บันทึกของครูพี่เลี้ยงอนุบาลหนึ่ง (สอง)
เหนื่อยไหม ?คือคำถามของทุกคน เมื่อรู้ว่าฉันเป็นคุณครูอนุบาล ครูพี่เลี้ยงอย่างฉันไม่สามารถพูดออกไปให้ใครฟังได้ ว่าเหนื่อยกายไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยใจมากกว่า เพราะเด็กๆมักมาพร้อมกับความวุ่นวายเสมอ เมื่อพวกเขารวมตัวกัน คุณเชื่อไหมว่าในห้องเรียนจะมีเด็กไม่ต่ำกว่า สอง ที่มีปัญหา ทะเลาะกันตามฉบับน้องๆฟันน้ำนม
วันๆหนึ่งเป็นสิบรอบ ที่ต้องได้ยินคำว่า คุณครูค่ะ /ครับ เด็กชาย/เด็กหญิงคนนี้แกล้งหนู คุณเชื่อไหมว่าเด็กน้อยที่ชอบกลั่นแกล้งเพื่อนในห้องเรียน ส่วนมากมีปัญหาด้านครอบครัว พ่อแม่เลิกรากัน บางครั้งฉันก็อยากจะตีพวกเขา เพื่อเป็นการอบรมสั่งสอน แต่นั้นคือวิธีที่ยิ่งทำร้ายจิตใจเด็กๆเหล่านั้น ถึงแม้พวกเขาจะมีพฤติกรรมไม่ดีกับเพื่อนร่วมชั้นก็ตาม
สิ่งที่ครูอย่างฉันต้องท่องจำในใจเสมอ การแก้ปัญหาที่ไม่กระทบจิตใจกันทั้งสองฝ่าย การพูด สั่งสอน แม้มีคนมักพูดว่า "พูดสอนไปแค่นั้น เดี๋ยวเด็กก็ลืม" แต่ฉันเชื่อเสมอว่า พูดทุกวัน เตือน หรือสอนทุกวัน แม้จะทำให้หมดเสียงที่จะพูด ก็ต้องทำไปเรื่อยๆ เพราะความจำของเด็กเหล่านี้ ดีกว่าผู้ใหญ่อย่างเรามาก และเด็กๆสามารถรับรู้ความรู้สึกได้ดีมาก ยิ่งเราใช้ความอดทน และความจริงใจมากเท่าไหร่ เด็กเหล่านี้จะค่อยๆซึมซับ และปรับเปลี่ยนพฤติกรรมไปตามการเวลา ความเชื่อของฉันไม่ผิด เพราะวันนี้จะได้รับผลลัพท์นั้นแล้ว
เวลา และความสม่ำเสมอของครู ทำให้พวกเขาไม่กลั่นแกล้งเพื่อน และเล่น หรือเรียนกับเพื่อนได้อย่างมีความสุข โรงเรียนคือส่วนหนึ่งของการเติมเต็มความรู้สึกที่หายไปได้
ฉันเหนื่อยนะ แต่ยิ้มได้ในทุกวันไปพร้อมกับพวกเขา ฉันก็หายเหนื่อยแล้ว เพราะพวกเขาคือส่วนหนึ่งในหัวใจฉันไปเรียบร้อยแล้ว คุณอาจไม่ชอบเด็กๆ แต่เชื่อไหมวันหนึ่งเมื่อคุณเปิดใจ คุณจะรักพวกเขาในทันที แม้จะเหนื่อยก็ตาม
เมื่อเรายิ้มไปกับสิ่งรอบตัว สิ่งที่รัก เราจะหายเหนื่อย
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
