Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
iAmtasmanian
•
ติดตาม
20 ธ.ค. 2022 เวลา 03:30 • นิยาย เรื่องสั้น
ความรักของเอกา (4)
รอบตัวเงียบงันอย่างที่เคยเป็นมาตลอด ไร้ซึ่งเสียงกรุ๋งกริ๋งจากดอกกระดิ่ง และเสียงฮัมอิลานาผู้เสนาะ แมลงปอตัวนั้นไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วเช่นกัน ทั้งดอกกระดิ่งทรงจำวงก้นหอยทั้งสามไม่เห็นสักดอกเดียว หรือแม้แต่ร่องรอยเหลือต่างหน้า กลับมีต้นไม้ต้นเล็กๆ สูงไม่เกินยี่สิบเซนติเมตร ห่างออกไปหนึ่งก้าว
เจ้าหางก้อนคลานสี่ขา อ้าปากงับผลสีเหลืองสุก คล้ายผลเคพกูสเบอร์รี่ เคี้ยวกร้วมๆ
เอกาไม่รู้ว่ามันกินอะไรเข้าไป เมื่อไม่เกิดผลกระทบเลวร้ายต่อมัน เขาก็สบายใจเปราะหนึ่ง
แท้ที่จริง สุนัขจิ้งจอกขาวกินผลพลังเยียวยารักษา มันสามารถคายน้ำลายไว้เยียวยาการบาดเจ็บของเอกาหายขาดได้อย่างทันท่วงที
แรกเริ่มเดิมที มันมีใช้เพื่อรักษาเอกาเพียงสองครั้ง กระนั้น ต้องใช้เวลาสักระยะในการฟื้นฟูพลังเยียวยารักษาในรูปแบบก้อนน้ำลายบริสุทธิ์
หลังจากได้กินผลพลังเยียวยารักษาเม็ดนี้แล้ว เจ้าหางก้อนคายน้ำลายได้มากสุดถึงสามครั้ง หากเอกาต้องฟื้นฟูร่างกายกำลังอ่อนแอคราวฉุกเฉิน
“ฉันรู้สึกเหมือนเราเข้าใกล้มาถึงปลายทางแล้ว --- อย่างไรอย่างนั้น”
คำถามของเด็กชายเลื่อนลอย
“ใช่ --- ใช่ไหมนะ”
เจ้าหางก้อนข้างหน้า มันโยกหัวยืนยันคำตอบว่าถูกต้อง
“จะมีอะไรรอเราอยู่ข้างบนนับจากนี้”
มันหันหน้ากลับมาพร้อมกับแววตาครั่นคร้าม เอกาเริ่มใจไม่สู้ดี
อย่างไรก็ตาม เขาต้องเผชิญหน้ากับทุกสิ่งอย่าง ไม่ว่าดีร้ายเพียงไร หันหลังกลับอย่างขลาดเขลา ก็ไม่ได้ช่วยทำให้รู้สึกปลอดภัยกว่าเป็นไหนๆ เลย
เอกานั่งชันเข่าข้างหนึ่ง มือลูบไล้หัวจรดกลางลำตัวปลอบประโลมจิตใจหวาดหวั่น ทั้งที่ตนเองนั้นอกสั่นขวัญแขวนไม่ต่างจากมันนักน่ะนะ
“ไม่มีอะไรต้องยำเกรงไปหรอกหนา”
เขาพูดเสริมกำลังใจทั้งมันและตัวเอง
“เจ้าหางก้อน --- หากเรายังมีกันและกันอยู่ ร่วมเผชิญหน้าแข็งแกร่งไปด้วยกัน เราจะผ่านทุกอุปสรรคขวากหนาม ความสำเร็จย่อมไม่ทรยศต่อผู้มีความพยายามมุ่งมั่นหรอกนะ”
เอกาค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ยืดกายเหยียดตรงแน่ว อกผายไหล่ผึ่ง สูดลมหายใจเฮือกหนึ่ง เสริมความหนักแน่นมั่นคง สายตาทอดมองขึ้นไปข้างบน สูงอย่างต่ำห้าเมตรโดยประมาณ
ยากจินตนาการถึงความน่ากลัวรอคอยด้านบนนั่น เพราะล้วนแล้วแต่เหนือคาดเดาของเอกา การคิดเผื่ออันตรายหฤโหด เขาไม่เคยอยากคิดเรื่องพรรค์นี้เผื่ออยู่แล้วด้วย
เด็กชายรุดนำไต่ทางลาด เจ้าหางก้อนตามหลังไม่ให้ห่าง
ป่าต้นอักคาใหม่อายุไม่ถึงร้อยปีบริเวณนี้ ถูกเถาไม้หนามยักษ์ครอบคลุม อย่างกับเชื้อโรคแพร่ระบาดทำให้เน่าเฟะ เหลือไว้เพียงซากยืนต้นตาย ชวนสยองขวัญยามพลันตามองพวกมัน ไม่ได้ตั้งใจก็เถอะนะ
กระทั่งขึ้นมาถึงที่ราบสูงแล้ว เอกาไม่พบริมหน้าผา รู้สึกเหมือนว่ามันอาจอยู่เบื้องหลังผนังเถาไม้หนามเบื้องหน้านั่น บุปผาเสื่อมโทรมยักษ์เด่นตระหง่าน ปล่องรัศมีความกว้างห้าเมตร
ไม่มีดอกเล็กคอยระวังหน้าระแวงหลัง
เขาหวั่นใจถึงอสุรกายมหึมา ยังไม่ปรากฏแม้แต่เงา ซึ่งเคยพานพบมาก่อนแล้ว และไม่คิดว่าเลี่ยงไม่เจอพวกมันได้อีกแน่ เอกาแค่ไม่รู้เท่านั้น ควรมีลางบอกเหตุรูปแบบไหนเกริ่นนำบ้าง ครั้นต้องเผชิญหน้ากับเหล่าอสุรกายใหญ่โตแต่ละที มันเกิดขึ้นที่ตรงไหน เมื่อไร ให้ได้ตั้งตัวตั้งใจเสียก่อนย่างกรายท้าประลอง
รากไม้หนามแผ่ขยายออกจากด้านหลังดอกไม้เน่าเปื่อยปกคลุมพื้นที่โดยรอบ
ไม่มีทางไหนปล่อยให้พวกเขาเล็ดลอดออกไปได้เลย ไร้ซึ่งช่องโหว่เล็กๆ พอแทรกตัวหลบหนี
รากไม้แทงทะลุขึ้นจากหน้าดินไม่มีปี่ขลุ่ย ตรงหว่างขาเอกา เขาต้องกระโดดถอยหลังหลีก แทบไม่ทันได้ตั้งตัวเลย
มันหดกลับลงไป
เอการะแวดระวังมากกว่าเดิม มีสติสัมปชัญญะทุกขณะจิต
รากไม้อีกอันเลื้อยขึ้นจากปล่องบุปผาเสื่อมโทรม เด็กชายไม่รู้ว่ามันคืออะไร จนกว่าจะถูกเฉลยตัวตน รากไม้หนามข้างขวาฟาดลงบนพื้น เกิดเป็นรอยแตกตะขาบ
เจ้าของรากไม้ตวัดอากาศประหนึ่งแส้ ปีนป่ายออกจากปล่องดอกไม้เสื่อมโทรมยักษ์นั่น ตั้งท่ายืนจังก้าสี่ขา ขนาดตัวมันมหึมาน่าเกรงขาม สูงสามเมตร ลำตัวยาวห้าเมตร มันมีความคลับคล้ายสิงโต โดยเฉพาะแผงคอวัชพืช หางแมงป่องยาวหนึ่งเมตรกวัดแกว่งซ้ายทีขวาที เถาไม้หนามเลื้อยพัวพันประกอบร่างอันไม่สมส่วนนัก มันกลับทรงตัวบนท่อนขาเล็กงองุ้มมั่นคงอย่างประหลาด
มันม้วนตัวกลับรวดเร็วปานสายฟ้า ปลายแหลมคมที่หางกะจะทิ่มเอกา
เด็กชายหวุดหวิดจะถูกเหล็กในเสียบคาอกเข้าให้แล้ว
เอกาตวัดหอกสุดวงแขน กะสวนการโจมตีที่หางเป็นป้อมๆ ของมัน
อสุรกายยักษ์มีส่วมผสมระหว่างสิงโตกับหางแมงป่องถลาหมุนตัวหันหน้าประจันพอดี
กลับไม่ได้พลาดเป้าที่ควรจะเป็น ทว่า มีเส้นโค้งแห่งแสงสุริยนลอยผ่าอากาศเผาไหม้ใบหน้าของมัน ควันโขมงโฉงเฉง ส่งกลิ่นเหม็นไหม้ทำลายโพรงจมูก จมูกด้านไม่รับรู้กลิ่นชั่วขณะหนึ่ง ค่อยๆ เจือจางไปในอากาศ
อสุรกายเถาไม้หนามสะบัดหน้าสลัดอาการมึนงง
จังหวะเอกาขว้างหอกหลุดมือ มันพุ่งกระโจนใส่เด็กชายรวดเร็ว
เขากระโดดหลบฉาก หอกหวนคืนสู่มือขวาอย่างเคย รุดวิ่งตรงดิ่ง พลางวาดหอก คมหินแก้วบริสุทธิ์เฉือนเถาไม้หนามขาหลัง
ไม้ดอกนานาพรรณหลากหลายสีสันเปล่งบานงอกงามกลบรอยแผลของสิงโตเถาไม้หนาม
มันคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว และเจ็บปวด หนามทุกแท่งตามร่างกายขยายขนาดยาวและใหญ่ขึ้น และหดลงกลับเท่าเดิม เป็นอย่างนี้สามครั้งติดต่อกัน
เอกาไม่สามารถเข้าใกล้เพื่อโจมตีได้
หางแมงป่องสั่นดิกๆ นั่นหมายความอย่างไรไม่รู้ ก่อนมันเฉลย หางของมันกวาดวงกว้าง เหล็กในปลายหางเกือบบาดด้านข้างลำตัว
เขายังคงหยั่งเชิงในระยะห่างปลอดภัย ไม่วางใจหางที่ตั้งชันและสั่นระรัว ขาหลังก้าวตามทิศทางการเคลื่อนที่ของเด็กชาย ซึ่งมันมีสัญญาณการตรวจจับข้างในเหล็กในนั่นเอง
หางแมงป่องเหวี่ยงกลับ เอกาหลบได้อีกครั้ง
เจ้าหางก้อนช่วยเบี่ยงเบนความสนใจมันจากเขาได้เป็นบางครั้ง ในช่วงเวลาสั้นๆ แต่ไม่บ่อยครั้งนัก
ระหว่างนั้นเอง เอกามีโอกาสเข้าประชิดฟาดฟันหอกสองไม่ก็สามทีอย่างอิสระ พอมันหลุดพ้นจากเจ้าหางก้อนได้แล้ว มันก็หันเหมาเล่นงานเขาเหมือนเดิม
อสุรกายเถาไม้หนามมักมีกระบวนท่าต่อสู้แตกต่างกันไป ให้คาดเดาไม่ถูก เช่นฟาดหางหลังสั่นเหล็กใน หมุนกลับหลังเพื่อใช้เหล็กในเสียบ เบ่งหนามตามตัว ยกปลายเท้ายืดหดสะบัดดั่งแส่
หากปราศจากความช่วยเหลือของเจ้าหางก้อน เอกาต้องพึ่งพาการบุกถึงตัวมันส่วนมาก ซึ่งไม่ค่อยได้ดั่งใจเท่าไรนัก ขว้างหอกมักคลาดเคลื่อนไปบ้าง ด้วยทักษะการพลันตัวหลบรวดเร็วพ้นวิถีหอกพุ่ง ส่วนการใช้โค้งแห่งแสงสุริยนช่วย กลับใช้ไม่ได้พร่ำเพรื่อเมื่อไรก็ได้ ยังคงเป็นปริศนาว่าทำไม
บาดแผลรอยแยกบนตัวอสุรกายเถาไม้หนาม เป็นพื้นที่ให้ดอกไม้แลพืชพรรณต่างๆ เจริญงอกเงยบานสะพรั่งนับเก้าจุด ไม่นับรวมกับที่กะระยะพลาดเป้าฟาดฟัน หรือไหวพริบของมันทันท่วงที ก่อนปลายหอกประดับคมคริสตัลสกาวทำความเสียหายแก่มัน นั่นทำให้เอกาหงุดหงิดมากทีเดียวเชียว
เด็กชายต้องคอยหลบหลีกจังหวะเข้าจู่โจมทุกรูปแบบอันกะทันหันของอสุรกายตัวนี้ให้แคล้วคลาดอยู่ตลอดเวลา
โดยไม่สามารถสวนกลับได้เลยแม้แต่จังหวะเดียวก็ตาม
เอกาเสยคางด้วยคมหอก เสือกลึกลงไปในเถาไม้หนามโสมม เรียกบาดแผลแปรเปลี่ยนเป็นเหล่าผกาเบ่งบานเป็นทางยาว
เขาไม่อาจระวังภัยได้รอบด้าน มันกระโดดหลบออกหลัง กระทืบเท้าข้างขวาหนึ่งที ปลายเท้าข้างนั้นปักคาพื้นดิน อยู่ๆ ดันมีรากไม้แทงทะลุขึ้นจากพื้นใต้เท้าเด็กชาย
ไม่ทันได้ไหวตัวทันสักกระดิกเดียว รากไม้เลื้อยพันรัดร่างเขาแน่นหนาไว้กับที่ จนไม่มีทางดิ้นหลุดได้แน่นอน
เถาไม้ตรงปลายเท้าซ้ายยืดยาว มันตวัดฟาดแผ่นอกชั่วพริบตา ร่างของเอกาอิสระจากพันธนาการแข็งแกร่งสำเร็จ และกลิ้งขลุกๆ หลายตลบ นอนคว่ำหน้าหมดสภาพ
เอกายังมีสติหลงเหลือพอให้ประคับประคอง ยันร่างกายปวกเปียกลุกขึ้นท่าสี่ขาทีแรก ฝ่าฟันความเจ็บปวดแสนสาหัสตัวฉกาจ มันสะท้านทั่วทั้งแผ่นอก ไอค่อกแค่กปนสำลัก ขยับเพียงนิดเดียวก็แทบทรุดฮวบกองอยู่ที่พื้นแบบเดิม เขาบอกตัวเองว่าต้องทำให้ได้ ฝืนทนไหวถึงที่สุดต่อไป
มือขยุมเสื้อตรงร่องอก ชันขาข้างหนึ่ง สายตาพร่ามัวสลับกับแจ่มชัดครั้งคราว
ไม่มีบาดแผล หรือรับรู้ถึงเลือดออก ช้ำหนักข้างในอกหรือเปล่า
เขาไม่รู้ว่าต้องสู้กับอสุรกายเถาไม้หนามทรงพลังตัวนี้ไปถึงเมื่อไร
เอกาจะทำให้ความกลัวทั้งหมดทั้งมวลกลายเป็นความกล้าแกร่งจนตรอก ถ้าไม่มีลู่ทางหลบหนีแล้วจริงๆ สิ่งเดียวและสลักสำคัญที่สุด เวลาที่จะวัดความเป็นความตายของศึกตัวต่อตัว คือเขาต้องไม่ยอมศิโรราบอย่างจำนน ถึงอาการเจ็บปวดยังเป็นตัวท่วง คอยกังขาสภาพเขาตอนนี้
อสุรกายหมุนตัวขวับ พลางสะบัดหาง ประหนึ่งแส่ฟาดผ่าอากาศ
หากเด็กชายไม่ถอยกรูด น่าจะถูกตำแหน่งหว่างขาแน่นอน
เจ้าหางก้อนปรากฏข้างกายเอกา มันกำลังรีบคายก้อนน้ำลาย พลังแห่งการเยียวยารักษา ฟื้นฟูพลังกายให้กับเขากลับมาพรั่งพร้อมเผชิญชะตากรรมอันยิ่งใหญ่เบื้องหน้าต่อนับจากนี้เป็นต้นไป
เอกาจะไม่ครั่นคร้ามอีกแล้ว
และจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้มันทำร้ายเขาอีกครั้งไม่ได้
เด็กชายจึงต้องลักลอบจากทางด้านหลังมันเสมอ
กว่ามันจะหันมาตอบโต้กลับ ก็ช้ามากเกินไป เอกาไม่ได้อยู่ตำแหน่งเดิมๆ ตลอดกาลน่ะนะ
มันมักโจมตี ณ จุดสุดท้ายของเขาเสมอ บางครั้งบางทีอาการได้ใจกำเริบในตัวเอกา เขาพลุ่งพล่านเกินยับยั้งควบคุม เขาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจากหางแมงป่องตวัด ยั่วะกระทั่งมันงุ่นง่านเต็มประดา
และพลาดท่าเพราะความประมาทเลินเล่ออีกครั้ง ตอนที่ข้อเท้าขวาถูกรากไม้รวบตึง
เอกายกคมหินแก้วตัดฉับ รากไม้ที่ขาดคายออกทันใด เขารู้สึกโล่งใจปลิดทิ้ง
อสุรกายสิงโตเถาไม้หนามขู่คำรามเกรี้ยวกราดกว่าครั้งไหนๆ
รอยแยกสามจุดที่พื้นดินดำเสื่อมโทรม เขาถอยออกให้ห่างเสียจะดีกว่า ก่อนเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น แล้วจะแย่เอาได้
ทันทีทันใดนั้นเอง เอกาถึงกับผงะด้วยอารามแตกตื่นสุดขีด
หนามยักษ์มากมายหลายสิบผุดพรวด ทลายหน้าดินตรงที่มีรอยแยกคราวเดียวกัน
พวกมันมุดตัวกลับลงไป จุดที่เอกาอยู่ใกล้สุด เขายากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้เห็น พื้นดินที่ไม่ควรมีอยู่แล้ว มันยังคงมีอยู่ หรือมันไม่เคยถูกทำลายแต่แรก เขาสับสนหนัก และมันอยู่กับเขาได้ไม่นานเฉกเช่นกัน
หางแมงป่องของสิงโตเถาไม้หนามฟาดอย่างแรงเฉียดสันจมูกนิดเดียว ปลุกสติให้ตื่นจากห่วงภวังค์อันน่าฉงนงงงวย
เอกาประเดิมด้วยการกวาดหอกเรียกโค้งแห่งแสงสุริยน มันกระโจนเข้าหาเขาฉับพลันทันด่วน แน่นอนเด็กชายนั้นเตรียมสำหรับการนี้แล้ว เขาพุ่งตัวสวนทาง มันพยายามหยุดตัวโก่ง เพื่อวกกลับมาหาเขา ไม่คล่องแคล่วนัก เนื่องจากมันควบคุมความเร็วของมันเองได้ไม่ดีนัก
หลังจากนี้ เขาต้องใช้วิธีเดิมๆ ซึ่งใช้มาตลอด ในการเข้าถึงศัตรูตัวฉกาจ ทั้งใหญ่โต ทรงพลัง และเปี่ยมด้วยทักษะร้ายกาจเหล่านั้น ที่จะสยบเด็กชายตัวเล็กจ้อยจนราบคาบ โค้งแห่งแสงสุริยนช่างจำกัดจำเขี่ยเสียเหลือเกิน
ครานี้ มันไม่ได้ง่ายปลอบใจเขาอีกต่อไป ครั้นเอกาทำมันบาดเจ็บเพียงครั้งเดียวเมื่อไร เขาต้องกวาดตาสำรวจว่ารอยแยกบนพื้นอยู่ใต้เท้าของเขาหรือไม่ ให้หลังสิ้นเสียงคำรามกึกก้อง
เอกาเกลียดการต้องระวังรากไม้ข้างใต้พิภพ ที่ไม่รู้ว่ามันจะโผล่มาตรงไหน พยายามสุดความสามารถจะจับกุม ขยับร่างกายส่วนไหนเพื่อดิ้นรนให้หลุดพ้นไม่ได้เลย มักตามด้วยการฟาดรากไม้จากปลายเท้าอีกข้างหนึ่ง ไม่ก็กรีดร้องลั่นสนั่นพงไพร เรียกรอยแยกปรากฏตรงตำแหน่งเดียวกัน หากถูกรวบตึง เอกาไม่อยากจินตนาการภาพร่างของตัวเองถูกเสียบคาหนามแต่ละอันสูงตระหง่านค้ำหัว หนึ่งในจำนวนพวกนั้นเลย
คมหินแก้วที่ยอดหอกตัดรากไม้กำลังหวดเขาขาดร่วง สลายเป็นฝุ่นผงสีดำ ซึมหายลงไปในดิน กำเนิดใบหญ้าเขียวชอุ่มกระจุกหนึ่งบนหน้าดินดำเมี่ยมอย่างขัดแย้ง เมื่อความอุดมสมบูรณ์ได้ตายจากอิธารานิรันดร์
อสุรกายเถาไม้หนามไม่มีทางพิการได้หรอก อวัยวะที่ขาดก็จะงอกขึ้นมาทดแทนใหม่
มันพาร่างอันมหึมาสี่ขา ปกคลุมไปด้วยพืชพรรณไม้ดอกละลานตาเกือบทุกอณูบนร่างกาย กระโดดหวังตะขุบเด็กชาย
ยกหอกสะบัด กำแพงคลื่นน้ำปกป้องเอกา ยับยั้งอันตรายประชิดตัวในพริบตาอยู่หมัด
เขาตีลังกากลับหลัง แท่งคริสตัลควบคุมมวลน้ำรุนแรงถาโถมดั่งคลื่นยักษ์ พบว่าอสุรกายเถาไม้หนามนอนกองสิ้นฤทธิ์เดชเรียบร้อยแล้ว
ครั้นเอกาเผด็จศึกและปราบพิชิตมันราบคาบจนได้
แสงสีส้มอันเจิดจ้าเผาทำลายเถาไม้หนามเสื่อมโทรมบริเวณทั้งป่าผืนนี้ทั้งหมด สาดส่องรังสีอบอุ่นมาจากเส้นขอบฟ้าไกลโพ้น
ร่างแน่นิ่งของอสุรกายเถาไม้หนามยักษ์ตนนั้นคืนชีพความอุดมสมบูรณ์แผ่กว้างอีกครั้ง
บรรยากาศยามอัสดงปลอดโปร่ง พระอาทิตย์อีกเสี่ยวหนึ่งอยู่เหนือพสุธา ค่อยๆ ถูกกลืนกินทีละนิด โลกใบนี้สดใสและมีสีสันสบายตาน่ายลชมอย่างที่ควรจะเป็น
เอกาก้าวเท้าไปยังหน้าผา ราวกับถูกสะกดนิ่งด้วยความงดงามเบื้องหน้า
นิยายวาย
แฟนตาซี
ผจญภัย
บันทึก
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
Eka: Spirit of Green Giant Legend
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย