เพียงศีล 8 ก็มีบัญญัติไว้ชัดเจนในข้อ 7 "นจฺจคีตวาทิตวิสูกทสฺสนา มาลาคนฺธวิเลปนธารณมณฺฑนวิภู-สนฏฺฐานา กล่าวคือ ละเว้น ไม่ฟ้อนรำทำเพลง แสดงกิริยารื่นเริง....
ยิ่งเป็นพระภิกษุ เมื่อถือบวช คือออกบวชเป็นเพศบรรพชิตแล้ว ยิ่งต้องมีธรรมที่เป็นเครื่องขัดเกลากิเลสของพระภิกษุเอง ตามที่พุทธองค์ทรงบัญญัติสิกขาบทไว้ เพื่อความเจริญขึ้นของกุศลธรรมประการต่างๆ การละเล่นต่างๆ ที่เป็นของเพศคฤหัสถ์ หรือชาวบ้าน ไม่เหมาะสมโดยประการทั้งปวง เพราะเพศบรรพชิต เป็นเพศที่เว้นทั่วจากกิเลส และเพียรขัดเกลากิเลส เพื่อถึงความไม่มีกิเลส ดังนั้นการละเล่น ย่อมนำมาซึ่งความเจริญด้วยกิเลส (หมายถึงยิ่งส่งเสริมกิเลส)
ลองสังเกตดูว่า คนทั่วไป โดยปกติเมื่อได้ฟังเพลง ก็เริ่มหัวสั่นหัวคลอน เขย่าแข้ง เขย่าขา ลามไปเขย่านมต้มกันแล้ว บ้างนึกสนุกอยากจะกระเด้งหน้ากระเด้งหลัง โยกย้ายส่ายสะโพกทั้งตัว ภิกษุที่ยังมีจิตไม่เข้มแข็ง เมื่อได้เล่นดนตรี ก็ไม่พ้นจะโยกหัวโยกคลอน ......ดูน่ากราบเท้าหรืออย่างไรกัน?
ไม่ต้องสาธุนะคะ ยังไม่แก่แค่หลักสี่
แต่สนใจศึกษาแก่นพระพุทธศาสนา
และปวารณาตนจะศึกษาและร่วมเผยแผ่พระพุทธศาสนา
อย่างรู้จริงและถูกต้องให้มากที่สุด
Chen Eing
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
