เพราะกายมันไม่นิ่ง มีเรื่องลืมสิ่งของวางตรงนั้นตรงนี้.หาไม่เจอเสียแล้ว ก็กระพลุกกระพล่าน ลุกลี้ลุกลน วิตกกังวล..วางของตรงไหนว้า. นั่นก็เป็นเรื่องราวของอารมณ์ที่ปกปิดจิตของเราอยู่ จิตของเราเป็นทาสอารมณ์อยู่ เราก็หาทางพักกายพักจิต .หยุดยั้งอารมณ์โลกไปชั่วขณะหนึ่ง นั่นก็คือ การนำกายวาจาใจ ..มาสร้างบุญกุศล ปฏิบัติธรรมไป ให้จิต ..เกิดสมาธิ ..