[EP214] หน่อมแน้มไปหน่อย - บิลลี่ โอแกน
เมื่อสองสามวันก่อน จู่ๆผมก็คิดถึงเพลงนี้ขึ้นมา และผมก็ได้เปิดเพลงนี้ที่มันมีอยู่แล้วในมือถือของผมเพื่อฟัง ...แล้วความทรงจำในวันวานมันก็ย้อนกลับมาให้ผมได้เห็นภาพเหล่านั้นอีกครั้ง
สำหรับผมแล้ว การแค่ได้ฟังเพลงที่เราชอบในอดีต มันก็ไม่ต่างอะไรกับเครื่องไทม์แมชชีนที่มันสามารถพาเราย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้นของชีวิตได้อย่างง่ายดายครับ
ผมจำได้ดีเลยว่าเพลงนี้มันดังมาก ซึ่งก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องแปลกอะไร เพราะเพลงนี้มันมีดี ความเก๋า และความพอดีในตัวของมันเอง ไม่ว่าจะเป็นเนื้อเพลง ดนตรี เสียงร้อง และบุคลิกของพี่บิลลี่ในช่วงเวลานั้น ซึ่งผมมองว่าคนที่ทำเพลงนี้ เค้ามีสามารถมากๆที่ตีโจทย์แตกเลยครับ
และในส่วนตัวของผม ผมมองว่าเพลงนี้มันมีความโดดเด่นมากกว่าเพลงร็อคอื่นๆในช่วงเวลานั้น ก็คือริทึ่มของเพลงนี้เอง ที่ใช้เสียงกีต้าร์ไฟฟ้ากับเบสเดินไปพร้อมๆกัน ซึ่งถือว่าเป็นเพลงกลุ่มแรกๆที่ทำเพลงแบบนี้ครับ
แต่ด้วยความโดดเด่นนี้เอง ที่มันกลับกลายมาเป็นจุดอ่อนทันทีเมื่อเราจะเล่นเพลงนี้โดยกีต้าร์โปร่งแบบดีดไปร้องไป
เพราะการดีดกีต้าร์แบบตีคอร์ดนั้นมันไม่สามารถเก็บรายละเอียดเหล่านี้ได้ มันจึงทำให้เวลาร้องเพลงนี้กับกีต้าร์โปร่ง มันจะรู้สึกโหรงเหรง เล่นได้ไม่แน่นเหมือนแบบที่เปิดเทปฟังครับ
ซึ่งปัญหาแนวนี้มันจะเจอกับเพลงที่มีลักษณะเดียวกัน อย่างเพลง "เรามันก็คน-ไมโคร", "ฟังหูไว้หู-ไฮร็อค", "สมน้ำหน้า...ซ่าส์นัก-ไมโคร" หรือจะเพลงสากลอย่างเพลง "You give love a bad name-Bon Jovi" เป็นต้นครับ
ย้อนกลับมาที่ตัวงานเพลง เพลงนี้ถูกแต่งเนื้อร้องโดยพี่จักราวุธ แสวงผล และพี่สุรักษ์ สุขเสวี โดยมีพี่อภิไชย เย็นพูนสุข เป็นคนเรียบเรียงดนตรี ซึ่งผมถือว่าเป็นผลงานเพลงที่มีคุณค่า และดีมากๆเลยครับ
นี่ยังไม่นับกับการทำให้คำว่า"หน่อมแน้ม"ถูกใช้อย่างแพร่หลายตั้งแต่วันที่เพลงนี้ดัง... จนจวบจนถึงทุกวันนี้เลย
ในส่วนของการร้องเพลงนี้ ผมได้ลองพยายามที่จะร้องแบบพี่บิลลี่แล้ว...แต่มันไม่ผ่านเลยครับ ก็พยายามร้องอยู่หลายรอบจนสุดท้ายผมต้องขอยอมแพ้ และผมก็ได้ร้องแบบที่ตัวเองถนัด ซึ่งร้องอยู่สามรอบ จนได้มาเป็นเวอร์ชั่นที่เพื่อนๆได้กำลังฟังอยู่นี่แหละครับ
ผมหวังว่าเพื่อนๆจะชอบเพลงนี้ ในแบบที่ผม"ร้องเองแหละ"นะครับ 🙂
#ร้องเองแหละ #smule