาอีกครั้งนึง ด้วยความเห็นพ้องต้องกันของพี่ๆน้องๆที่อยากให้น้องสาวกลับมาและลงหลักปักฐานที่บ้านของตัวเอง
บ้านเก่าแลดูทรุดโทรม กำลังถูกปลุกวิญญาณขึ้นมาใหม่ ภายใต้แนวคิดเดิมคือ อยากทำบ้านเล็กๆน่ารักๆของแม่ให้กลับมามีชีวิตชีวาแลดูสวยงามอีกครั้งนึง
อะโตย อัมโบย มะ
๒๔พฤศจิกายน๒๕๖๕
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
