16 ธ.ค. 2022 เวลา 05:30 • นิยาย เรื่องสั้น
zombie
ในโลกที่เต็มไปด้วยการระบาดของโรคมากมาย เกิดขึ้นมาในรูปแบบใหม่ๆ อย่างไม่สิ้นสุด มีอยู่หนึ่งโรคร้ายกำลังแพร่ระบาด ณ ขณะนี้ ชื่อโรคว่า ‘ความระแวดระวัง’ เกิดกับผู้นำในหลายๆ ประเทศ และประชาชนยังคงต้องการความปลอดภัยในชีวิตของตัวเองมากที่สุด
สภาวะของโลกยามนี้ คงเปรียบได้กับสงครามเย็นเงียบงัน ประชาชนไม่มากจะเข้าใจถึงชะตากรรมของพวกเขาต้องรับมือกับอะไร แม้จะคาดการณ์ไม่ได้เลย อนาคตของพวกเขาเหมือนมีอะไรบางอย่างมาครอบปิด ตกอยู่ในความมืดมิด มองไม่เห็นว่าชีวิตพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป
ทีแรกไม่เกิดการตระหนกมากนัก เกี่ยวกับการเริ่มต้นของการแพร่ระบาดไวรัสชนิดร้ายแรง ที่แรกเกิดกับหมู่ประเทศที่มีประชากรข้นแค้นจำนวนมาก
เหตุจากพิษทางเศรษฐกิจโลก วิกฤตยากเกินจะเยียวยาฟื้นฟูกลับมาได้ ทรัพยากรเริ่มไม่เพียงพอจะหล่อเลี้ยงประชากรทุกคนบนโลกมากเท่าที่คาดการณ์ไว้
การคว่ำบาตรทรัพยากรประเทศบางประเทศ มีเป็นของตัวเอง ไม่แยแสความต้องการของประเทศอื่นๆ เพื่อเก็บไว้หล่อเลี้ยงประเทศของตัวเองเท่านั้น
สงครามขีปนาวุธทรงพลานุภาพจึงไม่ใช่คำตอบการกดขี่เพื่อช่วงชิงทรัพยากรของประเทศนั้นๆ อีกต่อไป
สารเคมีจากอาวุธสงครามจะมีความอันตรายร้ายแรงในโลกปัจจุบัน หลายสิ่งมากมายถูกปิดบังจากหูตาประชาชน อาจสร้างผลเสียคณานับต่อทรัพยากรสำคัญต้องการจากประเทศนั้นๆ
ไม่มีใครล่วงรู้ว่ามันจะเกิดขึ้นอย่างไร ตอนไหน กับใคร หรือกับประเทศใด หากพยายามจะแข่งขืนต่อกรกับประเทศมหาอำนาจในยุคนี้
ลบล้างความเชื่อมั่นของผู้นำของประเทศนั้นๆ ลง และช่วงชิงการยึดครองอำนาจในการเข้าถึงทรัพยากรสืบต่อไป
ท้องฟ้ายามเช้าของวันธรรมดาย้อมโลกทั้งใบให้เป็นสีครามหม่นหมอง หมอกควันจากโรงงานอุตสาหกรรมปกคลุมอย่างหนาแน่นทั่วเมืองใหญ่ของประเทศมหาอำนาจ
ผู้คนในเมืองทุรกันดารในความเจริญของมลพิษมากมายปะปนในบรรยากาศจากโรงงานอุตสาหกรรมที่ปล่อยออกมาไม่สนว่าจะส่งผลเสียใดๆ ทั้งสิ้น ต้องสวมหน้ากากกันแก๊สและเชื่อมออกซิเจนพกพาเพื่อให้ตัวเองสามารถดำรงชีวิตอยู่ในโลกที่กำลังถูกพรากชีวิตจากน้ำมือของปิศาจที่ชื่อว่า ‘ความละโลภ’
เช้านี้ชายหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าต่างในห้องครัวคับแคบกะทัดรัดของอพาร์ตเมนต์เก่าซอมซ่อ ทอดมองภาพเมืองอันไม่เจริญหูเจริญตาแห่งนี้เสียชินตา
ขณะรอน้ำที่กรองจากก๊อกใส่ลงในกา น้ำที่เดินทางมาจากการประปาไม่สามารถวางใจในความสะอาดได้มากเท่าที่ควร ว่าจะไม่มีสารพิษจากโรงงานอุตสาหกรรมเจือปน
หรือจากประเทศไม่ประสงค์ดี และต้องการลบความน่าเชื่อถือของผู้นำประเทศโดยใช้เหยื่ออย่างผู้คนบริสุทธิ์ ซึ่งไม่มีทางไปเกี่ยวข้องกับเกมการเมืองได้เลย
แต่เมื่อมีความปรารถนาอันสูงสุด ทุกชีวิตล้วนจำเป็นต้องดึงเข้ามาเกี่ยวข้องได้ทั้งนั้นอย่างไม่อาจแยกแยะได้
เขาจุดเตาแก๊ส วางกาน้ำลงบนระบำไฟ รอให้ความร้อนจัดๆ หุงต้มฆ่าเชื้อที่จะเจือปนมากับน้ำประปาใช้อุปโภคบริโภค
แม้แต่อาหารที่บริโภคยังไม่อาจวางใจได้เลย จึงต้องหาอะไรมาครอบปิดไว้ เพราะภัยร้ายมาได้ทุกรูปแบบยากเกินจะคาดเดาได้
แพร่จากสัตว์สู่คน จากคนสู่คนด้วยกันเองได้อย่างง่ายดาย เป็นอาวุธทางชีวภาพสุดจะคาดเดาอีกอย่าง มีการพูดถึงกันแพร่หลาย อาจเกิดจากแมลงดัดแปลงพันธุกรรมให้มีไวรัสคร่าชีวิตคนได้ภายในอีกกี่วัน เมื่อเชื้อโรคฟักตัวแล้ว
มีการล้มตายของประชากรข้นแค้น จึงเชื่อกันว่าสาเหตุจากโรคระบาดมากับพาหะนำโรคซึ่งถูกดัดแปลง
รัฐบาลไม่เคยเปิดเผยเรื่องทำนองนี้แก่สาธารณชน ถึงสาเหตุการมาของไวรัสชนิดต่างๆ ระบาดในเมืองมีประชากรแร้นแค้นจำนวนมาก ทยอยสังหารพวกเขาไปเรื่อยๆ หากไม่มีเงินจะรักษา ยาต้านไวรัสที่มีไว้ ก่อนจะปล่อยการแพร่ไวรัสมันจะรักษาได้ หากเกิดการแพร่ระบาดน่ากลัว เพียงแค่มีประกาศเตือนภัยผ่านช่องทางข่าวโทรทัศน์เท่านั้น
เขาเป็นคนหนึ่งไม่เคยเชื่อว่าโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ มาจากสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่ทั้งหมด อย่างที่รัฐบาลเคยให้คำตอบไว้
เมื่อมีคนตายเพิ่มจำนวนเป็นทวีคูณ ทุกคนก็เริ่มเคลือบแคลงการทำงานของรัฐบาลเป็นของธรรมดา เพียงแต่ไม่มีใครทำอะไรได้ทั้งนั้น
จึงไม่มีใครสนใจมากนัก นอกจากตัวเอง เพียงแค่ชีวิตตนไม่ได้ตกเป็นเหยื่อของเชื้อไวรัสก็เป็นพอ
ชายหนุ่มเดินทางออกไปทำงาน ได้เห็นชีวิตของผู้คนในเมืองทุรกันดารของประเทศมหาอำนาจ ถึงจะหดหู่ใจมากขนาดไหน แต่ความรู้สึกนั้นมันกลายเป็นความคุ้นชินแสนปกติเหลือเกิน
บางคนที่มีจิตใจดีก็ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ทุกข์ยากด้วยกันไม่แบ่งแยก บางคนที่มองว่าตนก็ลำบากมากพออยู่แล้ว การช่วยเหลือคือภาระก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น การไม่เบียดเบียนในหมู่คนวรรณะทางสังคมเดียวกัน ไม่มีอยู่จริง
อาชญากรรม ส่วนมากจะเป็นการปล้นชิงทรัพย์เล็กๆ น้อยๆ ตามร้านอาหารบ้านเรือนเพื่อปากท้องของตน การปกป้องสินทรัพย์ จะทำร้ายจนถึงปางตายของคนข้นแค้น ถูกละเลยโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจเป็นส่วนใหญ่
เพราะมีอาชญากรรมที่ใหญ่กว่านั้นไม่เว้นแต่ละวัน การปล้นธนาคาร การออกมารวมตัวประท้วงเพื่อเรียกร้องสิทธิความเท่าเทียมของมนุษย์ การก่อเหตุวินาศกรรมตั้งแต่เล็กไปถึงใหญ่โตอันมีจุดประสงค์เดียวกัน คือคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นของพวกเขา
ทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งประจำวัน ไม่ใช่ไม่หวาดกลัว แต่มันมีมากเกินไปจนทำให้รู้สึกไม่ใช่เรื่องไกลตัวเท่าไร แสนจะปกติไปแล้วด้วยซ้ำกระมัง
ชีวิตในแต่ละวันของเมืองเมืองนี้ หรือทุกๆ ประเทศที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่ภาพวาดสวยงามวิจิตร หรือจะถูกสรรค์สร้างให้เป็นอย่างนั้นง่ายดาย ล้วนต้องเผชิญชะตากรรมเดียวกัน
หลังเลิกงานชายหนุ่มจะแวะไปที่ตลาดโสโครกทุกๆ วัน ประชากรฐานะข้นแค้นเลี่ยงไม่ได้กับการต้องมีชีวิตอยู่แบบนี้
พวกเขาจึงต้องหาที่พึ่งพาสภาพจิตใจย่ำแย่ทั้งชีวิต ถ้าไม่ใช้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกับการมีชีวิตช่างน่าสังเวชได้ต่อไป หากความตายซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางสุดท้ายของชีวิตพวกเขายังมาไม่ถึง เปรียบเหมือนขบวนรถไฟเที่ยวเดียวจะพาเขาออกเดินทางไปอย่างไม่มีหวนกลับ และอย่าได้กลับมาเกิดใหม่อีกเลย
เขาเดินเข้าไปในห้องมืดมิด วางเศษเงินไว้ และจะมีคนยื่นสารเสพสุขมาให้ เขารับมันมา กวาดสายตาในความมืดสลัวมองหาที่นั่ง
อิ่มเอมไปกับสารหลั่งสุข ชีวิตที่ต้องการสุขปรุงแต่งให้พ้นจากความทรมานเกิดจากสภาพแวดล้อมมีผลต่อสภาพจิตใจของตัวเอง ผลมาจากสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่
ระหว่างทาง ผมกำลังเดินออกจากตลาดโสโครกอย่างเลื่อนลอย เพราะฤทธิ์สารเสพสุข สายตาอันพร่าเลือนมองเห็นสภาพผู้คนที่นี่ ไม่ต่างจากศพเดินดินเสียเท่าไร ด้วยภาพลักษณ์ตามสภาพ และปฏิกิริยาอันน่าสยดสยอง
"ทำไมรัฐบาลไม่ทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับไวรัสพวกนี้นะ"
ชายคนหนึ่งกล่าวน้ำเสียงตำหนิติเตียน ขณะสายตาจับจ้องจอจัมโบตรอนกลางใจลานกว้างจัตุรัสกลางเมือง
"พวกมันจะกำจัดไปเพื่ออะไรเล่า"
อีกฝ่ายตอบกลับอย่างขุ่นหมองมัวใจ
"พวกเราคือหนูทดลองกันทั้งนั้น นี่มันประเทศมหาอำนาจนะ ก่อนที่พวกมันจะเลือกคุกคามประเทศใดประเทศหนึ่ง มันจะต้องได้ผลอย่างน้อยร้อยเปอร์เซ็นต์"
"แล้วพวกมันจะสร้างข่าวเตือนภัยเกี่ยวกับไวรัสให้เรารับรู้ไปเพื่ออะไรเล่า"
"อย่าโง่ไปหน่อยเลย พวก ถ้าหากพวกมันนิ่งนอนใจ พวกรัฐบาลก็จะถูกเพ่งเล็งยังไงเล่า ขึ้นอยู่กับความน่าเชื่อถือของพวกมันเลยนะ"
ชายหนุ่มกวาดสายตามองสภาพเป็นอยู่ของเมืองเมืองนี้อีกครั้ง สิ่งที่สองคนนี้คาดเดาอาจมีความเป็นไปได้สูง
เพราะการแพร่ระบาดเชื้อไวรัสจากสัตว์สู่คน จากคนสู่คน แต่ละสายพันธุ์ เป็นไปได้ที่มีการดัดแปลงเพื่อใช้ในสงครามทรัพยากร และการดัดแปลงไวรัสได้ก็มีแต่ประเทศมหาอำนาจเท่านั้น ซึ่งมีอยู่ไม่กี่ประเทศของโลกใบนี้
ติดตามงานเขียนเรื่องสั้นอื่นๆ ได้ที่
โฆษณา