เรื่องเล่าผ่านกาลเวลา #213
ตอน : ข้าพเจ้าในงานเขียนที่อยากเล่า (๑)
ในยุคสมัยที่ยังเป็นเด็ก เรื่องเล่านิทาน ตำนาน จดหมายเหตุหรือแม้นกระทั่งพงศาวดาร และประวัติศาสตร์มักจะถูกนำมาถ่ายทอดผ่านการเล่า แม้นส่วนหนึ่งจะถูกบรรจุลงในแบบเรียน สมุดภาพ หรือแม้นกระทั่ง การ์ตูน หรือนวนิยายที่ถูกพิมพ์ขึ้นมาขาย เชื้อเชิญชวนให้คนมาติดตาม
ส่วนนึงยังนึกแปลกใจในรายได้จากการเขียนมันมาได้จากอรรถรสจากการอ่านจริงหรือ เพราะมันก็ยังมีคำถามค้านเกิดขึ้นในสมอง กับคำพูดเก่าที่ว่า "นักเขียนไส้แห้ง" เออนะแล้วสรุปเป็นนักเขียนมันดีหรือไม่ดีกันแน่
ผมถูกหลายคนขนานนามความสามารถเหมือนเป็ดกับไก่ เพราะส่วนตัวแล้วหลายคนมองผมว่านิสัยมันคงคล้ายกับเป็ดแต่คงเป็นเป็ด"เกรดเอ" มีความสามารถไหลไปไหลมาระหว่างเป็ดกับไก่ได้ คงเป็นลูกผสมก็คงว่าได้มันเลยคล้ายจะมีสิ่งที่ถ่ายทอดออกมาให้ได้ผ่านสายตากันในวันนี้
ส่วนหนึ่งอาจจะมีหน่วยความจำที่ดีของสมองที่ถูกฝึก ฝึกจากการเรียนรู้จากการจดจำ แต่หลายคนอาจถูกฝึกเรียนรู้จากการอ่าน หรือถูกฝึกจากการเขียน แต่ไงคงหนีไม่พ้น พาหุสัจจะหรือหัวใจของนักปราชญ์4ข้อ
สุ สุตะ การฟัง
จิ จินตะ การคิด
ปุ ปุจฉา การถาม
ลิ ลิขิต การเขียน
คุณสมบัติของเป็ด ว่ายน้ำก็ได้ เดินก็ดี วิ่งก็เป็น ผสมกับ คุณสมบัติของไก่ คือ จิก แทะ เล็ม และขยันเก็บกินไปเรื่อย องคาพยพในองค์ความรู้จึงเกิดขึ้น จากการสร้างสมดุลย์
หลายคนมองว่าเป็ดนั้นสามารถทำอะไรก็ได้แต่ก็ไม่เห็นจะดีอะไรได้สักอย่าง บินก็ไม่ได้เหมือนนก ว่ายน้ำก็ไม่ได้นาน ดำนำก็ไม่เก่ง มันคงเป็นเช่นนั้นจริง รู้มันแทบทุกเรื่อง แต่ไม่ยักจะได้ดีซักเรื่อง
เออหนะ..ผมคิดในใจและน้อมรับคำวิจารณ์
เป็ดน้อยในวันนั้น เริ่มต้นจากการชอบฟังผู้หลักผู้ใหญ่เขาเล่าอะไรให้ฟัง ก็ฟังใส่สมองพร้อมทบทวน "น้าขจร" หรือ "น้าจร" คือน้าชาย บ้านอยู่ถนนนครใน ที่เป็นญาติพี่น้องกัน น้าแกลงสงขลาแกมักจะมาแวะทักทาย เลยได้โอกาสฟังน้าจรแกเล่าเรื่อง น้าแกเป็นอดีตคนเป็นอาการปากแหว่งเพดานโหว่ที่ศัลยกรรมเรียบร้อย (ขออนุญาติณ.ที่นี้) สำเนียงเสียงที่น้าจรเล่า จึงต้องตั้งใจฟัง มิฉะนั้นจะไม่รู้เรื่อง การฝึกฟังนิทานที่น้าเล่ามีข้อดีอยู่อย่างนึงคือเล่าไม่จบ เพราะน้าขึ้นลงกรุงเทพ เวลาอยู่ในสงขลาไม่นานนัก
ทำให้เรื่องเล่ามักถูกตัดเป็นตอนๆ แล้วทุกครั้งที่น้าจร กลับมาสิ่งที่ถูกถามคือ..ความเดิมเมื่อตอนที่แล้วถึงไหน เพราะน้าแกจะไม่จำ ทำให้เราต้องจำเองในเนื้อความ ปีนึงน้าจะลงสงขลาราวสองครั้ง นิทานจะต้องถูกจดจำทั้งตัวละครและวรรคตอนที่ถูกเว้นไว้
ส่วนเรื่องราวจะเป็นอย่างไร ติดตามตอนต่อไป
อะโตย อัมโบย มะ
๒๘พฤศจิกายน๒๕๖๕
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
